Φίλιππος Ἀγγελῆς, τρία ποιήματα

[ποίηση]

του Φίλιππου Αγγελή

[βιογραφικό] Ὁ Φίλιππος Ἀγγελῆς γεννήθηκε στὴν Ἀθήνα στὶς 28 Ἰουλίου 1984. Σὲ ἡλικία μόλις δώδεκα ἐτῶν ἀποσπᾶ τὸν πρῶτο του ἔπαινο σὲ ποιητικὸ διαγωνισμό. Ἔκτοτε ἔχει λάβει μέρος σὲ διάφορες λογοτεχνικὲς διοργανώσεις. Ἡ σχέση του μὲ τὸ γράψιμο εἶναι σχέση ζωῆς. Ἀσχολεῖται, ἐπίσης, μὲ τὴν μουσικὴ καὶ τὴν στιχουργία. Ἡ ἐμμηνόπαυση τῆς Ὕαινας εἶναι τὸ τρίτο βιβλίο του.

Τὰ προηγούμενα ἔργα του:

Τὸ ἀγαπημένο παιδὶ τῆς Μοναξιᾶς

[ἐκδόσεις Πολύχρωμος Πλανήτης, Ἰούνιος 2010]

..Μὲ ταχύτητα καρδιᾶς

[ἐκδόσεις Μπαρτζουλιάνος, Ἰούνιος 2011]

Για τους αναγνώστες του εντύπου:

Ποίηση του κ. Αγγελή και εντύπως στη σοδειά τχ.15 [Μάρτιος - Μάιος 2013]

[Δείγμα Γραφής]

παρακάτω παραθέτουμε τρία άτιτλα ποιήματα του συγγραφέα

 Ἔτσι ὀνειρεύεσαι πάντα...

μὲ κουρασμένο φῶς καὶ λυπημένο

μὲ τὴν διάθεση τροχαίου πανικοῦ

ἕνα τσιγάρο νὰ τρώει μέρα-νύχτα τὰ χρόνια σου

ἐπάνω σὲ λιπόσαρκα σεντόνια αὐχμηρὰ

καὶ μιὰ ἀνάμνηση ἀργὰ νὰ σοῦ πήζει τὸ αἷμα.

Ἐνηλικιώνεσαι πιὰ συχνὰ

γιὰ νὰ μὴν συνθλίβεσαι ἀπότομα

στὶς κρημνώδεις ψυχὲς τῶν ἄλλων.

Κι ἔτσι σκοτώνεσαι πάντα...

σωρὸς ἐρωτευμένος, τιμαλφὴς

ἐκεῖ, στὸ τέλος τοῦ καλοῦ παραμυθιοῦ

μὲ τὶς τρωτὲς συνήθειες ἀσήμαντων ἡρώων

νὰ μὴ σὲ μνημονεύει ἐσένα οὔτε θάνατος.

Μετὰ χαμογελᾶς

κλείνεις τὸ μάτι ἐμπειρικὰ καὶ λὲς

ἔ, καὶ τί ἔγινε, λοιπόν;

σὲ κάποια ἄλλη ζωὴ – δὲν πειράζει

καὶ στρέφεις τὸ βλέμμα σου ἀλλοῦ

γιατὶ ἀνθρώπινα τὸ ξέρεις πὼς κλαῖς

γιατὶ ἀνθρώπινα τὸ ξέρεις σὲ τρομάζει

ποὺ ἔχεις ἀκόμα τόσα πολλὰ

κατὰ νοῦ νὰ ξεχάσεις.

       

     _________________

  Καταζητεῖται Ἄνθρ­ωπος

ἀνωνύμων ἐτῶν

νεωτεριστικῶν συνειδήσεων

καθ’ ὅλα ἐρημικὸς καὶ ἐπικίνδυνος

γιὰ τὴν δημόσια προσβολὴ τῆς Τάξεως

ἀνθεκτικὸς σὲ ἐμπρησμοὺς καὶ ἀπογεύματα

ἐπιρρεπὴς στὴν φαντασία

ἀσυγχώρητα εὐφυὴς

ἐκ γενετῆς ὀνειροπόλος στοχασμὸς

ἐπίκτητα βαριὰ ματαιωμένος.

Τὴν τελευταία φορὰ ἐθεάθη

παρακράτος συγκινήσεων

γυμνὸς κι ὀλιγαρκὴς

ἀπὸ θεὸ ξεθεωμένος

μὲ ξεραμένα χώματα στὰ χέρια

ἕναν ζεϊμπέκικο ρυθμὸ

νὰ χορεύει ἀπρεπῶς στὴν πλατεία.

Δίδεται ἀμοιβὴ τοῖς μετρητοῖς:

μιὰ αἰωνιότητα ἀγάπης.

_________________

Θὰ ἔπρεπε νὰ μ’ ἔβλεπες τώρα -

τώρα ποὺ ἐγκάρδια γερνῶ καὶ ἐσπευσμένα

λὲς καὶ μὲ πέρασε ὁλόκληρη ζωὴ

μὲ φόρα ἀσυγκράτητη σὲ μία μόνο νύχτα·

τώρα ποὺ ἔχω ἐπάνω μου ἀνάγκη πιὸ πολλὴ

ἕνα παράφορα κατάδικό μου βλέμμα

ποὺ ὅλα τριγύρω φυλακὴ

νὰ χάνονται ἰσόβια οἱ φίλοι

κι ἐσὺ ποτὲ νὰ μὴν μιλᾶς

ποτὲ νὰ μὴν μοῦ γράφεις

– μὲ χόρτασε ὁ κίνδυνος κι οἱ λέξεις

κι ἴσως νὰ εἶναι καλλίτερα ἔτσι

τῆς ἐρημιᾶς μας ὁ ὑψίφωνος ὁ ἦχος.

Ναί. Θὰ ἔπρεπε νὰ μ’ ἔβλεπες τώρα –

νὰ κλαίγαμε ἀσυντόνιστα

σὰν δυὸ ἐπίμονες βροχές, ἑτεροχρονισμένες

ποὺ δὲν μποροῦν ν’ ἀγαπηθοῦν στὴν ἴδια πόλη·

μ’ ἕνα φιλὶ παρεστιγμένο

πιστὰ νὰ μοῦ κρατᾶς τὸ στόμα

νὰ μυρίζεις σκόνη καὶ βάλσαμο

νὰ γλείφεις μιὰ χυδαία τερηδόνα τῶν ὀστῶν

κι ἐγὼ κορμὶ σκληρὸ ἀπὸ γκρεμὸ καὶ ψέμα

ὅπως τὴν πρώτη τὴν φορὰ νὰ σὲ μαθαίνω.

Ὄχι, ψυχή μου. Μὴν βάλεις ζάχαρη.

Σκέτο τὸν πίνουνε τὸν ἔρωτα

οἱ μεθυσμένοι.

[Δελτίον Τύπου]

Να λοιπόν που η ποιητική παρουσία της γενιάς μετά το 1981 είναι πια αισθητή. Στον τρίτο του –κατά σειράν– ποιητικό σταθμό, ο γεννημένος το 1984 Φίλιππος Αγγελής, άτιτλος, ρητός, συμπυκνωμένος, εξακολουθεί να αδειάζει και να ανατροφοδοτεί την ψυχή του συνδιαλεγόμενος με τα υπαρκτά φαντάσματα αυτού του κόσμου, αναλαμβάνοντας και επιρρίπτοντας ευθύνες, απώλειες, κανονισμούς και προεκτάσεις.

ΕΓΡΑΨΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ Φ. ΑΓΓΕΛΗ:
«Ο Φίλιππος Αγγελής ξεφουσκώνει σαν μπαλόνι όλη τη γύμνια της ψυχής του και αφήνει στον αέρα να πετάξει το βαθύ βλέμμα του. Βουτάει σαν μπισκότο στον καφέ τα δάκτυλά του και γεύεται όλες τις κορυφώσεις και τις καταπτώσεις της ζωής του».
Τάσος Ρήτος ( www.vakxikon.gr)

«Με τον πρώτο στίχο σε αρπάζει το ποίημα και σε πάει ως το τέλος υποχρεωτικά. Και χωρίς ν’ αφήνει βάρος κούρασης. Ευχαριστούμε για την αίσθηση της αύρας που κουβαλάει το φορτίο σας».
Σταύρος Σταμπόγλης ( www.poiein.gr )

«Σας βρήκα εντελώς τυχαία και λυπάμαι που δεν σας πρότεινε σ’ εμένα κανένας από τους φίλους μου. Θα το κάνω τώρα εγώ σ’ εκείνους. Όσο σας διαβάζω και μου δίνεται η ευκαιρία να σας γνωρίσω καλύτερα  γοητεύομαι. Καλή συνέχεια στο έργο σας. Ευχαριστώ που γράφετε με αυτόν τον τρόπο και μ’ εκφράζετε τόσο πολύ»!
Συραγώ  Περγάντου ( www.poiein.gr )

«…Κι αν κάποιοι στέκονται μετέωροι και μουδιασμένοι μπροστά στα τόσα ψεύτικα κι ανούσια πράγματα που μας βομβαρδίζουν καθημερινά, εκείνος παίρνει την πένα του και τα αραδιάζει στο χαρτί. Δεν τον νοιάζει αν αυτό που θα εξαχθεί μοιάζει με υπερρεαλισμό, αυτόματη γραφή ή καυστικό μανιφέστο. Τον νοιάζει απλά να πει αυτό που καίει τα σωθικά του».
Αλέξανδρος Ακριτίδης (www.apostaktirio.gr)

«Ο Φίλιππος Αγγελής με πολύ δυνατό λόγο, γλαφυρές εικόνες να ξεπηδούν από τις λέξεις και τον συνδυασμό τους , σκληρά απεικονίζει το σήμερα, τα συντρίμμια ονείρων που δεν πρόλαβαν να γεννηθούν». 

Αγγελική  Νικολάου -Γιαννακού (εφημερίδα ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ)