[Σκοτώστε τον Ρόμελ] του Στήβεν Πρέσσφιλιντ ~ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ

εκδόσεις Πατάκη
Μετάφραση Βασιλική Κοκκίνου

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου

Φθινόπωρο 1942. Οι λεγεώνες του Χίτλερ σαρώνουν την Ευρώπη. Η Γαλλία έχει παραδοθεί. Ο Τσόρτσιλ κι οι Άγγλοι είναι απομονωμένοι. Στην Βόρειο Αφρική, ο Ρόμελ και τα Πάντσερ του έχουν τρέψει σε φυγή την Βρετανική Όγδοη Στρατιά κι ετοιμάζονται να καταλάβουν την Αίγυπτο, το Σουέζ και τις πετρελαιοπηγές της Μέσης Ανατολής. Κι ενώ η έκβαση του πολέμου είναι αμφίρροπη, οι Βρετανοί συλλαμβάνουν ένα απελπισμένο σχέδιο : στέλνουν μια μικρή, κινητή μονάδα με βαρύ οπλισμό πίσω από τις γερμανικές γραμμές, για να καταφέρει το χτύπημα που θα σταματούσε την προέλευση του Άφρικα Κορπς.

Ο συγγραφέας που ταύτισε τ' όνομα του με την εξιστόρηση των πολέμων της αρχαιότητας υπογράφει ένα βιβλίο με θέμα μια ιστορία του Β' Παγκοσμίου πολέμου βασισμένη στα αληθινά κατορθώματα της Long Range Desert Group.

Απόσπασμα από το βιβλίο

σελίδα 168

Η φάλαγγα βγαίνει από τον αυτοκινητόδρομο. Προπορεύεται ένα μπαρουτοκαπνισμένο φορτηγό με διπλά λάστιχα. Μακριά από τον ποταμό κάνει περισσότερη ζέστη. Η θερμοκρασία εκτοξεύεται αρκετούς βαθμούς σε απόσταση εκατό μέτρων και τα πάντα γύρω σου καίνε σαν καμίνι,  κάτι αλλόκοτα τονωτικό. Κάνω να γυρίσω στο κάθισμά μου για να ρίξω μια τελευταία ματιά στον αυτοκινητόδρομο. Ο Πάντς με σταματά. "Μην κοιτάτε πίσω, κύριε. Είναι γρουσουζιά".

Ο δρόμος τραβάει τώρα, όλο ευθεία, μια σανίδα σκάφης που κάνει τον εγκέφαλό σου να κουδουνίζει μες στο κρανίο σου και τους τραπεζίτες σου να ξεριζώνονται από την θέση τους. Ο Πάντς ωστόσο χειρίζεται καλά το τιμόνι και βρίσκει την ιδανική ταχύτητα για να πηγαίνουμε από το ένα σαμάρι στο άλλο. Τ' άλλα φορτηγά αποφεύγουν τα εμπόδια και αναζητούν πιο ομαλά περάσματα. Ο άνεμος φυσάει από τον νοτιά, από το αριστερό μας χέρι καθώς τρέχουμε προς τα δυτικά, κάνοντας κάθε φορτηγό να παρεκκλίνει από την πορεία του για να ποφύγει την σκόνη του μπροστινού οχήματος. Είναι ένα φοβερό ομολογουμένως θέαμα, αυτή η παραλλαγμένη αρμάδα στο χρώμα της ερήμου που προχωρά ακάθεκτη με 65 την ώρα...

σελίδα 175Τρεις μέρες στο έργκ. Οι αμμόλοφοι είναι ψηλοί σαν κτίρια τριάντα ορόφων. Σκαρφαλώνουμε τις πλαγιές τους με τις κινητές βόμβες που είναι τα φορτηγά μας, από των οποίων τα λάστιχα έχουμε αφαιρέσει λίγο αέρα για καλύτερη πρόσφυση και σανιδώνοντας το γκάζι. Είναι σαν προσπαθείς ν'ανεβείς βουνά με ζάχαρη. Οι κόκκοι κάτω από τις ρόδες μας είναι τόσο ευπαθείς που η συνολική τους επιφάνεια σκίζεται σαν μετάξι με την παραμικρή απροσεξία. Δέκα φορές την ημέρα προσπαθούμε να ξεκολλήσουμε από την άμμο κάτω από έναν ήλιο που σε ψήνει ανελέητα κι έναν αέρα τόσο καυτό που καίει τα πνευμόνια σου με κάθε σου ανάσα....