Τζένη Κουφοπούλου [ποίηση]

ΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΟΥ …ΡΟΚ

Ριγμένο το πλισέ

στην κόχη της καρέκλας,

τα βήματα του ροκ

στοχάζεται…

Στη μέση, μια ζωνίτσα

σφίγγει

τον έρωτα στο ροζ!

…και ρίγος ανασύρεται

στο στρίφωμα της γάμπας!

Έλα κυρ-χρόνε, χάιδεψε

το φόρεμα της Νιότης,

στο μπούστο της

μαράθηκαν δυό υποσχέσεις-γάλα

και στην καρδιά

κλειδώθηκε

το όραμα του χθες.

Γδύθηκε, αποκοιμήθηκε

και ανάθεσε στη φούστα της

το μέλλον των ονείρων…

Σε λίγο απ’ το παράθυρο,

που άρχισε να ξακρίζει,

μπήκε ένα χέρι-άνεμος      

και σκόρπισε

το ροζ, σα θύμηση,   

στο πάτωμα.

Στην άκρη της σιωπής

ένα φιογκάκι διάφανο

ζυγιάζονταν,

στην κόχη της καρέκλας!

_______________

ΕΜΒΑΔΟΝ ΤΗΣ ΑΠΟΥΣΙΑΣ… 

Μοιάζει απέραντη έκταση

η σιωπή σου.

Κι εγώ,

με μικρές πατημασιές

από λέξεις,

γράφω ένα δρόμο,

ανοίγω μιαν έρημο,

αγκαλιάζοντας την έλλειψή σου.

Πώς να μετρήσω

Το εμβαδόν της απουσίας σου;

Με τετραγωνικό;

Με σύμπαν;

Με το αρνητικό της καθημερινότητας;

Μάλλον σωπαίνοντας!

_______________

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΓΕΝΝΗΣΗΣ

Είμαι εκατομμυρίων 

δευτερολέπτων,

απείρων στιγμών

και...

μιας αιωνιότητας Αγάπη...

________________________________________________________________________

Απόπειρα βιογραφικού

Γεννήθηκα στην αγκαλιά των πεύκων,στην Αγία Παρασκευή, 

καλοκαίρι, γιατί αγαπώ τη θάλασσα.

 Μεγάλωσα στο βουνό, για ν'αγαπήσω

τις κορφές, τα δένδρα, τ'αγριολούλουδα.

 Οι κάμπιες, την άνοιξη, έσερναν τρενάκι μαγικό

τα όνειρά μου....

Όταν ''σουσάμι-σουσάμι άνοιξε'' εμπρός μου η ζωή,

οι εκθέσεις ιδεών της εφηβείας μου, έγιναν ''συζυγικοί καυγάδες άφθαρτοι'', 

στης απορίας μου τα ερωτευμένα ίχνη.

Σπουδή μου όλη το μέγα ερωτηματικό της ύπαρξης,

στις ανάσες των παιδιών μου!

Περγαμηνές μου, τα χαμόγελα τους,

υπογράφουν εντός μου τη ζωή τους, και

υπάρχω!

sodeia.net [ποιητικός λόγος]