Ένα μπλουζ που δε γράφτηκε [Ματθαίος Ματθαιάδης]

[πεζό] του Ματθαίου Ματθαιάδη

  Η καλύτερη παρέα μου το τελευταίο διάστημα είναι η οθόνη του υπολογιστή μια κούπα με καφέ που μυστηριωδώς είναι συνεχώς αδειανή και η διαδρομή δωμάτιο κουζίνα που έχει καταντήσει βασανιστική ρουτίνα. Ξέθαψα μέχρι και το θερμός των εκδρομών ένα adventure Inox που με συντρόφεψε άφοβα σε όλες τις διαδρομές των ορεινών αναζητήσεων. Τώρα βρίσκεται πλάι στην οθόνη κι αυτό και παρακολουθεί το κενό να αναβοσβήνει. Η μέρα σιγά-σιγά μεγαλώνει γλυκαίνουν τα απογεύματα ψιθυρίζουν τα άνθη κι ερωτοτροπούν με τα πουλιά. Το πρωί είδα μια μέλισσα. Κρατούσε έναν στήμονα και βύζαινε σαν μωρό το νέκταρ του, τα φτερά της χαμογελούσαν στον ήλιο που αντανακλούσε στο απέναντι παράθυρο, το απόγευμα ίσως να φανώ τυχερός κι επισκεφθεί και το δικό μου μια αχτίδα. Είναι η διαδρομή και η γωνία του παράξενη στην δύση τον εμποδίζει το κτήριο ακόμη, σε έναν μήνα θα βρει διέξοδο από το διώροφο και θα απλώνεται από τον ακάλυπτο για μισή ώρα περίπου, φτάνει για να ζεστάνει την μπογιά που βάφεται η Ελεονόρα, ίσως κι αυτή μπορέσει να ξαπλώσει μαζί με την εγκυμονούσα και να δεχτεί την μαστίχα στην επιφάνεια της. Οι μέρες πάντως δεν αρκούν για δημιουργία ενώ οι νύχτες βυθίζονται σε λευκές σελίδες όπου σαν το βαμπίρ του τοίχου φτεροκοπούν από το πάτωμα στο ταβάνι με άτακτη χρονική διάρκεια, ούτε έναν ρυθμό δεν μπορούν να βγάλουν από τα άθλια φτερά τους, τουλάχιστον θα κρατούσαν το ίσιο στις άτακτες νότες που τα σκουριασμένα ελάσματα παλεύουν να ισορροπήσουν.

- Θα βγεις; με ρωτάνε οι κάλτσες.

- Θα βγω, αλλά δίχως εσάς, ούτε παπούτσια θα φορέσω, απόψε γυμνά τα πόδια θέλω  σαν την ψυχή. 

Η χαρακιά στον ανεμοθώρακα της μηχανής με κοιτά βουρκωμένη, ένα κλαρί κορομηλιάς την χαϊδεύει και κλέβει λίγη από την ανάσα της. Ονειρεύτηκε κι αυτό πως ήταν σε ένα σπαρμένο νιόβγαλτες μαργαρίτες χωράφι κι έβλεπε πως γονατίζουν τ’ άλογα για να φάνε.

Είναι ευλογία τα όνειρα κι ας είναι φυτεμένα σε παρτέρια , αρκεί το απόγευμα να δραπετεύσει μια ακάλυπτη αχτίδα.

Πάλι ξέχασα το κλειδί πίσω από την πόρτα..

σοδειά τχ.14

ξεφυλλίστε ελεύθερα