σύντομη βιογραφία
Υπήρξε κόρη του Υδραίου
πλοίαρχου Σταυριανού Πινότση, ο οποίος πέθανε στις φυλακές της
Κωνσταντινούπολης για τη συμμετοχή του στα Ορλοφικά και και της Παρασκευής
Κοκκίνη, κόρης εφοπλιστή της Ύδρας.
Μετά το θάνατο του πατέρα της έζησε ως τα τέσσερα χρόνια της, μαζί με τη μητέρα
της, στην Ύδρα. Αργότερα η Παρασκευή Κοκκίνη παντρεύτηκε τον πλοίαρχο Δημήτριο
Λαζάρου, γνωστό με το παρατσούκλι Ορλόφ, από τη συμμετοχή του στα Ορλοφικά,
με καταγωγή από τις Σπέτσες. Είχε συνολικά οκτώ ετεροθαλή αδέλφια.
Το 1816 οι Τούρκοι επεχείρησαν να κατάσχουν την περιουσία της, καθώς
το 1806 τα πλοία του συζύγου της μετείχαν υπό ρωσική σημαία στον Ρωσοτουρκικό
Πόλεμο. Για να διεκδικήσει τα δικαιώματά της μεταβαίνει με το πλοίο της
«Κοριέζος», στην Κωνσταντινούπολη, όπου συναντήθηκε με το Ρώσο πρεσβευτή Στρογκάνωφ και ζήτησε την προστασία του.
Εκείνος για να αποφύγει τη σύλληψή της από τους Τούρκους, τη φυγάδευσε στην Κριμαία, σε ένα αγρόκτημα που της παραχώρησε ο Τσάρος Αλέξανδρος Α’ και όπου έζησε περίπου 3 μήνες. Με
τη βοήθεια της Βαλιντέ, μητέρας του Σουλτάνου, που έπεισε το γιό της, Μαχμούτ Β’, και υπόγραψε
ειδικό φιρμάνι, εξασφάλισε και διέσωσε την περιουσία της.
επανάσταση
Όταν ξεκίνησε η ελληνική επανάσταση, είχε σχηματίσει δικό
της εκστρατευτικό σώμα από Σπετσιώτες, τους οποίους αποκαλούσε «γενναία μου παλικάρια».
Είχε αναλάβει να αρματώνει, να συντηρεί και να πληρώνει τον στρατό αυτό μόνη
της όπως έκανε και με τα πλοία της και τα πληρώματά τους, κάτι που συνεχίστηκε
επί σειρά ετών και την έκανε να ξοδέψει πολλά χρήματα για να καταφέρει να
περικυκλώσει τα τουρκικά οχυρά, τοΝαύπλιο και την Τρίπολη. Έτσι τα δύο πρώτα χρόνια της
επανάστασης είχε ξοδέψει όλη της την περιουσία.
Στις 13 Μαρτίου 1821, στο λιμάνι των
Σπετσών, η Μπουμπουλίνα ύψωσε στο κατάρτι του πλοίου Αγαμέμνων την
δική της επαναστατική σημαία, την οποία χαιρέτησε με κανονιοβολισμούς. Η σημαία
αυτή είχε κόκκινο περίγυρο και μπλε φόντο και απεικόνιζε έναν βυζαντινό
μονοκέφαλο αετό ο
οποίος κρατούσε μια άγκυρα και έναν φοίνικα. Ο αετός ο οποίος είχε τα φτερά
γυρισμένα προς τα κάτω, συμβόλιζε το σκλαβωμένο Ελληνικό έθνος, το οποίο θα
αναγεννιόταν όπως ο φοίνικας με την βοήθεια του Ναυτικού, το οποίο συμβόλιζε η
άγκυρα. Το λάβαρο αυτό η Μπουμπουλίνα το εμπνεύστηκε από το λάβαρο της βυζαντινής Δυναστείας των Κομνηνών. Στις 3 Απριλίου και ανήμερα των Βαΐων, οι
Σπέτσες, πρώτες από όλα τα νησιά, επαναστατούν ενώ το Μάιο οι Σπέτσες, η Ύδρα και
τα Ψαρά αποτελούσαν τις μεγαλύτερες ναυτικές δυνάμεις της
επαναστατημένης Ελλάδας.
Η Μπουμπουλίνα, ως
επικεφαλής μοίρας πλοίων - 8 πλοία, από τα οποία τρία ήταν δικά της - έπλευσε
προς το Ναύπλιο το οποίο ήταν ένα απόρθητο οχυρό εφοδιασμένο με 300 κανόνια και
αποτελούμενο από τρία φρούρια, το Μπούρτζι, την Ακροναυπλία και το Παλαμήδι. Τα πληρώματα του στόλου της αποβιβάστηκαν στο
κοντινό λιμάνι, στους Μύλους του Άργους (δίπλα
στην αρχαία Λέρνα) και με τον ενθουσιασμό της έδωσε θάρρος στο πλήρωμά της και
στους Αργείους για την πολιορκία του Ναυπλίου, που είναι μια απαράμιλλη πράξη
ηρωισμού. Αρχικά έδινε κατευθύνσεις στους άντρες της και αργότερα συμμετείχε η
ίδια στην μάχη.
Εκτός από την πολιορκία
του Ναυπλίου, πήρε μέρος στον ναυτικό αποκλεισμό της Μονεμβασιάς και στην
παράδοση του κάστρου της, καθώς και στην πολιορκία του Νεοκάστρου της Πύλου και
τον ανεφοδιασμό του Γαλαξιδίου, όπου κυβερνήτες ήταν τα παιδιά και τα αδέλφια της.
Στη μάχη του Χάραδρου κοντά στο Άργος, ένα σώμα Σπετσιωτών πολεμιστών
αντιμετώπισε 2.000 Τουρκαλβανούς, οι οποίοι είχαν σταλεί από τον Χουρσίτ Πασά
με επικεφαλής τον Βεληγκέκα, με σκοπό την εκκαθάριση της Πελοποννήσου από τους
εξεγερμένους Έλληνες. Εκεί ο γιος της Μπουμπουλίνας, Γιάννης Γιάννουζας, ο
οποίος ήταν και ο αρχηγός του σώματος αυτού, σκοτώθηκε ηρωϊκά. Αυτή η μάχη
έδωσε χρόνο στους άοπλους Αργείους να τρέξουν και να κρυφτούν στα γύρω βουνά.
Στις 11 Σεπτεμβρίου 1821 κατά την άλωση
της Τριπολιτσάς, η Μπουμπουλίνα βοήθησε να σωθεί το
χαρέμι του Χουρσίτ Πασά με κίνδυνο της ζωής της, γιατί όπως λέγεται είχε
υποσχεθεί στην Σουλτάνα όταν την είχε συναντήσει στην Κωνσταντινούπολη για
βοήθεια το 1816,
ότι οποιαδήποτε Τουρκάλα της ζητούσε βοήθεια, αυτή θα της την έδινε. Έτσι η
γυναίκα του Πασά που της ζήτησε να σώσει το χαρέμι, την ευχαρίστησε που έσωσε
τις γυναίκες του χαρεμιού και τα παιδιά τους. Πριν την άλωση της Τριπολιτσάς, η
Μπουμπουλίνα έφτασε έφιππη στο ελληνικό στρατόπεδο έξω από την πόλη όπου
συνάντησε τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, η φιλία και ο
αλληλοσεβασμός των οποίων οδήγησε στο να παντρευτούν τα παιδιά τους Πάνος
Κολοκοτρώνης και Ελένη Μπούμπουλη. Η Μπουμπουλίνα έπαιρνε μέρος στα πολεμικά
συμβούλια και στις αποφάσεις ως ισάξια των άλλων οπλαρχηγών, της απονέμεται ο
τίτλος της «Καπετάνισσας» και της «Μεγάλης Κυράς».
κληρονομιά
Το αρχοντικό της
Μπουμπουλίνας στις Σπέτσες μετατράπηκε το 1991 από τον
ιδιοκτήτη και απόγονο της ηρωίδας, Φίλιππο Δεμερτζή - Μπούμπουλη, σε μουσείο, το
οποίο υποδέχεται πλήθος επισκεπτών. Σε αυτό μπορεί κανείς να δει συλλογή όπλων,
επιστολές και άλλα αρχεία, παλιά βιβλία, πορτραίτα της Μπουμπουλίνας, προσωπικά
της αντικείμενα, έπιπλα, διακρίσεις που τις είχαν απονείμει κυρίως ξένες
κυβερνήσεις και πολλά άλλα.
Η έκρηξη της Επανάστασης
βρήκε την Μπουμπουλίνα «πεντη- κοντούτιδα, ωραίαν, αρειμάνιον ως αμαζόνα,
επιβλητικήν καπετάνισσαν, προ της οποίας ο άνανδρος ησχύνετο και ο ανδρείος
υπεχώρει», όπως έγραψε ο δημοσιογράφος και ιστορικός Ιωάννης Φιλήμων.
πηγές: livepedia.gr / el.wikipedia.org
