Ο μικρός θεριστής

άρθρο

του Ηλία Γ.Προβόπουλου

ο μικρός θεριστής του Δημ. Φιλιππότη

Υπάρχει ένα άγαλμα στον πέριξ του Ζαππείου χώρο όπου δείχνει ένα νεαρό θεριστή να έχει στην αγκαλιά του ένα δεμάτι στάχια. Πρόκειται για ένα γυμνό αγόρι, που φοράει ένα καπελάκι όχι απ’ αυτά που φορούσαν οι θεριστάδες τα παλιότερα χρόνια αλλά ένα άλλο που άρεσε στα παιδιά της πόλης σαν έβγαιναν στην εξοχή.

Το λουλούδι στην κορδέλα κάτι τέτοιο δείχνει και πιθανόν ο γλύπτης κάτι ήθελε μέσω αυτού να πει. Δεν γνωρίζω ούτε το σκεπτικό του ούτε και πολλά από τη γλυπτική τέχνη κι έτσι δεν μπορώ να εκτιμήσω και την καλλιτεχνική αξία του έργου.

Ασκώ όμως καθημερινά την όρασή μου στην πόλη και μου αρέσει να ξεχωρίζωπράγματα που μου αρέσουν και κάποιες φορές θέλω να τα συστήνω και σε φίλους μου που πιθανόν τα αγνοούν. Το άγαλμα του μικρού θεριστή όμως ξεχωρίζει στη σωρεία των άλλων ανδριάντων και των προτομών γύρω από το Ζάππειο αλλά και σε άλλα σημεία της πόλης που είναι αφιερωμένα σε στρατηγούς, φιλοσόφους, ιερωμένους, ευεργέτες, πολιτικούς και άλλα πρόσωπα που κατά την κοινή άποψη προσέφεραν όλοι τους από κάτι στην πόλη, την κοινωνία και την πατρίδα.

Ανάμεσά τους και ο μικρός θεριστής, σύμβολο μιας εποχής που μπορεί να έσβησε από την εξέλιξη της τεχνολογίας πάνω στον αγροτικό τομέα αλλά παραμένει ένα αιώνιο πρότυπο του μόχθου για τη σοδειά της χρονιάς. Ο μαρμάρινος θεριστής σκύβει με ευλάβεια πάνω στα στάχυα και τα κρατάει τρυφερά στην αγκαλιά του σαν παιδιά ή σαν αγαπημένο κορμί..

εντύπως: τχ.3