Η επιθυμία υποταγής, προβληματίζει.

«Την οργή των νεκρών να φοβάστε

Και των βράχων τα αγάλματα»

Οδυσσέας Ελύτης

Μεγάλωσα με την σκιά των Χαώνων να αναπαύεται στα πλατάνια του Πωγωνίου στα Δρυοδάση που σκέπαζαν τα βήματα του Πύρρου, του Δημήτριου, του Πωγωνάτου.

Γεύτηκα το χώμα που πάτησε ο Καλόγερος υπερασπίζοντας την άγια τιμή , το ίδιο χώμα κείνο που γέννησε  ο αναστεναγμός του Κρυστάλη, του Τοσίτσα, του Ζωσιμά.

Λούστηκα με τα  κρύσταλλα κείνα που ξεδιψούσε, η μάνα, η γυναίκα, η αδερφή, όταν ζαλώνονταν εφόδια για το μέτωπο το '40.

Γδάρθηκα, σημαδεύτηκα βαθιά με του παππού μου τις αφηγήσεις, όταν αραίωνε το γιαούρτι με κρύο νερό, για τον Κωστάκη και πως έκρυβε το πυροβολικό στην Γραμπάλα, πως δεν αφέθηκε η "Τζούλια" να περάσει το Καλπάκι, πως βούλιαξαν τα άρματα στην Ζαραβίνα, πως θέριζαν τα κρυοπαγήματα και παρόλα αυτά η ξιφολόγχη με διπλό κλακ συντρόφευε την ψυχή που κραύγαζε στον ουρανό "ΑΕΡΑ". 

Αργότερα κατάλαβα πως οι Ήρωες γεννιόνται στα πεδία των Μαχών αλλά σκοτώνονται στον στίβο της πολιτικής. 

(διαβάστε ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ)

κείμενο

Ματθαίος Ματθαιάδης

αναδημοσίευση από σοδειά#9