ΤΟ ΤΡΕΝΟ [του Γιάννη Κουτελίδα]

ΣΟΔΕΙΑ 16 [ΑΡΘΡΑ] σελ. 24
συντάκτης: Γιάννης Κουτελίδας
ΤΕΥΧΟΣ 16 [ΙΟΥΝΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2013]

Φυγή. Μετανάστευση. Απόδραση από τη χώρα του τίποτα. Κραυγές αγωνίας για τα φωτεινά μυαλά που φεύγουν, πότε αληθινές και πότε υποκριτικές. Τα παραδείγματα από γνωστούς και φίλους ουκ ολίγα. Εξίσου συχνές και οι παραινέσεις προκειμένου να πάρουμε κι εμείς τον ίδιο δρόμο.  Τα κριτήρια δεν διαφέρουν ιδιαίτερα για όσους επιλέγουν να χτίσουν πλέον τη ζωή τους σε πολιτείες ελκυστικές και ξένες.  Επιβίωση και σταδιοδρομία σε ένα εργασιακό περιβάλλον γεμάτο ευκαιρίες ανέλιξης και απόκτησης μιας ζωής που εδώ δεν θα συναντήσεις μάλλον ποτέ.

«Γιατί, τώρα είναι η ηλικία για να φύγεις. Αν το καθυστερήσεις λίγο ακόμα, θα το χάσεις το τρένο. Ξέρεις για ποιο τρένο σου μιλάω. Εκείνο, που στα βαγόνια της πρώτης θέσης βρίσκεται η τέλεια ζωή. Συνταξιδεύεις με την crème de la crème της κοινωνίας. Μέσα στο χρυσό κουπέ χωράνε όσα πάντα ονειρευόσουν. Παραμυθένια σπίτια, ακριβά αυτοκίνητα και πάνω απ’ όλα μια θέση εργασίας στο χρυσό κοτέτσι. 

Αν δεν έχεις αποκτήσει κληρονομικώ δικαίω, με τις διασυνδέσεις ή με τις άξιες σπουδές σου μια θέση στο πρώτο το βαγόνι μην πληγώνεσαι. Μια χαρά νοικοκυριό και άξιος μισθός σε περιμένει στα βαγόνια της δεύτερης θέσης. Είναι περισσότερα και πολυσύχναστα, μα είναι όμορφα και περιποιημένα. Οι απαιτήσεις είναι για σένα παιχνιδάκι. Ο στίβος της ζωής σου είχε καλό ταρτάν και δεν λούφαξες ποτέ. 60-70 ώρες εργασίας την εβδομάδα, κομψότατο κοστούμι ή ταγέρ και ανάλογη συμπεριφορά στους διευθυντές της πρώτης θέσης και τους συναδέλφους σου.  Ακολουθούσες άλλωστε πάντοτε πιστά τον χρυσό κανόνα. Όταν τρέχεις, να μην ανοίγεις το στόμα σου περισσότερο απ’ όσο πρέπει.

Για σένα πάλι που σπεύδεις την τελευταία στιγμή και δίχως τα ιδανικά εφόδια να προλάβεις το τρένο, μη σε μέλλει. Θα ανέβεις κι εσύ. Τα βαγόνια της τρίτης θέσης χωράνε πολλούς ακόμα. Κι αν δεν υπάρχουν πλέον ατμομηχανές να τροφοδοτήσεις, υπάρχουν στόματα στα πρώτα τα βαγόνια που περιμένουν να τραφούν με τον δικό σου ιδρώτα. Με λίγη υπομονή, θα γίνεις κι εσύ νοικοκυραίος και θα κυκλοφορείς στους στενούς διαδρόμους της αμαξοστοιχίας με το μέτωπο καθαρό».

Και θα είναι όλοι ικανοποιημένοι.  Και ο μηχανοδηγός θα τρίβει τα χέρια του…

Κι όλοι οι άλλοι, τι θα απογίνουμε; Άλλοι θα δεχθούν στωικά τη μοίρα τους και άλλοι θα τη βλαστημούν. Άλλοι θα συνεχίσουν να τρέχουν κυκλικά στο στίβο προσμένοντας την επιβράβευση εντός συνόρων ή/και μετά θανάτου.

Άλλοι πάλι θα συνεχίσουν να προσπαθούν για το αδύνατο. Θα ανεβαίνουν σε οχήματα ασταθούς τροχιάς. Θα πορεύονται με το χαμόγελο στα χείλη και τα χέρια ενωμένα. Μέχρι ο στίβος να γίνει ευθεία. Μέχρι να δούμε την ανηφόρα ανάποδα.