ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ #3 [Ναπολέων Λαπαθιώτης - Κατερίνα Γώγου]

ποιητική παιδεία [#3]

σοδειά τχ.16 [ΙΟΥΝΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2013]

Ναπολέων Λαπαθιώτης

Κατερίνα Γώγου

Πόθος

Βαθὺ χινόπωρο γοερό, πόσο καιρὸ σὲ καρτερῶ,

μὲ τὶς πλατιές, βαριές σου στάλες

τῶν φύλλων ἄραχλοι χαμοί, τῶν δειλινῶν ἀργοὶ καημοί,

ποῦ μὲ μεθούσατε τὶς ἄλλες...

Τὰ καλοκαίρια μ᾿ ἕψησαν καὶ τὰ λιοπύρια τὰ βαριά,

κι οἱ ξάστεροι οὐρανοὶ οἱ γαλάζοι:

ἀπόψε μου ποθεῖ ἡ καρδιὰ πότε νὰ ῾ρθεῖ μέσ᾿ τὰ κλαριά,

ὁ θεῖος βοριὰς καὶ τὸ χαλάζι!

Τότε, γερτὸς κι ἐγὼ ξανά, μέσ᾿ τὰ μουγγὰ τὰ δειλινά,

θ᾿ ἀναπολῶ γλυκά, -ποιὸς ξέρει-,

καὶ θὰ μὲ σφάζει πιὸ πολύ, σὰν ἕνα μακρινὸ βιολί,

τὸ περασμένο καλοκαίρι...

Ναπολέων Λαπαθιώτης (1888-1944)

 ________________________________________

Είναι επειδή είμαστε παρέα με το παιδί

κι αμέτρητες φορές- αγκαλιά απ’τη μέση

μετρήσαμε τ’άμέτρητα τ’άστρα

και κείνα που λέγανε για καλύτερα χρόνια

τα φάγαμε βγάζοντας κουβάδες με νερό

για να μπορούν να ταξιδεύουνε για πάντα

τα πλοία που δεν άραξαν

κι είναι επειδή μια και κάτω

κατεβάσαμε όλα τα ξινισμένα κρασιά

και βγάλαμε τα σωθικά μας τραγουδώντας

γεμάτα παράπονο-παιδιακίσα πράγματα-

τον Ιούλιο κάποτε

Γι’αυτό άμα κάνει κανείς μια κίνηση έτσι

για να μας χαϊδέψει

κάνουμε εμείς μια κίνηση πίσω

σα να μη φάμε ξύλο.

Γι’αυτό αν τύχει και μ’αγαπήσεις

πρόσεχε σε παρακαλώ πολύ πολύ

πώς θα μ’αγκαλιάσεις. Πονάει εδώ.

Κι εδώ. Κι εκεί. Μη! Κι εδώ .

Κι εκεί.

Κατερίνα Γώγου (1940-1993)