[Κάτω από τη σκιά και την γοητεία των πυραμίδων] Του Γ. Σχορετσανίτη ~ ΑΡΘΡΟ

‘‘Ο άνθρωπος φοβάται το χρόνο,

               αλλά ο χρόνος φοβάται τις Πυραμίδες’’

                                (Αρχαία Αραβική παροιμία)

‘Στρατιώτες μου, σαράντα αιώνες ιστορίας σας κοιτάζουν κάτω από αυτές τις Πυραμίδες’’, είπε ο Ναπολέων Βοναπάρτης ετοιμάζοντας τα στρατεύματά του  για τη μάχη της Γκίζας, στις  21 Ιουλίου 1798! Εντυπωσιασμένος από την τόσων αιώνων  ιστορία των Πυραμίδων, τον τεράστιο και εντυπωσιακό όγκο τους, τα τόσο ξακουστά ανθρώπινα δημιουργήματα που ξεπρόβαλαν σιγά σιγά σαν σουβλιά  μες τον σκονισμένο ουρανό, τον κιτρινισμένο αέρα, τον κουρνιαχτό, την άμμο της ερήμου, λίγο έξω απ’ το Κάιρο, νοτιοδυτικά της πόλης, του φάνηκε πως είχε ένα λόγο παραπάνω να κατακτήσει και την πόλη αυτή που φιλοξενούσε ένα από τα θαύματα της αρχαιότητας, μετά την Αλεξάνδρεια. Η μάχη των Πυραμίδων έγινε ανάμεσα στα Γαλλικά στρατεύματα υπό τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη και τις τοπικές δυνάμεις των Μαμελούκων. Μετά την κατάληψη της Αλεξάνδρειας τον Ιούλιο του 1798, ο Ναπολέων βάδισε προς το Κάιρο. Συνάντησε τις δυνάμεις των Μαμελούκων δέκα πέντε χιλιόμετρα έξω από τις Πυραμίδες, δηλαδή έξι χιλιόμετρα από το Κάιρο. Επικεφαλής των  δυνάμεων αυτών ήταν οι Μουράτ Μπέη και Ιμπραχήμ Μπέη, οι οποίοι είχαν στη διάθεσή τους ισχυρότατο ιππικό. Η μάχη έμεινε στην ιστορία σαν η μάχη του Chobrakit.

       Μέχρι την 1η Αυγούστου 1798, ο Ναπολέων Βοναπάρτης πίστευε ότι θα ήταν  πίσω στη Γαλλία πριν έρθει ο χειμώνας, για να’ χει όλο το χρόνο στη διάθεσή του να εισβάλει στην Αγγλία, αλλά όταν ο Νέλσον κατέστρεψε το γαλλικό στόλο στο Αμπουκίρ, ο Ναπολέων και τα στρατεύματά του και βρέθηκαν να έχουν εγκλωβιστεί στο Κάιρο. Έτσι έκανε γρήγορα μια αλλαγή στα σχέδιά του και προσπάθησε να μετατρέψει μια κατ’ εξοχήν στρατιωτική εκστρατεία, σε επιστημονική και πολιτιστική αποστολή. Ο Ναπολέων   εγκατέλειψε την Αίγυπτο στις 23 Αυγούστου 1799, αν και οι υπόλοιπες Γαλλικές δυνάμεις έμειναν στη χώρα ακόμα δύο χρόνια.   

     ‘‘Όταν βρίσκουμε κάτι καινούργιο στη Γκίζα, το ανακοινώνουμε αμέσως στον κόσμο. Η Σφίγγα και οι Πυραμίδες είναι παγκόσμιοι θησαυροί. Εμείς είμαστε οι φρουροί τους, αλλά αυτά τα ευρήματα ανήκουν σ’ όλο τον κόσμο’’. Κάπως έτσι μιλάει ο Ζάχι Χαουάς (Zahi Hawass),  για τις ανακαλύψεις και το πάθος του για αυτά τα μέρη. Ο Παγκοσμίου φήμης αρχαιολόγος και Αιγυπτιολόγος, σήμερα είναι γενικός γραμματέας του Ανώτατου Συμβουλίου Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου, και κατευθύνει τις συνεχιζόμενες ανασκαφές στη Γκίζα, στη Σακάρα, και στην Κοιλάδα των Βασιλέων. Έφερε τον κόσμο των Φαραώ στα σπίτια και τις καρδιές των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο μέσα από πολλές εμφανίσεις του στην τηλεόραση. Πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής του στις Πυραμίδες και περνά πολύ καιρό ακόμα, δίπλα στις Πυραμίδες της Γκίζας στο ξενοδοχείο Mena House Oberoi Hotel.  Το ξενοδοχείο Mena House Oberoi Hotel , είναι ένας κομψός και ιστορικός τόπος. Όμορφη θέα, πισίνα, δωμάτια με μοναδική θέση απέναντι στην ιστορία, εστιατόρια, φοίνικες πανύψηλοι, πολλοί γνωστοί και διάσημοι άνθρωποι να συχνάζουν εκεί. Αυτό το μεγαλοπρεπές ξενοδοχείο με έκταση σαράντα στρεμμάτων, στη σκιά των Πυραμίδων στο Κάιρο, έχει φιλοξενήσει επισκέπτες που έμειναν μαγεμένοι, από το 1869 και ύστερα, όπως  βασιλείς, αυτοκράτορες, αρχηγούς κρατών και άλλες προσωπικότητες. Η  ιστορία του αντικατοπτρίζεται στο πολυτελές εσωτερικό του που είναι διακοσμημένο με εξαίσιες αντίκες, χειροποίητα έπιπλα και πλούσια υφάσματα. Στα εξαιρετικά εστιατόρια και τα μπαρ του ξενοδοχείου, προσφέρεται μιαA variety of international as well as Egyptian cuisine is on offer at the excellent restaurants and bars in the hotel. ποικιλία από διεθνή καθώς και αιγυπτιακή κουζίνα. Μέρος ομολογουμένως ιδανικό This is the perfect place to begin your explorations of Cairo. για να ξεκινήσει κανείς  τις εξορμήσεις  στο Κάιρο, τη Γκίζα και τη γύρω περιοχή.

    Το 1929  έμεινε στο Mena House Hotel της Γκίζας, ο Άγγλος συγγραφέας Evelyn Waugh (1903-1966), περισσότερο γνωστός για τα γεμάτα σαρκασμό, υποκρισία  και  χιούμορ μυθιστορήματά του, που αναφέρονται στη βρετανική  αριστοκρατία και την υψηλή κοινωνία, την οποία από τη μια μεριά  σατίριζε,  αλλά στην οποία όμως ήθελε επίμονα να ανήκει, όπως άλλωστε και όλοι οι όμοιοί του. Άξιο τέκνο, λοιπόν, της βρεττανικής αποικιοκρατίας, σεβόμενος γραφτούς και άγραφους νόμους της πατρίδας του, είπε ή μάλλον ανέκραξε, ενθουσιασμένος και εκστασιασμένος στη θέα των πρωινών Πυραμίδων:

      ‘‘The Pyramids were a quarter of a mile away, impressive by sheer bulk and reputation; it felt odd to be living at such close quarters with anything quite so famous.  Ιt was like having the Prince of Wales at the next table in a restaurant; one kept pretending not to notice, while all the time glancing furtively to see if they were still there’’,  εξισώνοντας έτσι με τον πιο απλουστευμένο τρόπο, φέρνοντας δηλαδή στην ίδια παράλληλη θέση, τις Πυραμίδες της Γκίζας, τη θέα, την τοποθεσία, την ιστορία, την κατασκευή τους, την αναγωγή τους σ’ ένα από τα θαύματα της αρχαιότητας, με τον διάδοχο του Βρετανικού θρόνου, τον Πρίγκιπα της Ουαλίας!   

      Το όνομα της Florence Nightingale (1820-1910) φέρνει στο νου μας ένα όραμα, μια θαυμάσια γυναίκα που έδωσε άλλη διάσταση στο  επάγγελμα της νοσηλευτικής. Η νεαρή αυτή κυρία, ίσως λίγο ιδιόρρυθμη στο χαρακτήρα,  ανακάλυψε αρκετά νωρίς ότι ήταν γραφτό να αφιερωθεί ολοκληρωτικά  στη φροντίδα των ασθενών και των αρρώστων. Γι’ αυτό και απέρριψε την πρόταση γάμου από έναν κοινωνικά υψηλά ευρισκόμενο νεαρό, απογοητεύοντας τους γονείς της. Οικογενειακοί φίλοι τότε της πρότειναν ένα μεγάλο  ταξίδι στην Αίγυπτο, για να δει τις αρχαιότητες αυτής της χώρας και ίσως έτσι  'βρει τον εαυτό της’ , όπως είπαν!

    Και έτσι, η Florence Nightingale και οι Charles και Selina Bracebridge ξεκίνησαν το ταξίδι και την  κρουαζιέρα τους στην Αίγυπτο και το Νείλο, το φθινόπωρο του 1849. ‘‘The Pyramids look as if they would wear out the air, boring holes in it all day long’’, έλεγε για τις Πυραμίδες, κάποια στιγμή η Florence Nightingale. Βέβαια δεν ξέρουμε τι να έγινε εκείνη την εποχή μέσα της, αλλά  το γεγονός ότι είδε και έζησε για ένα χρονικό διάστημα στην Αίγυπτο, απήλαυσε το θαύμα των αρχαίων Πυραμίδων, τη μαγεία του ηλιοβασιλέματος στο Νείλο και τις πόλεις της Αιγύπτου, ίσως λοιπόν εκεί … βρήκε λίγο τον εαυτό της, γνώρισε καλύτερα τις περιέργειες του χαρακτήρα της, τις δυνάμεις του μυαλού και του σώματός  της, με αποτέλεσμα αργότερα να βρει το σθένος, το κουράγιο και να προσφέρει τα μέγιστα στο επάγγελμά της, ουσιαστικά δηλαδή στους ασθενείς, και να  γίνει και να μείνει γνωστή για τη προσφορά της  στη νοσηλευτική φροντίδα των ασθενών σε διάφορους πολέμους που βρέθηκε, στα νοσοκομεία εκστρατείας αλλά και στα νοσοκομεία των διαφόρων πόλεων, να ανυψώσει το επάγγελμα της νοσηλεύτριας και να το τοποθετήσει εκεί που αξίζει, με ότι συνεπάγεται αυτό για την εποχή της αλλά και εσαεί, όχι μόνο στη χώρα της αλλά παντού.

     Τι είναι λοιπόν οι Πυραμίδες, για να αναφερθούμε και λίγο σ’ αυτές, αναρωτήθηκε ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, γύρω στα 50 μ.Χ. Μάλλον δεν είναι τίποτ’ άλλο, ομολογεί, παρά η ανόητη έκθεση και παρουσίαση της βασιλικής περιουσίας. Όσον αφορά δε, για τα αίτια  της κατασκευής τους, φαίνεται πως υπήρχε η πρόθεση από την πλευρά των βασιλέων να εξαντλήσουν όλους τους θησαυρούς τους, αντί να τους αφήσουν και να τους παραδώσουν στους διαδόχους τους ή ακόμα ποιός ξέρει και στους  αντιπάλους τους , ή πάλι να ισχύει η άλλη εκδοχή, δηλαδή χτίστηκαν να κρατήσουν  τους ανθρώπους μακρυά από την απραξία και τη ραθυμία που συνεπάγεται η κατοχή αυτών των θησαυρών που ενταφιάστηκαν εκεί μαζί με τους βασιλιάδες-κατόχους τους!

    Κι’ ακόμα τι άραγε να ήθελε να πει η Αμερικανίδα δημοσιογράφος και ακτιβίστρια, γνωστή για τη στήριξή της στην Ε.Σ.Σ.Δ. και στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, Anna Louise Strong (1885-1970), με το να τονίζει πως: ‘‘They say the Pharaohs built the pyramids! Do you think one Pharaoh dropped one bead of sweat? We built the pyramids for the Pharaohs and we're building for them yet’’.

Ο λαός λοιπόν έχτισε τις Πυραμίδες! Κάτι βεβαίως όχι καινούργιο ή άγνωστο! Αναδρομική και συγκεκαλυμμένη θεωρία, πρακτική και ισχύς λοιπόν του σοσιαλισμού κάμποσους αιώνες προηγουμένως, ή μήπως ενίσχυση των σύγχρονων σοσιαλιστικών θεωριών με παμπάλαια παραδείγματα για μεγαλύτερη πειθώ των δύστροπων και άπιστων σ’ αυτές τις θεωρίες, αποδείξεις  και πρακτικές;