[Ιππόλυτος] του Ευριπίδη ~ ΘΕΑΤΡΟ

ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ ΣΤΗΛΗ [ΠΑΜΕ ΘΕΑΤΡΟ] Του Κορνήλιου Ρουσάκη

Ο μύθος του Ιππόλυτου απασχόλησε έντονα τον Ευριπίδη και τον οδήγησε στη δημιουργία δύο τραγωδιών που βασίζονται στην ίδια θεματική πηγή. Ο Ευριπίδης αποτελεί το μοναδικό παράδειγμα αρχαίου έλληνα δραματουργού που συνθέτει δύο τραγωδίες χρησιμοποιώντας την ίδια μυθική πηγή. Η πρώτη του προσπάθεια, με το έργο Ιππόλυτος καλυπτόμενος, δεν έγινε αποδεκτή από το αθηναϊκό κοινό. Σε αυτό το έργο —από το οποίο σώζονται ελάχιστα «θραύσματα»— η Φαίδρα παρουσιάζεται ως λάγνα γυναίκα που προκαλεί και εκδηλώνει ευθέως τον «μιαρό» έρωτά της για τον Ιππόλυτο. Το κοινό της εποχής εμφανίζεται προσβεβλημένο από αυτή την ακραία απεικόνιση της γυναικείας επιθυμίας.

Στο δεύτερο έργο με την ίδια θεματική, τον Ιππόλυτο, ο έρωτας της Φαίδρας για τον γιο του άνδρα της, δεν εκδηλώνεται με την ίδια «ανόσια» ορμή.  Ο Ιππόλυτος είναι πιστός οπαδός της Άρτεμης, απαξιώνει τις χαρές του έρωτα και αρνείται να αποδώσει τιμές στη Αφροδίτη. Για να τον τιμωρήσει, η θεά του έρωτα πλέκει το δίκτυ της καταστροφής του εμπνέοντας στη μητριά του, Φαίδρα, σφοδρό έρωτα για τον γιο του άνδρα της.

Ο Ιππόλυτος πληροφορείται για τα αισθήματα της «μητριάς» του από την παραμάνα και εκφράζει άμεσα την αποστροφή και τον αποτροπιασμό του. Η Φαίδρα κρυφακούει αυτά που εξομολογείται ο νέος στην παραμάνα και νιώθοντας εξευτελισμένη, αποφασίζει να βάλει τέρμα στη ζωή της. Πριν το κάνει όμως αυτό, αφήνει ένα γράμμα στον σύζυγο της, Θησέα, κατηγορώντας τον Ιππόλυτο ότι πρόσβαλε την τιμή της. Ο Θησέας τότε ζητάει από τον θεό Ποσειδώνα την καταστροφή του γιου του.

Τώρα στη θεατρική σκηνή

Ιππόλυτος του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Λυδίας Κονιόρδου.

Ο Ιππόλυτος παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 428 π.Χ, στα Μεγάλα Διονύσια, αποσπώντας το πρώτο βραβείο. Στο Εθνικό Θέατρο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1937, στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Ροντήρη και μουσική του Δημήτρη Μητρόπουλου. Το 1954, επαναλήφθηκε με νέα διανομή, στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, αποτελώντας μια «ανεπίσημη πρώτη» για τα Επιδαύρια, που εγκαινιάστηκαν ως θεσμός την αμέσως επόμενη χρονιά.

Μετάφραση: Νικολέτα Φριντζήλα

Μουσική: Τάκης Φαραζής

Σκηνικά: Βασίλης Μαντζούκης

Κοστούμια: Έλλη Παπαγεωργακοπούλου

Κίνηση: Μαριάννα Καβαλλιεράτου

Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου

Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου

Βοηθός σκηνοθέτη: Βαγγέλης Παπαδάκης

Βοηθός σκηνογράφου: Βαγγέλης Μαλκάκης

Βοηθός ενδυματολόγου: Μαργαρίτα Χατζηιωάννου

Δραματολόγος παράστασης: Σάββας Κυριακίδης

Παίζουν: Μάρθα Φριντζήλα, Νίκος Κουρής, Φαίδων Καστρής, Λήδα Πρωτοψάλτη, Λυδία Κονιόρδου, Θέμης Πάνου, Μιχάλης Σαράντης, Φανή Αποστολίδου.

Κορυφαίες Χορού: Ευγενία Αποστόλου, Ελένη Κούστα, Δήμητρα Λαρεντζάκη, Γεωργία Τσαγκαράκη.

Χορός Ανδρών: Δημήτρης Γκοτσόπουλος, Θάνος Λέκκας, Έκτορας Λιάτσος, Κωνσταντίνος Μαγκλάρας, Κωνσταντίνος Μπιμπής, Βασίλης Παπαγεωργίου, Βαγγέλης Πιτσιλός, Μιχάλης Σαράντης.

Χορός Γυναικών Σοφία Αντωνίου, Δάφνη Δαυίδ, Ευγενία Ζκέρη, Ευαγγελία Καρακατσάνη, Κατερίνα Λάττα, Έλενα Μεγγρέλη, Δομνίκη Μητροπούλου, Κατερίνα Πατσιάνη, Μαρίνα Σάττι.

Μουσικοί επί σκηνής: Τζιχάν Τούρκογλου (σάζι, λαούτο, ιδιόφωνα),

Στέφανος Τορτόπογλου (χειριστής sampler),

Σολίς Μπαρκής (κρουστά, ιδόφωνα)

Η παράσταση, παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου, θα παρουσιαστεί στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 2014, στις 25 και 26 Ιουλίου. Στη συνέχεια θα ακολουθήσουν επιλεγμένες παραστάσεις σε ανοιχτά θέατρα της Ελλάδας.