[Τα Ποιήματα] του Γιώργου Χρονά ~ ΠΟΙΗΣΗ

 βιβλίο "Τα Ποιήματα 1973-2008" εκδόσεις Οδός Πανός

Ο Γιώργος Χρονάς γεννήθηκε το 1948 στον Πειραιά. Από το 1973, που εμφανίστηκε στα γράμματα, έχει εκδώσει 18 βιβλία με ποιήματα, πεζά, θέατρο. Ξεκίνησε από το Τρίτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας επί Μάνου Χταζιδάκη το 1979, παρουσιάζοντας την εκπομπή Οδός Πανός 17 και στην συνέχεια το Ξενοδοχείο Βαλκάνια. Εργάστηκε επίσης στο Πρώτο και Δεύτερο ραδιοφωνικό Πρόγραμμα. 
Ποίηματα και πεζά του έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες. Εκατό τραγούδια του έχουν μελοποιηθεί από Έλληνες συνθέτες. Εκδίδει από τον Φεβρουάριο του 1981 το περιοδικό Οδός Πανός, τις ομώνυμες εκδόσεις, και το περιοδικό Σιγαρέτα. Δημοσιογραφεί κατά καιρούς σε περιοδικά και εφημερίδες. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.


Πέραμα

Κάθε φορά που η αίσθηση της παρουσίας
μέσα στην ανώνυμη κάμαρα προσπαθεί να συλλάβει
στο κλάσμα του δευτερολέπτου την ηδονή
ξεπροβάλλει σπαραχτικά μόνο το Πέραμα
όπως το είδαν τα παιδιά εκείνη την Κυριακή
που ο φωτογράφος έξω από τις ταβέρνες 
με τα γραμμόφωνα και τον τραγουδιστή
με την χωρίστρα στη μέση
στις επτά το πρωί φωτογράφιζε τη μάνα
του Νέρωνα και του Αλκιβιάδη
με φόντο τη Σαλαμίνα, τα καρνάγια 
και τις βάρκες που σαπίζαν στα νερά.

Υπάρχουν Γυναίκες

Υπάρχουν γυναίκες που ακολουθούνε κηδείες
Πριν να γεννηθούν ακολουθούνε κηδείες
Φορώντας μαύρα πανωφόρια, πράσινα κομπιναιζόν
Μονάχα φορώντας τη ρόμπα τους
Στα δάχτυλα μια βέρα, ένα ψεύτικο δαχτυλίδι
Τα μάτια τους δέν έχουν άλλους κύκλους
Άλλα στεφάνια πένθιμα να αποθέσουν

Υπάρχουν και γκαρσόνια
με σταθερές κινήσεις χορευτικές
στα μαύρα πρόσωπα των πεθαμένων
κόκκινα ρόδα βάζουνε 
Τετάρτη παρά Τετάρτη
Περνάνε και πάνω από τους τάφους τους καπνίζουνε
Σκύβουν σαν να φιλάνε ψεύτικες βλεφαρίδες καστορένιες
Άλλοτε μαζί τους σέρνουνε θείες ή ξαδέρφες, κάποια Νότα
απ' τη Χαιρώνεια.

Καθώς η πόλη αποτραβιέται σε εσωτερικούς χώρους
σε κλειστές τζαμαρίες δίχως ήχους παραγγέλνει
Σε δικούς τους τόπους συναντιώνται
καλά κλεισμένοι από τις επιτυχίες των καιρών

Σε διαδρομές παρόμοιες σπαράζουν.

Pensare

Καθώς περπατώ μαζί σου
δίπλα σε αποξηραμένα έλη
κάτω από μισογκρεμισμένους ναούς
ανακαλύπτω τις τροφές που πήρες
ψωμί ελιές
ίσως τυρί
Και πάνω το άσπρο εγίνηκεν ασβέστης
και το γαλάζιο μια υπόθεση πλαστικού
χυμένου στα πλακάκια.