[Η χώρα των παράδοξων πραγμάτων] της Έλενας Πολυγένη ~ ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ

 εκδόσεις "Το κεντρί"

Η Έλενα Πολυγένη γεννήθηκε στην Πάτρα. 

Είναι ηθοποιός και μουσικός. 

Από το 2008 συνεργάζεται με την ομάδα mag και ασχολείται αποκλειστικά με το θέατρο της επινόησης και την περφόρμανς. Κείμενά της έχουν συμπεριληφθεί σε παραστάσεις της ομάδας. 

Το 2009 δημοσίευσε την πρώτη της ποιητική συλλογή Γράμματα σε μαυροπίνακα από τις εκδόσεις Δωδώνη. Το 2012 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις poema η ποιητική συλλογή της 

Η θλίψη μου είναι μια γυναίκα.

Η πρώτη επαφή της ποιήτριας με το έντυπο ήταν το φθινόπωρο του 2010, σοδειά τχ.5 [ποιητικός Λόγος]. 
Το νέο της βιβλίο, Η χώρα των παράδοξων πραγμάτων, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Το κεντρί».

Σχεδιάζοντας μπροστά τους

            Εκκινώ την απολογία μου με μια φωτογραφία

            χαρακτηριστικού μέρους του κόσμου: θλίψη.

            Οι μέρες που απορρόφησαν την ύπαρξή μου

            ήταν σχεδιασμένες ομοιόμορφα και είχαν

            όλες το ίδιο όνομα: πλήξη. Το όνομα

            αυτό έχει δοθεί από τους βαπτιστές

            των πάντων. Δύσκολα μπορείς να του ξεφύγεις.

            Βλέπω το δρόμο. Στο τέρμα του.

            Κάτι φεγγίζει στην άκρη. Να προλάβω

            να το σχηματίσω. Πανικοβλημένη,

            ψάχνω στις τσέπες μου αλλά το

            μόνο που βρίσκω είναι ένα

            μολύβι. Ούτε κατά διάνοια δε μπορώ

            να τρυπήσω μ’ αυτό την ατμόσφαιρα.

Η φυγή προς τα μέσα

 

            Προς τα πού πάω πού πατώ πώς

            υπάρχω, πόσα και ποια σημάδια

            καταστέλλουν την όραση. Προς ποια

            κατεύθυνση ποιο ανάγνωσμα ποια

            μυθολογία έχω δαγκώσει στο

            λαιμό όποια προοπτική.

            Πού τη βρήκα πώς της μίλησα πόσο

            μέτρησα πανταχού και πάντα ο πόνος

            στο παρόν μου.

            Με παρακολουθούν με παραλύουν

            με παραγκωνίζουν με παραμονεύουν

            για να με παραδώσουν παρά τις

            παρακλήσεις και παρά τα παρά-

            πονα στον

            παραλογισμό

            Με δίκασε λες και δεν υπήρχε κανείς

            να μιλήσει για μένα τώρα φεύγει προς

            τα κει που δύουν οι δυνατότητες με δούναι

            δίχως λαβείν κανείς δεν έδρεψε διακρίσεις

            τ’ ακούς δεμένη διαλυμένη διαμελισμένη

            διασαλευμένη μου διάτρητη διάνοια;