Ποίηση Βασίλη Πολύζου ~ ΑΦΙΕΡΩΜΑ

"Είναι αδύνατον να διαβάσεις την ποίηση του Βασίλη Πολύζου και να μην μαγευτείς από την μαεστρία με την οποία χειρίζεται τις λέξεις, την άψογη γνώση της Ελληνικής γλώσσας, την χορογραφία που εκτελούν πολλές φορές οι στίχοι του σε διάφορους ευρωπαϊκούς ρυθμούς. Ο ποιητής έχει μια μοναδική ικανότητα να σε παρασέρνει στην δίνη των στίχων του και να προβάλλει μες στα συναισθήματα του αναγνώστη σαν μικρού μήκους ταινίες τα ποιήματά του. Κοσμοπολίτης ο ίδιος, μεταφέρει με αριστοτεχνικό τρόπο στην γραφή του όλα τα ταξίδια που έχει κάνει στον εξωτερικό κόσμο αλλά και στον εσώτερο. Μια κομψή ειρωνεία, ένας διακριτικός αισθησιασμός, δυνατές εικόνες, ένας πρωτότυπος υπερρεαλισμός και ενίοτε μια σκοτεινή αύρα θα έλεγα ότι διέπει, στο σύνολό της, την ποιητική πορεία του Βασίλη Πολύζου. Πολυγραφότατος και με τον αέρα μιας ευγένειας και κομψότητας που δεν βρίσκεις συχνά, ο ποιητής είναι από τους λίγους που διανύουν πραγματικά ένα ινδιάνικο καλοκαίρι στον χώρο της ποίησης. Με μια ανεξάντλητη πηγή γνώσεων και εμπειριών που δίνει απλόχερα στον αναγνώστη του και λάτρης της βυζαντινής μουσικής, ο ποιητής Βασίλης Πολύζος είναι μια πολύτιμη κι αναγκαία παρουσία, στον χώρο της μοντέρνας ποίησης"

Μαρία Ροδοπούλου

Ο Βασίλης Πολύζος σπούδασε Νοµικά και Πολιτικές και Οικονοµικές Επιστήµες.

Δικηγόρος στην Αθήνα (1963-2012). Μέλος της International Bar Association και του Human
Rights Institute, London (1995-2011). Διετέλεσε επιµελητής ύλης και παρουσιαστής της τηλεοπτικής εκποµπής «Ελλάδα δεν είναι µόνο η Αθήνα» (ΕΡΤ-1, 1985–87). Συνεργάστηκε ως υπεύθυνος

πολιτιστικού τοµέα στο ραδιοφωνικό σταθµό Δίαυλος 10 (1987–88): Εκπομπές Μικροκύματα, Πρόσωπα και Ντοκουμέντα, Το Βιβλίο στο Τραπέζι. Ήταν επίσης αρχισυντάκτης του περιοδικού
Τα Αγροτικά (1983–87), διευθυντής της περιοδικής επιστηµονικής έκδοσης Αγροτικά Θέµατα
(1984–85), εκδότης και διευθυντής του µηνιαίου εντύπου Ο Στρέφης (1982–86).
Τα ντοκιμαντέρ για την τηλεόραση της ΕΡΤ  (εκπομπή Ελλάδα δεν είναι μόνο
η Αθήνα) ανήκουν στην περίοδο 1983-1987 και είναι περίπου 40. Στα 25
από αυτά έκανε την έρευνα και το σενάριο, ενώ για τα υπόλοιπα έκανε και
τη σκηνοθεσία

ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ

 Ποίηση:

               • Επίλογοι και άλλα Κεκραγάρια (Εριφύλη, 1999)

               • DIZZILAND (Εριφύλη, 2001)

               • Ηλιακό ποδήλατο (Μεταίχµιο, 2003)

               • 12+1 µοναχικά ποιήµατα (Εριφύλη, 2005)

               • Αναμνήσεις προκάτ άνοιξης (Απόπειρα  2006)

               • Μια δεύτερη ανάγνωση του ποιητή Κ* και άλλα αμφίδρομα (Απόπειρα 2008)

               • Το ταξίδι του Αιμίλιου στην Έρημη Χώρα (Εριφύλη, 2008)

               * Κρεολή Σελήνη (Απόπειρα, 2010)

Τηλεοπτικά ντοκιµαντέρ (ΕΡΤ-1, 1983-87):
   Έρευνα και σενάριο :
                • Η Κίτρινη Αποθήκη • Οι καφενέδες • Αηδονίσµατα • Μπαλάντα
                  για το τρενάκι του Πηλίου • Μικρά θαλασσινά φεγγάρια • Τ’ Ανάπλι
                  και τα Κάστρα του • Μετέωρα • Τα 24 Χωριά • Τα ψηλά βουνά
             • Η λευτεριά στο συρµατόπλεγµα • Ένας Χαλεπάς στην Κύµη κ.ά.
    Έρευνα, σενάριο και σκηνοθεσία
                • Θέλει αρετήν και τόλµην η ελευθερία • Λευτέρης Κανακάκις, ο ζωγράφος της σιωπής
                • Θεοφάνης ο Κρης • Διαβάζοντας την παράδοση
                • Μια µέρα στ’ Αµπελάκια

                • Ελλάδα και Θάλασσα κ.ά.

Δισκογραφία:

                Μανώλης Χατζηµάρκος: Απόστολοι και Κρατήµατα
                (cd, έκδοση του Δήµου Βόλου, 1997).

     

Μερικά σχόλια για την ποίηση του Βασίλη Πολύζου:

Ρίχνει την κριτική του µατιά στα σηµεία των καιρών διατηρώντας παράλληλα το υπόγειο

χιούµορ του. — Η ΑυγήΕίναι από τα πιο ωραία και δυνατά κείµενα που έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια

σ’ αυτό το χώρο. Κυριαρχία του λόγου. — Γιώργος Μπαµπινιώτης
Στην ποίηση του Πολύζου υπάρχει άπλετος ζωτικός χώρος για παρερμηνεία, ερμηνεία,
κατανόηση, συμμετοχή και αναζήτηση. Σαφέστατα είναι ένας από τους πλέον διαλεκτικούς
ποιητές, αφού επιδιώκει να διαβάζει/να προεκτείνει το υπόλοιπο, το άλλο μισό
της ποιητικής του σύλληψης με τον απέναντί του συμμέτοχο. ― Κώστας Κρεμμύδας
Η ποίηση του Β.Π. προκαλεί την ευαισθησία µας κλείνοντάς µας το µάτι. Υποβιβάζοντας

τα όσια και ιερά των γονέων µας σε ένα παίγνιο. — Βασίλης Λαλιώτης,
Τα ηλεκτρικά ποιήµατα του Β.Π. — Οδός Πανός, τχ. 124

Επιβεβαιώνεται η ανησυχία, αλλά και ο χαρακτηριστικός τρόπος σκέψης και γραφής του.
— Ελευθεροτυπία (Βιβλιοθήκη)

Η αντίθεση ανάµεσα στο «αντικειµενικό» και το «υποκειµενικό» καταρρέει. Ζωηρές
κι έντονα χρωµατισµένες, µε διαθέσεις πάµπολλες, οι εικόνες καταγράφονται µε διαδοχή
χορών σουίτας. Απέχοντας από κάθε φαινοµενική τάξη, τα ποιήµατα ξεχειλίζουν από την εκρηκτική ενέργεια της αφήγησης. — Έλενα Κυρίτση, e-logosΑπό σεβασµό στην τέχνη του αρνείται να ακολουθήσει την ασφαλή ατραπό στην ποιητική

σύνθεση. Κάνει χρήση αντιποιητικών όρων προκειµένου να χτίσει ένα ακραιφνώς ποιητι-

κό οικοδόµηµα. — Νίκη Ζορµπά
Ο Βασίλης Πολύζος απομυθοποιώντας τα ιδεολογικά συστήματα μέσω της ποιητικής του

αναμετράται με τις προκαταλήψεις που παραμόρφωσαν το σημερινό μας κόσμο.
Τα ποιήματά του επιδρούν στη σκέψη παρακάμπτοντας συχνά την τυπολογία της λογικής.
 ― Μηνάς Ταταλίδης
Η ποίησή του είναι µεταµοντέρνα, χαµηλόφωνη, υπαινικτική, ένα εν δυνάµει µυθιστόρηµα µε πινελιές Πάουντ, µια ποίηση που εικονογραφεί τα τοπία της ψυχής, αλλά και
σηµαίνει. ― Σταύρος Σταυρόπουλος, metro (Οδός Βιβλίου)
Ο υπερρεαλισμός του δείχνει την αισθητική του πείρα και ο ρεαλισμος του δεν είναι διόλου
βλαβερός. Τεχνικά, κατορθώνει να μεταποιεί τις σκέψεις, τις εικόνες και τα όνειρά του
με μεγάλη ευκολία... Το κάθε ποίημα είναι μια πρόκληση. ―Βασίλης Χατζηϊακώβου  Θαύμασα την ευκολία του να ελίσσεται μέσα και πάνω από τους μεγαλύτερους των ποιητών, να συνδιαλέγεται με λέξεις άγριες και ορμητικές και να με ταξιδεύει.
―Δημήτρης Γκενεράλης, index, τχ. 23

                                                   

Δημοσιεύσεις, αναφορές, παρουσιάσεις:
Οδός Πανός (τ. 122, 124, 131), Μανδραγόρας (τ. 35, 39), Δυτικές Ινδίες (τ. 6-7), Αντί (τ. 628, 860), Δίφωνο (τ. 19, 20), Η Αυγή (7.6.2000), Το Βήμα (21.9.2003, 15.1.2006, 18.1.2009), Ελευθεροτυπία (Βιβλιοθήκη, τ. 330, 22.10.2004, τ. 409, 23.6.2006, 8.5.2009), Ελευθεροτυπία, Η δεύτερη ανάγνωση του ποιητή Κ* (10.6.2008), Μetro (Οδός Βιβλίου, 16.10.2006, 30.10.2006, 7.5.2007, 7.7.2008, 20.10.2008), Αδέσμευτος Τύπος (9.1.2005, 10.9.2006, 9.2.2007), Τα Νέα (1.12.84, 22.7.85, 25.8.86), Εποχή (27.11.88), Εικαστικά (τ. 53), Internet περιοδικό eλόγος (www.elogos.gr - κείμενα,  βιβλιοκριτική), Στοά του Βιβλίου (21.12.2001, 5.5.2004, 7.2.2007, 29.4.11), index (τ. 23), Βιβλιοπωλείο Ιανός (27.6.2008), Μανδραγόρας, Ποιητικές Τετάρτες (12.11.2008), 29^ο Συμπόσιο Ποίησης, University of Pittsburgh, Proceedings of the1st International Conference of the ASBMH, κ.α.

Ιστολόγιο: emiliusx.blogspot.gr
                   dizzilander.blogspot.gr
Τα ποιήματα που δεν έχει εκδώσει ακόμη, είναι μέχρι σήμερα περίπου 150.
Και έχουν μια τάση αυξητική. Από αυτά, 50 περίπου ανήκουν στην περίοδο
2002-2004 (ανέκδοτες συλλογές προς ρωμαίους και επιστροφή στη διζιλάνδη),
και τα υπόλοιπα είναι μεταγενέστερα (2005 μέχρι σήμερα).Και  τέλος
ένα σύνολο 8 ποιημάτων που έχει κρατήσει από τα πρώιμα χρόνια
με τίτλο Οδός Μαγνήτων '58.

ασημένια φτερά

τις ώρες που απαγορεύεται η κυκλοφορία
οι αναζητούμενοι βαδίζουν ελεύθεροι στη σκέψη μας
υπεράνω νόμων
μπαίνουν στ’ αφύλαχτα νεκροπωλεία
τοποθετούν βιολέτες στα κρυστάλλινα βάζα
στέκονται μπροστά στους μεγάλους καθρέφτες
δοκιμάζοντας ρευστά περιγράμματα
προσαρμόζουν ασημένια φτερά στους ώμους τους
σαν έτοιμοι να πετάξουν
μόλις γυρίσουμε αλλού τα μάτια μας
έτσι ορίζουν την κάθε μας κίνηση
περιμένοντας να πληρώσουμε τα δηνάρια της φυγής τους
όπως περιμένουν με κλειστές ομπρέλες
αραδιασμένοι κάτω απ’ τις μαρκίζες οι ανέστιοι
το τελευταίο νυχτερινό λεωφορείο


από το βιβλίο
Επίλογοι και άλλα Κεκραγάρια
εκδόσεις ΕΡΙΦΥΛΗ 1999

φαρμακολύτρια

Αυτή την πόλη δεν την ξέρω, δε θυμάμαι
πώς φύτρωσαν αυτά τα σιδερένια νύχια
στα δάχτυλα του ορίζοντα.
Θυμάμαι το ενυδρείο των μικρών ερώτων
και τις παράγκες με τα εαρινά ανθέμια
απ’ τις πληγές τους έτρεχε ο Απρίλης
γλυκόπικρος, καθώς το γάλα της συκομουριάς
στην εμπασιά τους ένα οικείο σκιάχτρο
τυφλωμένο απ’ το αιφνίδιο μεσημέρι
βάζοντας πότε πότε αντήλιο την παλάμη.

Πάει καιρός τώρα που φύγαν οι γειτόνοι
αφήνοντας το ψοφιο καναρίνι στο μπαλκόνι.

―Ευτυχώς, λέει η Κρισταμπέλ, θά ’ρθει το βράδυ
να σταθεί πάνω απ’ τις άδειες πολεμίστρες
η Σελήνη η Φιδοκρατούσα, η Φαρμακολύτρια
σέρνοντας πίσω της μια θάλασσα πορτοκαλιές
σαν τη νυχτιά που αγαπηθήκαμε ακουμπώντας
τους ψιθύρους μας στο πεζούλι του κήπου
τινάζοντας απ’ τα μαλλιά μας χούφτες το χρυσάφι.

Βασίλης Πολύζος
φαρμακολύτρια
από το βιβλίο DIZZILAND
εκδ. Εριφύλη 2001

συζυγία ειδώλων

ξαφνικά τον πήρα είδηση
μέσα από τον καθρέφτη

φορούσε δεξιά
το αριστερό μου μάτι

και το δεξί μου αριστερά
ή μήπως ήμουνα εγώ

που τον καθρέφτιζα
αριστερά φορώντας

το δεξί του μάτι
και το αριστερό του δεξιά

όμως μπορεί να είμασταν
κι οι δυο μαζί

μια σιαμαία σύνθεση
αξεχώριστη

με ένα μάτι αριστερό/δεξί
κι ένα δεξί/αριστερό


Βασίλης Πολύζος
συζυγία ειδώλων
από το βιβλίο Ηλιακό Ποδήλατο
εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ 2003

Crail, Kingdom of Fife

φθινόπωρο

σ’ αυτό το θολό νησάκι

απέναντι

φάνηκε τον Ιούλιο το πρώτο φάντασμα

ήταν κοπέλα

μας έγνεφε με τα λιγνά της χέρια

είπε ο μπάρμαν

στρώνοντας στο ποτήρι μου

τον αφρό της μπίρας

με ξύλινη σπάτουλα

στον τοίχο το πηδάλιο

δείχνει τα οχτώ σημεία του ορίζοντα

σ’ αποστρατεία

το εκκρεμές διφορούμενο

χωρίς λόγο ύπαρξης

ο άνεργος μυγοσυλλέκτης στο ταβάνι

κάποτε ταξίδεψα στην Κρήτη

είπε ο μπάρμαν

ήταν άλλη εποχή

ίσως φούξια

ίσως χρυσοπράσινη

στο παράθυρο προς τη μεριά του δρόμου

στοίχειωσε ασάλευτη παρθένα

ογδοντάχρονη plus

ασημένια περμανάντ μεσοπολέμου

χάρτινα χέρια

χάρτινη ράχη

διαβάζει paperback

ουδέν νεώτερον

από το δυτικόν μέτωπον

το χειμώνα έχουμε εδώ μεγάλη μοναξιά

είπε ο μπάρμαν

Βασίλης Πολύζος
Crail, Kingdom of Fife
ένα ποίημα από το βιβλίο
12+1 μοναχικά ποιήματα
ΕΡΙΦΥΛΗ 2005

θάνατος τα ζουμπούλια

                                   o moon of Alabama

                                          we now must say good-bye
                                         we’ve lost our dear old mamma

πού να κρυφτούμε;

ξάφνου οι τοίχοι έγιναν γυαλί

πέφτουν επάνω τους τα χελιδόνια

κι αναφλέγονται

στο δρόμο θα περάσει

ως προερρήθη υπό των ποιητών

ένα λιοντάρι πεινασμένο

που ξέφυγε απ’ το τσίρκο

και πίσω του ο τυφλός με το μπαστούνι

στην ώρα του ακριβώς στην ώρα του

ματαίως κάθε νύχτα οι πέτρες

πίνουν φεγγάρι για να δυναμώσουν

μετά την κατεδάφιση του επάνω ορόφου

η σκάλα έμεινε μετέωρη στον αέρα

χωρίς σκοπό

απογειώνοντας τα βήματά μας στο διάστημα

θα βάλουμε στη θέση τους λόγια δανεικά

τάχα για τις φωτογραφίες belle époque

που χάθηκαν μόλις τις χτύπησε ο ήλιος

για τους κρυστάλλινους καθρέφτες

που παίζαν μουσική καθώς χαμογελούσες

για την προθήκη με τις φιλντισένιες κούκλες

του δέκατου όγδοου αιώνος

για το ανεπαίσθητο άρωμα της θλίψης

που άφησε στα τραγούδια η Contessina

σαν έφυγε για το Trieste παίρνοντας

μαζί της όλα τα τριαντάφυλλα του κήπου

κι ακόμα

τάχα για κάποιο μήνυμα το τελευταίο

που δεν μας έφτασε ποτέ

κι ήταν το πιο σημαντικό

θα  ’δινε νόημα σ’ αυτά που έγιναν

και σ’ όσα θα  ’ρχονταν κατόπι

ένας μαντατοφόρος το κρατούσε

στο αμπέχονο κρυμμένο πάνω στην καρδιά του

εκεί που τονε βρήκε η σφαίρα

και το  ’κανε κομμάτια 


Βασίλης Πολύζος
θάνατος τα ζουμπούλια
από το βιβλίο
αναμνήσεις προκάτ άνοιξης 
εκδ. Απόπειρα 2006

Έρση

έλαβα σε σφραγισμένο φάκελο

τρία σφυρίγματα ατμομηχανής

ένα εναρκτήριο λάκτισμα ταξιδιού

στον απέναντι κήπο οι νεραντζιές

αναπέμπουν άνοιξη παλαιών βιβλίων

ένα σκιάχτρο κάνει το σημείο του σταυρού

από την ΄Ερση έμεινε μόνο

το φεγγαρόφωτο των γονάτων της

ανεβαίνοντας σε τρένο ασπόνδυλο

περιμένω το κουδούνι της πόρτας επί ματαίω

ούτε υπόνοια ρομαντικής βελγίδος οικοκυράς

με προορισμό Λιβόρνο Μπρέσια Λίμνη Κόμο

στο υπαίθριο στοκάδικο

πωλούνται κούκλες με μυρουδιά χόρτου

τα τσιγάρα τους λάμπουν σαν τα μάτια της γάτας

η Έρση στέκεται ανάμεσα σε δυο σειρές όνειρα

υποκλίνεται χαμογελά με μπλε χείλη

ύστερα φυσάει απαλά σβήνει τον καθρέφτη

Βασίλης Πολύζος
Έρση
από το βιβλίο
μια δεύτερη ανάγνωση του ποιητή Κ* και άλλα αμφίδρομα
εκδ. ΑΠΟΠΕΙΡΑ 2008

ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ

όταν τελειώσει
ο ρωμαϊκός θρίαμβος του ήλιου
πάνω στα παλαιά τείχη
κι η θάλασσα πέραν πάσης ελευσίνος
πάρει να σκοτεινιάζει
θα σύρουμε τις σιωπές μας στη φιλόξενη αμμουδιά
-κάθε κόκκος μια μικρή ψηφίδα νύχτας-
περιμένοντας

περιμένοντας να περάσει η λιτανεία
μπροστά ο ποιητής-στρατιώτης
sanctus sanctus
με το μαστίγιο και το καρότο
θα ρυθμίζει την άνοδο των μυρίων
νεκρών

μη με ρωτάτε ξανά
ποια η γενιά και ποια η πατρίδα τους
σας έχω παραδώσει προ πολλού τους καταλόγους
σβήνοντας μόνο τ’ όνομά μου

Βασίλης Πολύζος
ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ
από Το ταξίδι του Αιμίλιου στην Έρημη Χώρα
εκδ. Εριφύλη 2008

τέλειος κόσμος

το καλοκαίρι εκείνο ήταν
ένα μικρό χάρτινο ατμόπλοιο
με το όνομα οντέσσα
ήταν μια παραλία απέριττη
9-11π.μ. και 5-7μ.μ. γεμάτη
καλοκάγαθους συνταξιούχους
στο ενδιάμεσο έβγαινε ως την άκρη
της αμμουδιάς μια γάτα ολόμαυρη
που τη φωνάζαμε ναόμι
επίσης ένας σκύλος κανελής
που όπως μάθαμε γαύγιζε μόνο
όταν άκουγε μπομπ ντύλαν
το πιο αξιοσημείωτο συνέβη
20 ιουλίου του προφητηλιού
όπου κλειδώθηκε στην τουαλέτα
η γηραιά κυρία γερτρούδη εκ γλασκώβης
παρέα μ’ έναν πάστορα αγγλικανό
κατά τα άλλα
τα μεσημέρια τρώγαμε
πράσινες πιπεριές τηγανητές
τα βράδυα συζητούσαμε
πάουλο κοέλιο
κάποιος στο διπλανό τραπέζι
έκανε αλχημίες κόκκινου
πάνω σε μαύρο
βγάζοντας φούξια χείλη
τύπου μέριλιν σε ακρυλικό

το καλοκαίρι εκείνο μέτρησα
τρία ολόγιομα φεγγάρια


Βασίλης Πολύζος
τέλειος κόσμος
από το βιβλίο Κρεολή Σελήνη
εκδ. Απόπειρα 2010

Ακολουθούν ανέκδοτα ποιήματα

η γουλβερίνα

ξύπνησε με τον πρωινό τσιγαρόβηχα
των περιστεριών
ψελλίζοντας θολά φωνήματα
του περασμένου έρωτα

σκέφτηκε
σήμερα να βγάλω βόλτα τον ήλιο
χωρίς περιλαίμιο
ξεκούμπωτο στήθος
ανοιχτά ρουθούνια
να μπαίνει ελεύθερα το κόκκινο
του σφυγμού της

ήξερε βέβαια
πως όλοι οι δρόμοι ήταν κλειστοί
όρθρου βαθέος
το κορμί της δινόταν
μόνο σε μικρές πυκνές γλώσσες
ή σε κύβους από σκοτάδι
όπως την πρώτη φορά
και ξανά
στον τοίχο της αποθήκης

αργότερα πέρασαν τα παιδιά
τραβώντας για το σχολείο
και πιο πίσω
η γυμνή γουλβερίνα
κρατώντας μικρό καλάθι
με κεράσια


η γουλβερίνα
©Βασίλης Πολύζος 13.8.2011

άνθος αρούρης

ένα σκυλί αλυχτούσε
ξημερώματα
σαν νά ’θελε να ξεθάψει
μια πεθαμένη μέρα

το πρωινό μύριζε τρένο
άλλης διαδρομής
εκζήτηση παλιού κάρβουνου
γραμμές έρωτα που χορτάριασαν

στην πλατφόρμα
σημεία στίξης
οξείες
βαρείες 
ενίοτε περισπωμένες
τα βήματα του κλειδούχου

einsteigen bitte!

μίλα σιγά είπε η Κρισταμπέλ
να μη σ’ ακούσουν
το μισοσκόταδο είναι όλο αυτιά
να μη σε δούν
το μισοσκόταδο είναι όλο μάτια

ένα σκυλί αλυχτούσε
αδιάκοπα
θρηνητικά
δίπλα στο πεθαμένο αφεντικό του

άνθος αρούρης
ψιθύρισε η Ντίνα

ομηρικοί γέλωτες
μεγαφώνου
από την αίθουσα αναμονής:
άχθος αρούρης, gnädige Frau!

EINSTEIGEN BITTE!

άνθος αρούρης
©Βασίλης Πολύζος 28.7.2013

spiral

ριπίζοντας κύματα strobο
στάθηκε απέναντι
στο μανιακό καθρέφτη

αναρωτήθηκε
για τον ψίθυρο της βροχής
πάνω στο παρμπρίζ
ώρες πριν

αναρωτήθηκε
για την άποψη 
του ξυραφιού

θα είμαι σύντομος
είπε


spiral
©Βασίλης Πολύζος 2013

3 μοναχικά χάικου

ήμερη νύχτα
ολόγιομο φεγγάρι
άδειο παγκάκι

*

φεύγει ο Σεπτέμβρης
στο τελευταίο βαγόνι
ποια χελιδόνια;

*

σπασμένο νήμα
χαμένη η Αριάδνη
στο λαβύρινθο



 3 μοναχικά χάικου
©Βασίλης Πολύζος
13.3.2013

a poem a riddle a fiddle
                                     

fill in the blanks of your ghosts
before I read you
inverted verses
or inverted comatose lives
a riddle or a fiddle

or a poem

mute morning
toothless
eyeless
helpless
21 circles old

so many disabled moons
crying for mercy
so many dislocated days
days for the sackcloth and the ashes
dust to dust you say
mothballs to mothballs

and poems to poems

you read their footprints
on the muddy myths
you read their fingerprints
on evasive legends
you guess their breath
on the mirror’s marshy surface
you see their blinking iridescence
in your stanzas’ photo finish
you pity their eyes glued
on rainbeaten windowpanes
you guess their agony hidden|
in low banks of clouds
you feel weak at the knees
fear seeping  through your pores

and they say unto you
these ghosts
your skinny guests
alas poor Yorick
part your dreams with your arms
and the nightmares will appear

and they say unto you
call the Court to order please
the verdict  shall be given in heroic verse
as a riddle or a fiddle

unless you let the light live at noon
at night you’ll  hear a poem lamenting over
the dead moon

©Βασίλης Πολύζος 21.3.2014

Γερβασίου του Θαυματοποιού

Η ομιλία του Αιμιλίου Βλόγερ εις την αίθουσαν τελετών
του Πανεπιστημίου της Γάνδης επί τω θανάτω
του θαυματοποιού Γερβασίου του Τρίτου

(Ανάτυπον εκ της εφημερίδος«Ο Ταχυδρόμος της Διζιλάνδης»

της 10ης Απριλίου 1897)

«Διερωτώνται πολλοί τί εστερήθη η πόλις μας μετά
την εις Κύριον αποδημίαν του θαυματοποιού Γερβασίου
του Τρίτου. Την αστερόεσσαν μπέρταν και την ράβδον του;

Το μανδήλιον εξ ολοσηρικού υφάσματος το λειτουργούν
ως camera obscura; Τας εξερχομένας του υψηλού πίλου του
περιστεράς και τους κονίκλους, -ακαταλλήλους πάντως προς
βρώσιν; Την περικαλλή βοηθόν του Σεισοπυγίδα, bizarre déité,
brune come les nuits, η οποία ήδη, μετά το θλιβερόν συμβάν,
ανεζήτησε την τύχην της εις Αδριάνειον βαλλανείον;
Βεβαίως αυτά, αλλ’ ουχί μόνον.

Απωλέσαμεν άνθρωπον δυνάμενον να ανυψωθή δι’ αοράτου
μηχανισμού, δίκην αφανών πτερύγων, μέχρι του ύψους
επικλινούς στέγης και να παραμείνη αιωρούμενος εις το κενόν
επί μακρόν. Αλλά και η κάθοδος αυτού ήτο πάντοτε ασφαλής
και αδιατάρακτος, συνοδευομένη υπό βροχής  πυροτεχνημάτων,
ενθουσιωδών ποδοκρατημάτων και παιανισμών μικράς
ορχήστρας.
Σημειωθήτω δε, ότι η φήμη του δαιμονίου τούτου ανδρός

έφθασε μέχρι των εσχατιών του πλανήτου, ώστε ενέπνευσε
τον Αμερικανόν δημοσιογράφον Έδγαρ Πώην να συγγράψη
το φαντασιώδες άρθρον «The Unparalleled Adventure of
One Hans Pfaall», έχων ως πρότυπον τας ανυψωτικάς
ικανότητας του εκλιπόντος -φεύ!- Γερβασίου!

Απωλέσαμεν άνθρωπον δυνάμενον να διαπερασθή εγκαρσίως

υπό ζεύγους ξιφών κατά την κοιλιακήν χώραν, χωρίς απώλειαν

και μιάς ρανίδος αίματος.

Το ακρίτως υποστηριζόμενον υπό τινων, ότι το θαυμαστόν
τούτο επίτευγμα θα πρέπη μάλλον να αποδοθή είς ομαδικόν
υπνωτισμόν των θεατών, απεκρούσθη ερρωμένως υπό του
εκ Βιέννης εγκρίτου ψυχιάτρου Σιγμούνδου Φρόυδ με
εμπεριστατωμένην μονογραφίαν φέρουσαν τον λακωνικόν
τίτλον «Einführung in die actuellen Fragen des Hypnotismus:
eine Innenansicht aus den Beratungen zum qualitätsorientierte
Gesetzgebungesverfahren des Gervasiusproblemes»!

Αιωνία σου η μνήμη Γερβάσιε θαυματοποιέ!
Γαίαν έχοις ελαφράν!»


Γερβασίου του Θαυματοποιού
©Βασίλης Πολύζος 2010

Προφίλ μιας τριαντατριάχρονης

Του Χανς Μάγκνους Εντσενσμπέργκερ

Απόδοση από τα Γερμανικά: Βασίλης Πολύζος

Της βγήκαν όλα αλλιώς απ’ ό,τι τα λογάριαζε.

Πάντοτε αυτά τα σαραβαλιασμένα τα Φολκσβάγκεν.

Κάποτε λίγο έλειψε να παντρευτεί έναν φούρναρη.

Στην αρχή μελετούσε  Έσσε, ύστερα Χάντκε.

Τώρα θέλει να λύνει στο κρεβάτι συλλαβόγριφους.

Δεν άφησε ποτέ τους άντρες να τη ρίξουν.
Για χρόνια ήταν τροτσκίστρια, αλλά με το δικό της τρόπο.
Ποτέ δεν έβαλε το χέρι σε κουπόνια φαγητού.
Όταν σκέφτεται την Καμπότζη, νιώθει μαύρα χάλια.

Ο τελευταίος φιλαράκος, ο Προφέσορας, την έβαζε όλο να τον δέρνει.

Πρασινωπά μπατίκ- φουστάνια, μα πολύ φαρδιά για κείνη.
Μελίγκρα στα φυτά εσωτερικού χώρου.

Αυτό που αλήθεια ήθελε ήταν να ζωγραφίζει ή να ταξιδεύει.

Διατριβή της, Η Πάλη των Τάξεων στην Ουλμ, από το 1500

μέχρι το 1512, και η Επίδρασή της στα Τραγούδια του Λαού:

Υποτροφίες και ξανά από την αρχή και μια βαλίτσα σημειώσεις.

Πότε πότε της στέλνει κάποια χρήματα η Γιαγιά.

Χορευτικές φιγούρες ντροπαλά στο μπάνιο, μικρές γκριμάτσες,

για ώρες με χυμό αγγουριού μπρος στον καθρέφτη.

Λέει: τουλάχιστον δεν θα λιμοκτονήσω.

Σαν την πιάνει το κλάμα, δείχνει δεκαεννιά.


HANS MAGNUS ENZENSBERGER
Die Dreiunddreißigjährige

Sie hat sich das alles ganz anders vorgestellt.
Immer diese verrosteten Volkswagen.
Einmal hätte sie fast einen Bäcker geheiratet.
Erst hat sie Hesse gelesen, dann Handke.
Jetzt löst sie öfter Silbenrätsel im Bett.
Von Männern läßt sie sich nichts gefallen.
Jahrelang war sie Trotzkistin, aber auf ihre Art.
Sie hat nie eine Brotmarke in der Hand gehabt.
Wenn sie an Kambodscha denkt, wird ihr ganz schlecht.
Ihr letzter Freund, der Professor, wollte immer verhaut werden.
Grünliche Batik-Kleider, die ihr zu weit sind.
Blattläuse auf der Zimmerlinde.
Eigentlich wollte sie malen, oder auswandern.
Ihre Dissertation, "Klassenkämpfe in Ulm, 1500
bis 1512, und ihre Spuren im Volkslied":
Stipendien, Anfänge und ein Koffer voller Notizen.
Manchmal schickt ihr die Großmutter Geld.
Zaghafte Tänze im Badezimmer, kleine Grimassen,
stundenlang Gurkenmilch vor dem Spiegel.
Sie sagt: Ich werde schon nicht verhungern.
Wenn sie weint, sieht sie aus wie neunzehn.