ΣΟΔΕΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ | [Τα δώρα της σελήνης] Του Τ. Μπωντλαίρ ~ ΠΟΙΗΣΗ

Moon Woman - Jackson Pollock

Η σελήνη, που από μόνη της είναι καπριτσιόζα, κοίταξε μες απ’ το παράθυρο καθώς κοιμόσουν στην κούνια και μονολόγησε «Μου αρέσει αυτό το παιδί».

Κι απαλά κατέβηκε την συννεφένια σκάλα της κι αθόρυβα πέρασε τα παράθυρα. 

Μετά απλώθηκε από πάνω σου με την γλυκιά τρυφερότητα μιας μητέρας κι άφησε τα χρώματά της στο πρόσωπό σου. Από τότε, οι κόρες των ματιών σου έχουν παραμείνει πράσινες και το χρώμα στα μάγουλά σου ασυνήθιστα ωχρό.  Καθώς η επισκέπτριά σου σκεφτόταν τα μάτια σου μεγάλωσαν τόσο παράξενα. Κι αγκάλιασε τόσο τρυφερά τον λαιμό σου που από τότε έχεις την επιθυμία να θρηνείς.

Όμως, μες στην έκστασή της, η σελήνη γέμισε το δωμάτιο με φωσφορίζοντα καπνό σαν λαμπερό δηλητήριο κι όλο το ζωντανό φως σκέφτηκε και είπε : “Θα φέρεις για πάντα την επήρεια του φιλιού μου. Θα είσαι όμορφη με τον δικό μου τρόπο. Θ’ αγαπάς ό, τι αγαπώ κι ό, τι μ’ αγαπάει: το νερό, τα νέφη, την σιωπή και την νύχτα, την απέραντη πράσινη θάλασσα, τ’ άμορφα και πολύμορφα ρυάκια, τα μέρη που ποτέ δεν θα βρεθείς, τον εραστή που ποτέ δεν θα γνωρίσεις, τα λουλούδια με το θηριώδες σχήμα, τ’ αρώματα που προκαλούν παραίσθηση, τις γάτες που τρέμουν και λιγοθυμούν και κουλουριάζονται στο πιάνο και  βογκούν σαν τις γυναίκες με μια φωνή που είναι βραχνή κι ευγενική».

«Και θ’αγαπηθείς από τους εραστές μου και θα σε περιποιούνται οι αυλικοί μου. Θα είσαι η βασίλισσα όλων των αντρών που έχουν πράσινα μάτια, οι οποίοι γνώριζαν κι αυτοί το νυχτερινό μου χάδι. Όλοι αυτοί που αγαπούν την θάλασσα, την θάλασσα που είναι απέραντη, ταραχώδης και πράσινη, τ’ άμορφα και πολύμορφα ρυάκια, τα μέρη που δεν θα γνωρίσουν, την γυναίκα που δεν θα συναντήσουν, τα δυσοίωνα λουλούδια που θυμίζουν το θυμιατό μιας άγνωστης θρησκείας, τ’ αρώματα που αναστατώνουν την θέληση και τ’ άγρια και  φιλήδονα ζώα που είναι το έμβλημα της παραφροσύνης τους»

Κι αυτά, αγαπημένο μου, καταραμένο, κακομαθημένο παιδί, είναι που αφήνω στα πόδια σου τώρα, ψάχνοντας στην ύπαρξή σου την αντανάκλαση της τρομερής θεότητας, της παντογνώστριας νονάς, της δηλητηριώδους τροφού όλων των τρελών»

The Favors of the Moon

THE MOON, who is caprice itself, looked through the window while you were sleeping in your cradle, and said to herself: 'I like this child.'

And softly she descended her staircase of clouds and, noiselessly, passed through the window-panes. Then she stretched herself out over you with the supple tenderness of a mother, and laid down her colors on your face. Ever since, the pupils of your eyes have remained green and your cheeks unusually pale. It was while contemplating this visitor that your eyes became so strangely enlarged; and she clasped your neck so tenderly that you have retained forever the desire to weep.

However, in the expansion of her joy, the Moon filled the whole room with phosphorescent vapor, like a luminous poison; and all the living light thought and said: 'You shall suffer forever the influence of my kiss. You shall be beautiful in my fashion. You shall love that which I love and that which loves me: water, clouds, silence and the night; the immense green sea; the formless and multiform streams; the place where you shall not be; the lover whom you shall not know; flowers of monstrous shape; perfumes that cause delirium; cats that shudder, swoon and curl up on pianos and groan like women, with a voice that is hoarse and gentle!

'And you shall be loved by my lovers, courted by my courtiers. You shall be the queen of all men that have green eyes, whose necks also I have clasped in my nocturnal caresses; of those who love the sea, the sea that is immense, tumultuous and green, the formless and multiform streams, the place where they are not, the woman whom they do not know, sinister flowers that resemble the censers of a strange religion, perfumes that confound the will; and the savage and voluptuous animals which are the emblems of their dementia.'

And that, my dear, cursed, spoiled child, is why I am now lying at your feet, seeking in all your person the reflection of the formidable divinity, of the foreknowing godmother, the poisoning wet-nurse of all the lunatics.

Aπόδοση στα ελληνικά: Μαρία Ροδοπούλου