Mary Cassat The Impressionist ~ ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ

Η αμερικανίδα Μαίρη Κασάτ είναι μία από τις σημαντικότερες ζωγράφους στο κίνημα του ιμπρεσσιονισμού κατά τα τέλη του 1800

Γεννήθηκε στις 22 Μαίου στην Πενσυλβάνια. Όταν μετακόμισε στο Παρίσι, όπου έμεινε την υπόλοιπη ζωή της, έγινε φίλη με τον Έντγκαρ Ντεγκά. Μετά το 1910, η αυξανόμενη απώλεια της όρασής της έβαλε τέλος στην ζωγραφική της. Η ζωγράφος πέθανε το 1926.

Η Μαίρη Στήβενσον Κασάτ ήταν η κόρη ενός εύπορου κτηματομεσίτη και χρηματιστή κι η ανατροφή της αντικατόπτριζε την υψηλή θέση της οικογένειάς της στην κοινωνία. Η μάθησή της, η οποία την προόριζε για να αναλάβει την θέση που της άρμοζε στην κοινωνία ως γυναίκα και μητέρα, συμπεριελάμβανε μαθήματα μαγειρικής, μουσικής, ζωγραφικής. Κατά τα 1850 η οικογένεια Κασάτ ταξίδεψε στην Ευρώπη όπου έμεινε κι αρκετά χρόνια.

Αν κι οι γυναίκες της εποχής της αποθαρρύνονταν από το κυνήγι της καριέρας, η Μαίρη Κασάτ γράφτηκε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών στην Φιλαδέλφεια της Πενσυλβάνιας στην ηλικία των 16 ετών. Δεν της προκάλεσε έκπληξη το γεγονός ότι η σχολή ήταν ανδροκρατούμενη και η συμπεριφορά των συμφοιτητών της απέναντί της καχύποπτη.  Η Κασάτ άρχισε να οργίζεται με την αργή ανάπτυξη της διδακτέας ύλης και με τα ανεπαρκή μαθήματα. Αποφάσισε να αφήσει την σχολή και να μετακομίσει στην Ευρώπη όπου θα μπορούσε να μελετήσει την δουλειά των παλαιότερων αριστουργημάτων από κοντά.

Παρά τις έντονες αντιρρήσεις της οικογένειάς της (ο πατέρας της είχε δηλώσει πως καλύτερα να την έβλεπε νεκρή παρά να ζει στο εξωτερικό ως μποέμ), η Μαίρη Κασάτ έφυγε για το Παρίσι το 1866. Άρχισε τις σπουδές της με ιδιαίτερα μαθήματα στο Λούβρο όπου μπορούσε να μελετήσει και να αντιγράψει αριστουργήματα. Το 1868 ένα από τα πορτραίτα της εξελέγη στην μεγάλη κύρους ετήσια έκθεση της γαλλικής κυβέρνησης, Pari Salon. Η Μαίρη Κασάτ με τις αντιρρήσεις του πατέρα της ν’αντηχούν ακόμα στ’αυτιά της, υπέβαλλε τον πίνακα με το όνομα Μαίρη Στήβενσον.

Το 1870 μετά το ξέσπασμα του Γαλλοπρωσικού πολέμου, η ζωγράφος γύρισε αναγκαστικά στους γονείς της. Η καλλιτεχνική ελευθερία που απολάμβανε στο εξωτερικό εξαφανίστηκε κατά την άφιξή της στην Αμερική. Όχι μόνο είχε πρόβλημα να βρει προμήθειες αλλά κι ο πατέρας της αρνιόταν να πληρώσει οτιδήποτε είχε σχέση με την τέχνη της. Για να βρει χρηματικό κεφάλαιο η ζωγράφος προσπάθησε να πουλήσει κάποιους πίνακές της στην Ν. Υόρκη αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Όταν προσπάθησε να τους πουλήσει ξανά στο Σικάγο, οι πίνακές της καταστράφηκαν σε μια φωτιά του 1871.

Εν μέσω όλων αυτών των εμποδίων, ο αρχιεπίσκοπος του Πίτσμπουργκ επικοινώνησε με την ζωγράφο και της ανέθεσε την αντιγραφή δύο έργων του Ιταλού καλλιτέχνη Coreggio. Η Κασάτ δέχτηκε κι έφυγε αμέσως για την Ευρώπη όπου τα αυθεντικά έργα ήταν στην Πάρμα της Ιταλίας. Με τα λεφτά που κέρδισε από αυτήν την ανάθεση, κατάφερε ν’ αρχίσει πάλι την καριέρα της στην Ευρώπη. Η Paris Salon δέχτηκε πίνακές της για την έκθεση το 1872, 1873 και 1874 όπου πλέον καθιερώθηκε ως ζωγράφος. Συνέχισε να μελετά και να ζωγραφίζει στην Ισπανία, στο Βέλγιο και στην Ρώμη. Τελικά εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Παρίσι.

Unique Artistic Expression

Αν κι αισθανόταν ευγνωμοσύνη για την Paris Salon που βοήθησε την καριέρα της, η Μαίρη Κασάτ άρχισε να νιώθει περιορισμένη μέσα στις άτεγκτες κατευθυντήριες γραμμές. Χωρίς να την νοιάζει ποια τι ήταν της μόδας ή τι ήταν εμπορικό άρχισε να πειραματίζεται στην ζωγραφική. Η νέα της δουλειά προκάλεσε την κριτική για τα έντονα χρώματα και την μη κολακευτική ακρίβεια των θεμάτων της. Στην διάρκεια εκείνης της εποχής, την ενθάρρυνε ο ζωγράφος Ε.Ντεγκά του οποίου τα παστέλ ζωγραφικής του την ενέπνευσαν για να πάρει την δική της κατεύθυνση. «Συνήθιζα να κολλώ την μύτη μου στο παράθυρο και να απορροφώ όσο περισσότερο μπορούσα από την τέχνη του» έγραψε κάποτε σε κάποιον φίλο. «Μου άλλαξε την ζωή. Είδα την τέχνη όπως ήθελα να την δω».

Ο θαυμασμός της για τον Ντεγκά, θα εξελιχτεί σε μια δυνατή φιλία κι η Μαίρη εξέθεσε 11 από τους πίνακές της μαζί με τους ιμπρεσσιονιστές το 1879. Η έκθεση γνώρισε τεράστια επιτυχία και σ εμπορικότητα και σε κριτικές.

Ενώ πολλοί από τους σύγχρονούς της ιμπρεσσιονιστές ήταν επικεντρωμένοι στα τοπία, η Μαίρη έγινε διάσημη για τα πορτραίτα της. Την προσέλκυαν κυρίως οι γυναίκες στις καθημερινές τους εργασίες κι ειδικά οι μητέρες με τα παιδιά τους. Αλλά αντίθετα με τις μαντόνες και τα χερουβείμ των αναγεννησιακών, τα πορτραίτα της Κασάτ ήταν αντισυμβατικά μες στην άμεση κι ειλικρινή φύση τους. Η Νιούμαν σχολίασε ότι «ο συνεχής στόχος της Μαίρης ήταν η απεικόνιση της δύναμης κι όχι της γλυκύτητας. Η απεικόνιση της αλήθειας κι όχι της συναισθηματικότητας ή του ρομαντισμού».

Το στυλ της ζωγράφου συνέχισε να εξελίσσεται και να ξεφεύγει από τους ιμπρεσσιονιστές και να προσεγγίζει μια πιο απλή τεχνική. Για παράδειγμα εμπνευσμένη από τους γιαπωνέζους χαράκτες, δημιούργησε μια σειρά από χρωματιστές στάμπες το 1891 μεταξύ των οποίων και το Woman Bathing και το The Coiffure.

Η τελευταία της συμμετοχή με τους ιμπρεσσιονιστές ήταν το 1866 και μεταγενέστερα σταμάτησε να αναγνωρίζει τον εαυτό της ως ζωγράφο που ανήκε σε κάποιο καλλιτεχνικό κίνημα.


πηγή http://www.biography.com

απόδοση στα ελληνικά Μαρία Ροδοπούλου