[Η Μνήμη] της Ελένης Αλεξίου ~ ΠΟΙΗΣΗ

Η ΜΝΗΜΗ: τιμητική διάκριση στον διαγωνισμό ποίησης της Πνευματικής Συντροφιάς Λεμεσού, 2012

Εμπνευσμένο από το ντοκιμαντέρ «Ένα τραγούδι για τον Αργύρη» του Stefan Haupt με θέμα τη σφαγή στο Δίστομο (10 Ιουνίου 1944)

Η μνήμη

                                           -τα παλτό-                             

Μπήκα  στο δωμάτιο.
Αγκάλιασα την αδερφή μου. 

Το ίδρυμα μύριζε λησμονιά.

 Στον τοίχο πόζαρε το σόι.
Εγώ στην ταβέρνα
ο Γιώργης με τον Μάη στο τσεπάκι
ο Κωστής του Τάσου
και η πιο παλιά  -σαν κηδειόχαρτο-
τα αδερφάκια
-ορφάνια  κρεμασμένη μέσα σε σκούρα παλτό.

Σκούρα παλτό κρεμασμένα σε αλησμόνητα μάτια. 

            Δεν με θυμάται στην κούνια
ούτε τη μάνα μας θυμάται να μου τραγουδά.
            Το μυαλό της σταμάτησε
από μικρή
«απ΄ τη σφαγή» μου λέει
και γίνεται πάλι πέντε χρονών

πάλι παλτό.

                                          -η μνήμη-

Έπειτα με κρύψανε οι δρόμοι.
             Η μνήμη μου νήπιο λαλίστατο.
Συμβουλή ψυχιάτρου να σωπάσει.
Να αφομοιώσω τη μάνα μου
με τα κομμένα στήθη
το μωρό με τα γαζωμένα μπούτια.
 Να σωπάσουνε κι αυτοί
 νεκροί  βροντόφωνοι.

                         « Να ζει κανείς ή να μη ζει;»

Αυτό το απάντησαν άλλοι για λογαριασμό μας.
                         «Να θυμάμαι; Να ξεχάσω;»
 Τα σταυροδρόμια βουβά.