Wild at Heart - David Lynch (1990) [Κριτική]

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ  [Γράφει ο Γιώργος Ρούσσος]

Ένα ιδιόμορφο, σουρεαλιστικό παραμύθι όπου η δύναμη της αγάπης θριαμβεύει έστω και την τελευταία στιγμή μέσα σε έναν κόσμο που είναι, που όπως λέει και η πρωταγωνίστρια μας, «σκληρός, άγριος και αλλόκοτος».

  

Ο Σέιλορ Ρίπλεϊ (Νίκολας Κέιτζ) ερωτεύεται τη Λούλα Πέις Φόρτουν (Λόρα Ντέρν), κόρη μίας πλούσιας πλην παρανοϊκής πρώην καλλονής με το όνομα Μαριέττα (Ντάιαν Λαντ). Οι δυο τους αναγκάζονται να ζήσουν χωριστά όταν ο Σέιλορ μπαίνει φυλακή για τον βάναυσο φόνο ενός κακοποιού που η Μαριέττα είχε προσλάβει για να τον σκοτώσει.

Αφού αφήνεται ελεύθερος, ο Σέιλορ και η Λούλα αποφασίζουν να το σκάσουν στην Καλιφόρνια. Σύντομα όμως, η Μαριέττα θα αναζητήσει να πάρει εκδίκηση. Κάπως έτσι η περιπλάνηση των δύο νέων στον Αμερικανικό Νότο θα εξελιχθεί σε καταδίωξη από αστυνομία, εγκληματίες, πληρωμένους δολοφόνους και πλήθος άλλων απειλητικών χαρακτήρων.

Κατά τη διάρκεια αυτής της επικίνδυνης πορείας, μία παθιασμένη ερωτική σχέση αναπτύσσεται ανάμεσα στον Σέιλορ και τη Λούλα. Οι ήρωες μας παράλληλα μοιράζονται τις σκοτεινές αναμνήσεις ενός βίαιου παρελθόντος, αλλά και την αγάπη τους για τον Έλβις Πρίσλεϊ και τον Μάγο του Οζ...

Καλώς ήρθατε στο μοναδικό κινηματογραφικό σύμπαν του σπουδαίου Ντέιβιντ Λιντς. Δεκατρία χρόνια μετά το μοναδικό "Eraserhead" (1977) που μας σύστησε τον ιδιαίτερο Αμερικανό σκηνοθέτη, ο Λιντς παρουσιάζει με το φιλμ Ατίθαση Καρδιά (Wild at Heart - 1990), την πέμπτη μεγάλου μήκους ταινία του. 

Όπως συχνά πυκνά συμβαίνει στο κινηματογραφικό σύμπαν που δημιουργεί ο Ντέιβιντ Λιντς, η πραγματικότητα εναλλάσσεται με τη φαντασία δημιουργώντας ταινίες μοναδικές και πάντα ανεξίτηλες στη μνήμη μας.

Ο Σέιλορ και η Λούλα είναι δύο συμπαθητικοί χαρακτήρες οι οποίοι χάνονται μέσα σε έναν βίαιο κόσμο και μάλιστα κάποιες φορές παρασύρονται από αυτόν. Ο ίδιος ο Λιντς περιγράφει την ταινία του ως μία: «μοντέρνα ρομαντική ιστορία δύο ανθρώπων, οι οποίοι βρίσκουν την αγάπη στην κόλαση», ενώ η Ιζαμπέλα Ροσελίνι χαρακτηρίζει τους ήρωες της ταινίας ως: «παράξενα όντα που υπάρχουν περισσότερο στα όνειρα και στους εφιάλτες μας παρά στην πραγματικότητα.»

Ο παραγωγός Μόντι Μοντγκόμερι διάβασε το βιβλίο "Ατίθαση Καρδιά: Η ιστορία του Σέιλορ και της Λούλα" όταν ακόμα ο Μπάρι Γκίφορντ έγραφε τα δύο τελευταία κεφάλαια. Λίγες ημέρες αργότερα του ανακοίνωσε ότι θέλει να το κάνει ταινία και σχεδόν αμέσως μίλησε με τον φίλο του, Ντέιβιντ Λιντς, ο οποίος συμφώνησε να αναλάβει την σκηνοθεσία.

Είναι κοινό μυστικό ωστόσο ότι σκηνοθέτης και συγγραφέας είχαν τις διαφωνίες τους όσο αφορά την κατάληξη της ιστορίας μας. Ο Ντέιβιντ Λιντς δεν έβρισκε αληθοφανή το φινάλε του βιβλίου που ήθελε τον Σέιλορ και τη Λούλα να χωρίζουν οριστικά: «Το τέλος δεν έμοιαζε ούτε στο ελάχιστο αληθινό! Είχε ίσως κάτι το cool, το οποίο όμως αδυνατούσα να καταλάβω.»

Τότε ήταν που η αγάπη του Λιντς για τον Μάγο του Οζ άρχισε να επηρεάζει το σενάριο και κάπως έτσι αποφάσισε να γράψει ένα διαφορετικό τέλος για την ταινία.

Όσο για το καστ της ταινίας είναι απλά ιδανικό... Τους δύο βασικούς ρόλους κρατούν η Λόρα Ντέρν και ο Νίκολας Κέιτζ (ίσως στην κορυφαία στιγμή της καριέρας του), πλαισιωμένοι από μία πλειάδα θρυλικών ηθοποιών όπως οι: Γουίλιαμ Νταφόε, Κρίσπιν Γκλόβερ, Ντάιαν Λαντ, Ιζαμπέλα Ροσελίνι, Χάρι Ντιν Στάντον κ.α.

Για τους πιο παρατηρητικούς, την ταινία συμμετέχουν ορισμένα μέλη του καστ και του συνεργείου που είχαν εργαστεί και στην προηγούμενη δουλειά του Λιντς, το λυρικό "Μπλε Βελούδο" (Blue Velvet) του 1986. Συγκεκριμένα, ο διευθυντής φωτογραφίας Φρέντερικ Ελμς, η σχεδιάστρια παραγωγής και ενδυματολόγος Πάτι Νόρις, ο μοντέρ Ντουέιν Ντάναμ, ο σπουδαίος συνθέτης Άντζελο Μπανταλαμέντι, καθώς βέβαια και οι ηθοποιοί Ιζαμπέλα Ροσελίνι και Λόρα Ντέρν.

Αξίζει τέλος να σημειώσουμε ότι η "Ατίθαση Καρδιά" βραβεύτηκε με Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών το 1990, αποτελώντας έτσι την δεύτερη κατά σειρά Αμερικανική ταινία στην οποία απονεμήθηκε αυτή η τιμητική διάκριση. Λίγο αργότερα, ο διευθυντής φωτογραφίας Φρέντερικ Ελμς βραβεύτηκε για την δουλειά του στην ταινία στα Independent Spirit Awards (1991).

Επιπλέον, η Ντάιαν Λαντ ήταν υποψήφια για Όσκαρ καλύτερου δεύτερου γυναικείου ρόλου (1990) και για Χρυσή Σφαίρα (1991), ενώ ο Γούιλιαμ Νταφόε ήταν υποψήφιος στην κατηγορία του καλύτερου δεύτερου ανδρικού ρόλου στα Independent Spirit Awards (1991).

«Ως παιδί, μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον με κομψά σπίτια, κατάφυτους δρόμους, μπλε ουρανούς, ξύλινους φράχτες, πράσινο γρασίδι και κερασιές. Όπως ακριβώς, δηλαδή, φαντάζεται κάποιος την μεσοαστική Αμερική. Αλλά οι κερασιές εκκρίνουν ένα πηχτό υγρό, το οποίο προσελκύει μαύρα, κίτρινα και ορισμένα κόκκινα μυρμήγκια γύρω του. Έτσι ανακάλυψα ότι, αν κανείς κοιτάξει λίγο πιο προσεχτικά αυτόν τον όμορφο κόσμο, θα βρει πάντα από κάτω κόκκινα μυρμήγκια. Επειδή μεγάλωσα σε έναν όμορφο κόσμο, οτιδήποτε άλλο ήταν μία αντίθεση.» Ντέιβιντ Λιντς