μεταφράσεις
Anne Sexton
απόδοση στα ελληνικά Μαρία Ροδοπούλου
Anne Sexton
απόδοση στα ελληνικά Μαρία Ροδοπούλου
H Anne Sexton μία από τις μεγαλύτερες και καινοτόμες διεθνώς ποιητικές προσωπικότητες γνωστή για τον προσωπικό και εξομολογητικό της χαρακτήρα στην γραφή της, γεννήθηκε τον Νοέμβριο του 1928 και πέθανε τον Οκτώβριο του 1974 αφαιρώντας η ίδια την ζωή της. Το 1967 κέρδισε το βραβείο Pulitzer για την ποίησή της.
Ξυπόλητη
Το να μ αγαπάς ξυπόλητη
σημαίνει ότι αγαπάς
Ξυπόλητη
Το να μ αγαπάς ξυπόλητη
σημαίνει ότι αγαπάς
τα μακριά ηλιοκαμένα πόδια μου
αγαπημένα, τόσο καλά όσο τα κουτάλια
και οι πατούσες μου αυτά τα δύο παιδιά
βγήκαν έξω να παίξουν γυμνά. Πολύπλοκα
δοντάκια τα δάχτυλά μου. Δεν είναι πια δεμένα.
Και ακόμα δες τα νύχια μου και όλες τις δέκα κλειδώσεις
ρίζα την ρίζα.
Όλα ζωηρά και ξέφρενα, αυτό το μικρό
γουρουνάκι πήγε στην αγορά
και αυτό το μικρό γουρουνάκι έμεινε πίσω.
Μακριά ηλιοκαμένα πόδια και μακριά ηλιοκαμένα δάχτυλα.
Λίγο ψηλότερα, αγάπη μου, η γυναίκα φωνάζει τα μυστικά της,
μικρά σπίτια, μικρές γλώσσες που σου μιλούν.
Δεν υπάρχει κανείς άλλος εκτός από εμάς
σ αυτό το σπίτι πάνω στην χερσόνησο
Η θάλασσα φορά ένα σκουλαρίκι στον ομφαλό της
κι εγώ είμαι η ξυπόλητη υπηρέτριά σου
για μια ολόκληρη εβδομάδα
Θέλεις σαλάμι; Όχι
Δεν θα προτιμούσες ένα ουίσκι;
Όχι. Εξάλλου δεν πίνεις. Αλλά πίνεις εμένα.
Οι γλάροι σκοτώνουν τα ψάρια
φωνάζοντας σαν τρίχρονα παιδάκια.
Τα κύματα είναι σαν ναρκωτικά και φωνάζουν
υπάρχω, υπάρχω, υπάρχω
όλο το βράδυ.
Ξυπόλητη
γίνομαι ένα μικρό τύμπανο
πάνω-κάτω στην πλάτη σου
Τα πρωινά τρέχω μες στο σπίτι
για να με κυνηγήσεις
Τώρα με πιάνεις από τους αστράγαλους
Τώρα ανεβαίνεις πιο πάνω στα πόδια μου
και έρχεσαι να με καρφώσεις
στο σημείο της πείνας μου
means loving my long brown legs,
sweet dears, as good as spoons;
and my feet, those two children
let out to play naked. Intricate nubs,
my toes. No longer bound.
And what's more, see toenails and
all ten stages, root by root.
All spirited and wild, this little
piggy went to market and this little piggy
stayed. Long brown legs and long brown toes.
Further up, my darling, the woman
is calling her secrets, little houses,
little tongues that tell you.
There is no one else but us
in this house on the land spit.
The sea wears a bell in its navel.
And I'm your barefoot wench for a
whole week. Do you care for salami?
No. You'd rather not have a scotch?
No. You don't really drink. You do
drink me. The gulls kill fish,
crying out like three-year-olds.
The surf's a narcotic, calling out,
I am, I am, I am
all night long. Barefoot,
I drum up and down your back.
In the morning I run from door to door
of the cabin playing chase me.
Now you grab me by the ankles.
Now you work your way up the legs
and come to pierce me at my hunger mark
Μια κατάρα έναντι στα ευχολόγια
Ω αγάπη μου γιατί να διαφωνούμε έτσι;
Με κούρασαν τα στομφώδη λόγια σου
όπως με κούρασαν και οι νεκροί.
Αρνούνται ν’ ακούσουν
γι αυτό άφησέ τους ήσυχους.
Φύγε από το νεκροταφείο
οι νεκροί είναι με τον θάνατο απασχολημένοι
Πάντα όλα τ’ άλλα έφταιγαν :
το τελευταίο άδειο μπουκάλι
τα σκουριασμένα καρφιά
και τα πούπουλα από τις κότες
τα σκουλήκια που ζούσαν κάτω απ τ’ αυτί της γάτας
και ο ιερέας με τα στενά χείλη
που αρνήθηκε να τηλεφωνήσει
εκτός από εκείνη την, γεμάτη ψύλλους, μέρα
όταν ήρθε γδαρμένος μες από την αυλή μας
ψάχνοντας κάποιον να κατηγορήσει.
Κι εγώ κρύφτηκα στην κουζίνα
κάτω από μια κουρελιασμένη τσάντα
Δεν θέλω να θυμάμαι τους νεκρούς
και οι νεκροί βαρέθηκαν την κατάσταση
Αλλά εσύ, εσύ συνέχισε
προχώρα μπροστά, πήγαινε πίσω
στο νεκροταφείο,
ξάπλωσε εκεί που νομίζεις πως είναι οι ψυχές τους
και συνέχισε να μιλάς στα παλιά, εφιαλτικά σου όνειρα.
A curse against elegies
Oh, love, why do we argue like this?
I am tired of all your pious talk.
Also, I am tired of all the dead.
They refuse to listen,
so leave them alone.
Take your foot out of the graveyard,
they are busy being dead.
Everyone was always to blame:
the last empty fifth of booze,
the rusty nails and chicken feathers
that stuck in the mud on the back doorstep,
the worms that lived under the cat's ear
and the thin-lipped preacher
who refused to call
except once on a flea-ridden day
when he came scuffing in through the yard
looking for a scapegoat.
I hid in the kitchen under the ragbag.
I refuse to remember the dead.
And the dead are bored with the whole thing.
But you - you go ahead,
go on, go on back down
into the graveyard,
lie down where you think their faces are;
talk back to your old bad dreams.
Ξανά και ξανά και ξανά
I have a black look I do not
αγαπημένα, τόσο καλά όσο τα κουτάλια
και οι πατούσες μου αυτά τα δύο παιδιά
βγήκαν έξω να παίξουν γυμνά. Πολύπλοκα
δοντάκια τα δάχτυλά μου. Δεν είναι πια δεμένα.
Και ακόμα δες τα νύχια μου και όλες τις δέκα κλειδώσεις
ρίζα την ρίζα.
Όλα ζωηρά και ξέφρενα, αυτό το μικρό
γουρουνάκι πήγε στην αγορά
και αυτό το μικρό γουρουνάκι έμεινε πίσω.
Μακριά ηλιοκαμένα πόδια και μακριά ηλιοκαμένα δάχτυλα.
Λίγο ψηλότερα, αγάπη μου, η γυναίκα φωνάζει τα μυστικά της,
μικρά σπίτια, μικρές γλώσσες που σου μιλούν.
Δεν υπάρχει κανείς άλλος εκτός από εμάς
σ αυτό το σπίτι πάνω στην χερσόνησο
Η θάλασσα φορά ένα σκουλαρίκι στον ομφαλό της
κι εγώ είμαι η ξυπόλητη υπηρέτριά σου
για μια ολόκληρη εβδομάδα
Θέλεις σαλάμι; Όχι
Δεν θα προτιμούσες ένα ουίσκι;
Όχι. Εξάλλου δεν πίνεις. Αλλά πίνεις εμένα.
Οι γλάροι σκοτώνουν τα ψάρια
φωνάζοντας σαν τρίχρονα παιδάκια.
Τα κύματα είναι σαν ναρκωτικά και φωνάζουν
υπάρχω, υπάρχω, υπάρχω
όλο το βράδυ.
Ξυπόλητη
γίνομαι ένα μικρό τύμπανο
πάνω-κάτω στην πλάτη σου
Τα πρωινά τρέχω μες στο σπίτι
για να με κυνηγήσεις
Τώρα με πιάνεις από τους αστράγαλους
Τώρα ανεβαίνεις πιο πάνω στα πόδια μου
και έρχεσαι να με καρφώσεις
στο σημείο της πείνας μου
Barefoot
Loving me with my shoes offmeans loving my long brown legs,
sweet dears, as good as spoons;
and my feet, those two children
let out to play naked. Intricate nubs,
my toes. No longer bound.
And what's more, see toenails and
all ten stages, root by root.
All spirited and wild, this little
piggy went to market and this little piggy
stayed. Long brown legs and long brown toes.
Further up, my darling, the woman
is calling her secrets, little houses,
little tongues that tell you.
There is no one else but us
in this house on the land spit.
The sea wears a bell in its navel.
And I'm your barefoot wench for a
whole week. Do you care for salami?
No. You'd rather not have a scotch?
No. You don't really drink. You do
drink me. The gulls kill fish,
crying out like three-year-olds.
The surf's a narcotic, calling out,
I am, I am, I am
all night long. Barefoot,
I drum up and down your back.
In the morning I run from door to door
of the cabin playing chase me.
Now you grab me by the ankles.
Now you work your way up the legs
and come to pierce me at my hunger mark
Μια κατάρα έναντι στα ευχολόγια
Ω αγάπη μου γιατί να διαφωνούμε έτσι;
Με κούρασαν τα στομφώδη λόγια σου
όπως με κούρασαν και οι νεκροί.
Αρνούνται ν’ ακούσουν
γι αυτό άφησέ τους ήσυχους.
Φύγε από το νεκροταφείο
οι νεκροί είναι με τον θάνατο απασχολημένοι
Πάντα όλα τ’ άλλα έφταιγαν :
το τελευταίο άδειο μπουκάλι
τα σκουριασμένα καρφιά
και τα πούπουλα από τις κότες
τα σκουλήκια που ζούσαν κάτω απ τ’ αυτί της γάτας
και ο ιερέας με τα στενά χείλη
που αρνήθηκε να τηλεφωνήσει
εκτός από εκείνη την, γεμάτη ψύλλους, μέρα
όταν ήρθε γδαρμένος μες από την αυλή μας
ψάχνοντας κάποιον να κατηγορήσει.
Κι εγώ κρύφτηκα στην κουζίνα
κάτω από μια κουρελιασμένη τσάντα
Δεν θέλω να θυμάμαι τους νεκρούς
και οι νεκροί βαρέθηκαν την κατάσταση
Αλλά εσύ, εσύ συνέχισε
προχώρα μπροστά, πήγαινε πίσω
στο νεκροταφείο,
ξάπλωσε εκεί που νομίζεις πως είναι οι ψυχές τους
και συνέχισε να μιλάς στα παλιά, εφιαλτικά σου όνειρα.
A curse against elegies
Oh, love, why do we argue like this?
I am tired of all your pious talk.
Also, I am tired of all the dead.
They refuse to listen,
so leave them alone.
Take your foot out of the graveyard,
they are busy being dead.
Everyone was always to blame:
the last empty fifth of booze,
the rusty nails and chicken feathers
that stuck in the mud on the back doorstep,
the worms that lived under the cat's ear
and the thin-lipped preacher
who refused to call
except once on a flea-ridden day
when he came scuffing in through the yard
looking for a scapegoat.
I hid in the kitchen under the ragbag.
I refuse to remember the dead.
And the dead are bored with the whole thing.
But you - you go ahead,
go on, go on back down
into the graveyard,
lie down where you think their faces are;
talk back to your old bad dreams.
Ξανά και ξανά και ξανά
Είπες ότι η οργή θα επέστρεφε
όπως κι η αγάπη
Έχω ένα ύφος σκοτεινό
που καθόλου δεν μ’ αρέσει
Είναι μία μάσκα. Την δοκιμάζω
Μεταναστεύω στα μέρη της
και ο βάτραχός της
κάθεται στο στόμα μου και αφοδεύει.
Είναι γέρος. Και άπορος.
Προσπάθησα να τον κρατήσω σε δίαιτα.
Δεν του έκανα ευχέλαιο.
Υπάρχει κι ένα καλό ύφος
που το φορώ σαν θρόμβο αίματος
Το έχω ραμμένο στ αριστερό μου στήθος
Το έχω κάνει επάγγελμα
Ο πόθος έχει ριζώσει εκεί
Και εγώ έβαλα εσένα και το παιδί σου
στην ρώγα που στάζει γάλα
Ω τι φονική που είναι η σκοτεινιά
και το γάλα ξεχειλίζει
και κάθε μηχανή δουλεύει
και εγώ θα σε φιλήσω όταν
θα κόψω μια ντουζίνα καινούριους άντρες
και εσύ θα πεθαίνεις με κάποιον τρόπο
ξανά και ξανά
Again and again and again
You said the anger would come back
just as the love did.
You said the anger would come back
just as the love did.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ταχυδρομική Διεύθυνση Εντύπου
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΣΟΔΕΙΑ
ΛΙΝΑ Κ. ΤΖΙΑΜΟΥ
Τ.Κ. 18050 | ΣΠΕΤΣΕΣ
(αποστολή βιβλίων)
Ηλεκτρονικό Ταχυδρομείο | SODEIA@ymail.com
(αποστολή κειμένων, προτάσεων κ.α.)