[Ποιητικό Ταμιευτήριο] του Κωνσταντίνου Ιωαννίδη ~ ΠΟΙΗΣΗ

Βιογραφικού :

Γεννήθηκε στον Κάτω Θόλο Παρανεστίου νομού Δράμας.
Μένει μόνιμα στην Δράμα και σπούδασε πολιτικές επιστήμες
στην Πάντειο.

Εργογραφία :

1.Ξεκίνημα(ποιήματα)1970

2.Σουλουτσέχ (η οδύσσεια ενός Ποντίου)(ιστορική μαρτυρία)1984

3.Ο Αλεξικέραυνος Λόγος(ποιήματα)1992

4.Ερωτικό φορτίο(ποιήματα)1997

Ποιητικό Ταμιευτήριο 

Απουσιάζω από τις σελίδες τους.
Στέλνω ποιήματα και δεν αφήνουν χνάρια στην ψυχή τους.
Ο Χρονοκύκλωπας έδειξε τις διαθέσεις του απέναντί μου.

Τι νέα απ' το Ποιητικό Ταμιευτήριο;
Κράμπα στη γάμπα και στο σαγόνι;

Ανέστης, Γιορδάνης και Νίκος.

Ίσως σας βλέπω για τελευταία φορά.
Δεν ξέρω πόσο θα περπατήσω σ' αυτό το σύντομο δρόμο.

Ήταν βαθιά χαράματα όταν άκουσα τους θείους μου
να διαμαρτύρονται στον πατέρα τους
που τους ξύπνησε τόσο νωρίς για το χωράφι.
Παλικάρια που δούλευαν σκληρά όλη μέρα,
θερίζοντας σίκαλη και σιτάρι
στις κίτρινες πλαγιές των λόφων του Άνω Θόλου.

Πρώτα ο μικρότερος Ανέστης και τώρα ο Γιορδάνης.
(Καθώς ακούω τη μαμά μου στο τηλέφωνο,
Πάσχα ανέβηκε την ανηφόρα τ' ουρανού).

Ρίχνει βροχή, να δυναμώσει πιο πολύ το πράσινο,
και 'γω να ψάχνω τα δυο αντίτυπα της φορολογικής μου δήλωσης,
σταματημένος στο "Παλίντροπον" του Ελύτη.
Τσιγάρα που τα κάπνισα με δύο-τρεις μονάχα ρουφηξιές,
αφού στη σταχτοθήκη τα ξεχνάω.

Κτυπάει πάλι το τηλέφωνο
και η μαμά μου λέει για το θείο Νίκο,
( ξάδερφο πρώτο του πατέρα
και των θείων μου Ανέστη και Γιορδάνη),
ότι  κι αυτός στον ουρανό  ανηφορίζει.

Μνήμες σαν γλυκό του κουταλιού κυδώνι 

Αρχίζω και ξεχνάω τις χρονιές γεγονότων της ζωής μου.
Ποια γεγονότα προηγούνται ή έπονται άλλων.

Θυμάμαι τον παππού μου,
να κόβει δέντρα στο βουνό με το τσεκούρι
και 'γω επτά-οκτώ χρονώ,
μέχρι να ετοιμάσει ξύλα για κουβάλημα,
έβαζα τα μυρμήγκια να δαγκώνονται.

Τώρα λυπάμαι για τις πράξεις μου εκείνες. 
Σπόρος σκληρός που γίνεται βλαστάρι.
Στ' αλώνια μ' έναν κόρφο μήλα στάρκιν για την δίψα.
Η στάμνα στον ίσκιο, εμείς με τα δρεπάνια στο χέρι.
Αρκουδόρεμα.Κάτω από την γέφυρα του Θόλου
βαθύ το ποτάμι με άφθονα χέλια που φαίνονται.
Μέσα στη φύση η αμαρτία δεν είναι αμαρτία*
μπορείς να σκέφτεσαι ερωτικά για όλα.

Μπορείς να σκέφτεσαι ερωτικά μεσ' στο λιοπύρι
και να φτερνίζεσαι στα μονοπάτια των λόφων,
στις αμμουδιές του ποταμιού, στα καπνοχώραφα.
Στο σπίτι το κλασσικό κέρασμα της μαμάς μου,
γλυκό του κουταλιού κυδώνι. 

Σαν τους ανθρώπους του χωριού μου που έφυγαν
θυμάμαι και τα δέντρα του σπιτιού μας .
Πια δεν υπάρχουνε,
αλλά τα βλέπω τακτικά στα όνειρά μου

Μια νύχτα μαζί σου για να συζητήσουμε 

Δεν είμαι νέος πια να στέλνω λέξεις ,
λέξεις που βάφουνε φιλιά.
Ένα τριαντάφυλλο  στη σκέψη μου,
μα έμεινε στη σκέψη και μαράθηκε.
Αν είχα το φιλί που θέλω,
θα έσκυβα στη σημασία του.
Μα είμαι άγνωστος κι ίσως γι' αυτό
δεν μου δαγκώνουν τα ποιήματα.

Απ' την αυλή μου κόβω τριαντάφυλλα,
όμως δεν έχω δρόμους για να στείλω
την αναστάσιμή τους ευωδιά.

Από ετούτη την αυλή δεν πρόκειται να φύγω.
Εδώ σ' αυτά τα δέντρα η γεύση της ζωής.
Κοιτάζω προς το δρόμο, η ζέστη τρέμει.

Πέρασαν χρόνια από τότε και ζητάω
μια νύχτα μαζί σου για να συζητήσουμε.

Άτιτλο

Ωσότου να σκεφθεί ο λογικός,
τη γέφυρα περνάει ο τρελός.

Κι όταν ο χρόνος λίγος φαίνεται, αρκεί
(αν είσαι ψύχραιμος),για να αλλάξεις
εκείνο που φοβάσαι ότι θα συμβεί.
Οι αποφάσεις οι σωστές αργοπορούν το χρόνο,
τον διαστέλλουνε για να χωρέσουν πράξεις,
που προλαβαίνουνε ν' αλλάξουν το αποτέλεσμα.

Με ψύχραιμη ψυχή και σκέψη κοφτερό σπαθί
όλες τις παρενθέσεις αφαιρείς
και τις παρεμβολές τσακίζεις ως Νικηταράς.
Ωσότου να σκεφθεί ο λογικός
τι πρέπει για να κάνει,
τη γέφυρα περνάει ο τρελός
και σώζεται.

Σοφή κουβέντα τού λαού
που έλεγε η γιαγιά μου η Θυμία