[Ασκήσεις Συναισθήματος] Του Γιάννη Τόλια ~ ΠΟΙΗΣΗ

Προλογίζει η Μαρία Ροδοπούλου

Με την τελευταία ποιητική του συλλογή «Ασκήσεις Συναισθήματος» ο Γιάννης Τόλιας αποδεικνύει στους αναγνώστες του για άλλη μια φορά πως η γλυπτική μέσω της ποίησης υπάρχει αλλά ταυτόχρονα είναι μια τέχνη για λίγους. Με το κοπίδι των λέξεων δημιουργεί ονειρικά και συγχρόνως τραγικά ‘τοπία’ συναισθημάτων. Τα περισσότερα ποιήματα του αναδύουν ένα μοναδικό χιμαιρικό άρωμα και πολλές φορές μια συγκλονιστική απώλεια η οποία οδηγεί τον αναγνώστη σε δικά του ‘τοπία’ και εμπειρίες. Ο ερωτισμός, υποβολέας σε όλο το έργο του τραβάει σιγά-σιγά το πέπλο από τα ‘γλυπτά’ των ποιημάτων του αποκαλύπτοντας τον αισθησιασμό και την έντονη επιθυμία. Άψογη τεχνική διέπει όλο το έργο καθώς επίσης και ένα πρωτότυπο και πλούσιο λεξιλόγιο. Η ποίηση του Γιάννη Τόλια δεν αφήνει κανέναν να παραμείνει ‘θεατής’ παρά τον προσκαλεί να ‘δράσει’ και να ‘αντιδράσει’ στην αιώνια και ασίγαστη μάχη του έρωτα.

[Βιογραφικό]

Ο Γιάννης Τόλιας γεννήθηκε στην Πάτρα.
Ζει και εργάζεται στην ίδια πόλη
ως ανειδίκευτος της εκτροφής ωδικών λέξεων.

Για τη συλλογή του « Ονειρόδραμα »
Τιμήθηκε με το βραβείο ποίησης από τη Στέγη Καλών Τεχνών & Γραμμάτων
για βιβλία που εκδόθηκαν το 1984 στην επαρχία.

Έργα του:

• Μωβ σημαία (Αθήνα 1981)
• Ονειρόδραμα (Πάτρα 1984 β έκδοση Περί Τεχνών 2001) Πρώτο κρατικό βραβείο ποίησης για βιβλία που εκδόθηκαν το 1984 στην επαρχία.
• Εξίτηλος χρόνος (Αχαϊκές Εκδόσεις 1999)
• Ο πειρασμός της νοσταλγίας (Πάτρα 2002)
• Αμαρτολόγιο (Πάτρα 2007)
• Λυσίπονον (Περί Τεχνών 2008)
• Ευλύπη (Πάτρα 2010 συμπεριλαμβάνεται στην συγκεντρωτική έκδοση (Ό,τι άγγιξα κι ό,τι θυμάμαι)
• Ό,τι άγγιξα κι ό,τι θυμάμαι (Εκδόσεις Γαβριηλίδης 2011)

Οι μέρες είναι λίγες και φεύγουν γρήγορα.

Κι όποιος στη ζωή και τον έρωτα είναι θεατής,
δεν είναι αθώος.

The days are few and they leave fast
and whoever in life and in love
a bystander is
innocent he is not

ΧΟΡΟΣ ΙΙ

Δαιμονικό
το στροβίλισμα
του κορμιού σου

Προσηλυτίζει το βλέμμα

Στην ακόλαστη
θρησκεία
του σώματος

Διψασμένη για λατρεία
Θεά
του σάρκινου κυματισμού

Ματαιώνεις
κάθε απόδραση της όρασης
από το αβάσταχτο

Αδυσώπητη
εισβάλλεις βαθιά
στις κρύπτες των στίχων

Επιβάλλοντας το επιτίμιο

Της λυσσασμένης λαχτάρας.

Dance II

Demonic is
the whirlwind
of your slenderness

It converts the eye

to the immoral
religion
of body

You are thirsty for worship
Goddess
of flesh ripple

You cancel
every vision’s escape
from the unbearable

Unrelenting

You invade
the verse’s crypt

forcing the penance

of tearing craving

ΧΩΡΙΣ  ΜΙΑ  ΛΕΞΗ  ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ

Γεράσαμε

Μέσα στις εποχές
και τα χρόνια

Χωρίς μια λέξη συνάντησης

Το θαύμα κι εγώ

Τα βράδια ξεσπάω
σε αναφιλητά νοσταλγίας
για όσα έζησα
μόνο στα όνειρα

Κι όλες οι πολύτιμες
προφάσεις μου
για ό,τι δεν καταχτήθηκε
έχασαν πλέον την αιχμή τους

Ένοικος του μαρασμού
που σκοτώνει αργά
και με επιμέλεια
κάθε ελπίδα.

Υπομένω τη δίκαιη
θηριωδία της μοναξιάς

Απαρηγόρητος του αναμενόμενου.

Without a word of meeting

We grew old

into times and years

without a word of rendezvous

the miracle and I

At nights I burst
into sobs of nostalgia
for what I lived
only in dreams

And all my precious
pretexts
for what it couldn’t be conquered
have lost their edge

I’ am the tenant of grief
which kills slowly
and thoroughly
every hope

I endure the fair
ferocity of loneliness

hopeless of the expected   

ΛΑΧΤΑΡΑ

Κι αυτή ψιθύρισε:

Πώς να αρνηθώ
σ΄αυτή τη λέξη
τη γεύση της στοργής

Στο μικρό
υγρό λάμδα της

Όταν ανάσκελα το ξαπλώνεις
πάνω στο χαρτί.

Craving

And she whispered:

How can I deny
to this word
the taste of affection

To her small
wet “L”

When you lay it back
on the paper

ΤΕΛΟΣ  ΕΠΟΧΩΝ

Όπου
περισσότερο
πονάω

Πάνω στο χαρτί

Εκεί παλεύεις
με τυφλή μανία
να με πυρπολήσεις

Ανήκουστη
η αγριότητά σου
κατά συρροή φόνισσες
οι λέξεις σου

Κι αν το αξίζω
είναι επειδή άργησα
να σου πω

Για τις λέαινες απουσίες σου

End of Seasons

Where
I most hurt

on paper

There you fight
with blind rage
to set me on fire

Your cruelty
is unheard
serial killers are
your words

And if I deserve this
is because
I delayed to tell you

about the lionesses of your absences

Ποιήματα από το βιβλίο «Ασκήσεις Συναισθήματος».
Απόδοση στα αγγλικά Μαρία Ροδοπούλου