[Φωνές στον Ελικώνα] Του Αθανάσιου Σάλτα ~ ΠΟΙΗΣΗ

[Βιογραφικό] Γεννήθηκε στον Πειραιά 4 Ιουλίου 1976.  Πραγματοποίησε σπουδές στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς στο τμήμα Χρηματοοικονομικής και Τραπεζικής Διοικητικής και μεταπτυχιακές σπουδές στο Nottingham Trent University στον τομέα της Διοίκησης Επιχειρήσεων καθώς και στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών στο τομέα Διοίκησης Ανθρώπινου Δυναμικού.

Ασχολείται με την λογοτεχνία από το 1996 όπου πραγματοποίησε τις πρώτες του δημοσιεύσεις. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα θεάτρου, συγγραφής κειμένων και σεναρίων. Έχει γράψει θεατρικά κείμενα, διηγήματα, ποιητικές συλλογές, στίχους για τραγούδια και επιστημονικά, καλλιτεχνικά και δημοσιογραφικά άρθρα. 

Έχει κερδίσει σημαντικά λογοτεχνικά βραβεία σε όλα τα είδη λόγου. Ενδεικτικά αναφέρουμε:

- Α΄ Βραβείο σε Παγκόσμιο Διαγωνισμό Ποίησης, Διηγήματος, Δοκιμίου ,Θεατρικού Έργου για έργο του «Δίστομο Τότε, Δίστομο Τώρα..», από τον Ελληνικό Πολιτιστικό Όμιλο Κυπρίων,  στο σπίτι της Κύπρου (Κυπριακή Πρεσβεία) (2013)

-Α΄ Έπαινο Διηγήματος σε Διεθνή Διαγωνισμό από τον Ομάδα Φίλων Ελληνικού Πολιτισμού Στουτγκάρδης (2013)

- Α΄ Βραβείο Διηγήματος στον 8ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό της Λογοτεχνικής Συγγραφικής Ομάδας ΙΔΕΟΠΝΟΟΝ-ΠΝΟΕΣ ΛΟΓΟΥ &ΤΕΧΝΗΣ-ΙΑΜΒΟΣ ΑRT για το Διήγημα «Ο Ταχυδρόμος της Κερύνειας» (2013)

- A΄  Βραβείο Διηγήματος στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό ΣΙΚΕΛΙΑΝΑ για το διήγημα «Ικαρία» (1998).

- Α΄ Βραβείο Στίχου σε Διεθνή Διαγωνισμό Τραγουδιών που διενεργήθηκε στον Βόλο με  καλλιτέχνες από Ελλάδα, Ευρώπη και Αυστραλία για το τραγούδι «Φονικό» (2008).

-Β΄ Βραβείο Διηγήματος και Τιμητική Διάκριση Ποίησης για τα έργα του «Καφενείον ο Νόστος» και «Ιούλης 74» από τη Πνευματική Συντροφιά Λεμεσού , Λεμεσός (2013).

Καθώς και πάρα πολλές  άλλες διακρίσεις για ποιήματα και στίχους τραγουδιών του στην Ελλάδα , όπως 10 καλύτερα τραγούδια στο Φεστιβάλ Νικόλας Άσιμος ,Κοζάνη (2008) με το τραγούδι «Αναγέννεσις», 2ος διαγωνισμούς Music Heaven 2012 με το τραγούδι «Χρώματα», κλπ

Α. Ατομικά Έργα του σε Κυκλοφορία:

Ποιητική Συλλογή :   

«Φωνές στον Ελικώνα» (Εκδόσεις Cambia 2012)

«Θερμοπύλια» (υπό έκδοση 2013)

Παραμύθι :  

«Το Περιβόλι της Χαράς και της Λύπης» (Εκδόσεις Cambia 2013)

Β. Συμμετοχή σε Ομαδικά έργα σε Κυκλοφορία

Συλλογές Διηγημάτων

α. «11 Συγγραφείς, Σύγχρονα Διηγήματα» (Εκδόσεις Πνοές Λόγου και Τέχνης 2013)

Ποιητικές Συλλογές :

α. «26 Ποιητές, Ποιητική Ανθολογία τόμος ΙΙΙ» (Εκδόσεις Πνοές Λόγου και Τέχνης 2013)

Γ. Συμμετοχή σε Ομαδικά έργα σε Κυκλοφορία (που έχουν εξαντληθεί)

α. «Σύγχρονοι Έλληνες Ποιητές τόμος Α’» (Εκδόσεις Σκαραβαίος-Ηλιανθός 1998)

β. «Σύγχρονοι Έλληνες Ποιητές τόμος Β’» (Εκδόσεις Σκαραβαίος-Ηλιανθός 1999)

Δ. Δισκογραφία

1. «Φωνές στον Ελικώνα» (download mp3,εκδόσεις Cambia 2013)

2. «Ανάμεσα στο Φως και στη Βροχή» (Εκδόσεις Musicnet 2006, αποθέματα έχουν εξαντληθεί)

Ε. Άλλα Ενδεικτικά Ανέκδοτα Έργα του:

Ποιητικές Συλλογές: «Θερμοπύλια», «Τα Πάθη της Αγάπης», «Παράλληλοι Δρόμοι» κα..

Θεατρικά: «Ζωγραφιά (Ταξίδι των Αισθήσεων και των Τεχνών)»,  «Υδρογονία», «Συνέβη Κάποτε», «Μυστικά Παραμύθια (Οδός Παραμυθίας)» κ.α

Διηγήματα : «Νέμεσις», «Ικαρία», «Καφενείον ο Νόστος», «H νεράιδα του Καταρράκτη και των Κερασιών», «Η αγάπη από το Άαχεν στο Αιγαίο» κ.α

Μυθιστόρημα: «Η τελευταία μεγάλη κίτρινη πένθιμη μαργαρίτα».

Πορτρέτα

Συννεφιές και Λιακάδες που με παίρνετε μαζί σας…

Συννεφιά, οι στενάχωρες μέρες, η πτώση,

 το χτύπημα, το μινοράκι της νύχτας,

Λιακάδα, η ευτυχία, το πέταγμα,

των αγγέλων τα φτερά, το ματζοράκι του ήλιου,

Συννεφιά, το μαύρο μεθύσι, η άγρια μοναξιά μεσάνυχτα,

Λιακάδα, η γλυκιά συντροφιά, το πρωινό ξημέρωμα μαζί σου,

Συννεφιά, του δούλου το σκυμμένο κεφάλι,

Λιακάδα, το σπαθί που σπάει τις αλυσίδες,

Συννεφιά, του χωρισμένου το κλάμα,

Λιακάδα, της αγάπης το σμίξιμο,

Συννεφιά, του ανέργου η απελπισιά, η άδεια τσέπη,

Λιακάδα, του αγρότη η χαρά, τ’ ανθισμένο χωράφι,

Συννεφιά, η προσβολή του αφεντικού, το ξένο χέρι,

Λιακάδα, της μάνας η παρηγοριά, το μητρικό της χάδι,

Συννεφιά, ο Σεπτέμβρης, το κορίτσι που έφυγε,

η πρώτη ερωτική εφηβική απογοήτευση

Λιακάδα, το πρώτο μας φιλί, Πρωτομαγιά,

μια πεταλούδα που πέταξε την άνοιξη,

Συννεφιά, η πρώτη απώλεια, ο παππούς που μας άφησε,

Λιακάδα, το πρώτο κλάμα, το μωρό του αδελφού μου,

Συννεφιά, τρακάρισμα στην Εθνική, γύψος, σπασμένο χέρι,

Λιακάδα, η πρωτιά, μετάλλιο στο στήθος, λουλούδια, δάφνες, το κύπελλο αγκαλιά,

Συννεφιά, καυσαέρια, βρισιές, κολλημένοι στην κίνηση,

Λιακάδα, ευωδιά γιασεμί, ποίηση, ένα γεράνι που ανθίζει στη γλάστρα μου,

Συννεφιές και Λιακάδες, χαρές και λύπες ολάκερη η ζωή σαν ένα ενθύμιο,

σαν ένα άλμπουμ καλλιτεχνικό από παλιές φωτογραφίες,

μ’ ασπρόμαυρες και έγχρωμες στιγμές…

Ξεφυλλίζοντάς το, ο σελιδοδείκτης κουράστηκε, σαν να έφτασε μέχρι τη μέση,

Μας περιμένει εκεί…., ποζάρει στο μέσο, στο σαλόνι, ένθετη μια διπλή φωτογραφία:

«Μοιάζει να βρέχει… το πρόσωπο μου ένα τοπίο ουρανού με γκρίζα σύννεφα,

πίσω μου σαν φωτοστέφανο κρυμμένος ένας ήλιος ν’ αχνοφαίνεται,

εμπρός μου, καθισμένο στη ποδιά μου, ένα παιδί χαμογελάει,

γύρω μας το τοπίο φωτίζεται μες στη διάφανη βροχή,

μειδίαμα από ένα πολύχρωμο τόξο ουράνιο…

Σαν ένα θαύμα…..,

στη ράχη του απάνω, χρόνια τώρα, ταξιδεύει η ζωή μου,

καβάλα στο άρμα με τα επτά τα μαγεμένα χρώματα,

που αιώνια το σέρνουν τα άλογα των Τεσσάρων Εποχών…»

Συννεφιές και Λιακάδες με παίρνετε μαζί σας…….    

 

Ακουαρέλλα

Στον καμβά του ουρανού μας,

ένα ένα μετράμε τα σύννεφα,

γκριζόλευκα ταξιδιάρικα πουλιά,

θαλασσοπούλια που βουτήξαν στα κύματα

και θολώσαν το φιλί του Ορίζοντα….

Αχ, εκείνο το φιλί το ουρανοθάλασσο

Αχ, τα νέφη δεν τ’ άφησαν,

δεν τ’ άφησαν να στεριώσει…,

Ήλθαν στο ερωτευμένο σταυροδρόμι,

ήλθαν ακάλεστα σαν γλαροπούλια

με γκριζόμαυρα φτερά…,

ήλθαν τα άγρια σύννεφα με σκιές

να σκεπάσουν της ζωής τον καμβά….

Τώρα μας παίζουνε κρυφτό τ’ αγαπημένα χρώματα,

μπλε κυανό της θάλασσας,

ιούλιο γαλάζιο τ’ ουρανού,

λευκό αφρού κυμάτων,

όλα τους χάθηκαν…

Τώρα μονάχα σύννεφα οι σκέψεις….

Γκρίζες και μαύρες πινελιές το χρώμα

απ’ τη παλέτα του ζωγράφου-ποιητή μες στην ακουαρέλα…

Μα μιαν ελπίδα στην ψυχή μας μένει ακόμη ζωγραφισμένη-ζωντανή…

Τον είδαμε κάποιαν χρυσαφένια αυγή

σαν ένα μικρό Θεό,  ν’ αγγίζει πάλι το πινέλο,

να πιάνει το λευκό, ήθελε λέει, πιότερο φως,

πήρε ξανά με νερό να ανακατεύει τα χρώματα…

Εμείς καρτερούμε να τελειώσει το σχέδιο, 

παρακαλούμε τον Άγιο-Πικάσο,

να ζωγραφίσει έναν άνεμο, 

στον ουρανό μιαν ευχή, 

να φυσήξει από ψηλά ο αγέρας

και να διώξει τα σύννεφα,

τα πέπλα της λύπης να χαθούνε για πάντα,

να ανατείλουνε μέσα μας τα παλάτια του ήλιου,

οι ουρανοί του Μονέ, του Βαν Γκόγκ τα τοπία,

οι κρυμμένοι Παράδεισοι που χρόνια προσμένουμε,

μας περιμένουν απέναντι…,

Χρυσαφένια Χαμόγελα, Γαλάζιοι Ουρανοί, Φωτισμένα Τοπία…..


Αυγουστιάτικη βροχή

Το αλάτι τ’ άσπρο τ’ αλμυρό κολλούσε ακόμα στα κορμιά μας,

επιστροφή απ’ την γαλάζια θάλασσα κι έκαιγε το μεσημέρι,

ξεχασμένα το καπέλο το ψάθινο, τα μαύρα γυαλιά μας

κι η πετσέτα θαλάσσης κάπου πίσω στην ξανθή αμμουδιά…

Με βρεγμένα μαγιό, ποδηλατάδα μαζί,

σε λευκά πλακόστρωτα στενά,

ιδρώσαμε αγκαλιά, ζαλισμένοι κι οι δυο από Ήλιο και Έρωτα…

Γυρέψαμε τη συννεφιά στη σκιά ενός δέντρου,

στη μεγάλη συκιά, μελωμένα τα σύκα, τσιμπολογούσαν πουλιά,

δυο λευκά σύννεφα στον γαλάζιο ουρανό αλλάζανε σχήματα,

κοιτώντας τα πλάθαμε ιστορίες…,

Απ’ το στόμα μου έκλεβες ρώγες σταφύλι, μεθυσμένα φιλιά,

Το τραγούδι ενός τζίτζικα, σαν βουή μας τρυπούσε τ’ αυτιά,

κάποτε όμως στο μεσημέρι σώπασε,

κι η ατμόσφαιρα μύρισε για λίγο υγρασία,

κι έπειτα έπεσε ινδιάνικη δροσιά, βροχή Θεού,

μια μπόρα καλοκαιρινή μες στα καλάμια…

Με πήρες απ’ το χέρι και χορέψαμε αγκαλιά μες στη βροχή,

τι γέλια…, λούτσα, το φανελάκι κολλούσε στο στήθος σου,

δέκα λεπτών υγρή ηδονή,

όσο κρατά μια εφήμερη Αυγουστιάτικη βροχή,

όσο χρειάζεται να ξεδιαλύνουν τα σύννεφα,

τόσο με κράτησες, κολλημένο επάνω σου,

Κι έπειτα τέλεψε το φιλί…

Το καλοκαίρι ύστερα ξαναβρήκε τον ρυθμό του

το τζιτζίκι φλύαρο, άρχισε πάλι το τραγούδι του

κι εμείς με τα ποδήλατα, τρέχοντας,

βουτήξαμε στη θάλασσα!  

Πάει μας πέρασε,  η εφήμερη,

η ερωτευμένη του Αυγούστου βροχή…..