[Συνομιλίες σε Μη+] της Ιωάννας Λιούτσια ~ ΠΟΙΗΣΗ

Η Ιωάννα Λιούτσια γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1992. Είναι τελειόφοιτη του τμήματος Ιστορίας-Αρχαιολογίας του Α.Π.Θ, με κατεύθυνση αρχαιολογία και ιστορία τέχνης. Ασχολείται με το θέατρο, το χορό, τη μουσική και τις εικαστικές τέχνες. Κείμενα της έχουν αποσπάσει βραβεία από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών, τον δήμο Θεσσαλονίκης κ.ά. Συμμετείχε με poetry slam στη Λογοτεχνική σκηνή του Φεστιβάλ Παρά θιν' αλός το 2013, ενώ έχει συμμετάσχει και σε φεστιβάλ σύγχρονης τέχνης ως εικαστικός και περφόρμερ. Από τον Ιούνιο του 2012 αρθρογραφεί στο thessaloniki-portal.gr σε στήλη για θεατρικές παραστάσεις. Στις αρχές του 2014 κυκλοφόρησε η πρώτη της ποιητική συλλογή από τις εκδόσεις Ars Poetica με τίτλο: “Συνομιλίες σε Μη+”.

Εξορία

Ερωτεύτηκα. Μια τη ζωή και μια εσένα.
Παράλληλα.
Και παράφορα.
Μέσα από σένα ερωτεύτηκα τη ζωή.
Οριστικά.
Η πόλη είναι μικρή για να σε χάσω
και ξέρω ότι μ’ ακολουθείς.
Όμως, ο κόσμος είναι απέραντος.
Ίσως και να σε χάσω τελικά..

Ζω στον πλανήτη μου, στον κόσμο μου, στο χώρο μου.
Στην Εξορία.
Μπλέκω σε λαβυρίνθους, δαιδαλώδεις νοητούς,
μα έχεις κάνει σύμμαχο και το μυαλό μου
και δεν μ’ αφήνει να σε βρω.
Ποιο δρόμο να πάρω τώρα;
Θα χτίσω γέφυρα από σύννεφα για να περάσω.
Θα σε εκπλήξω και θα με πεις τρελή.
Θα σηκωθείς να φύγεις, βέβαια, μου το ‘πες.

Μετά, λες, ξέχασα το άρωμά σου.
Ξεχνιέται, μήπως;
Το μυρίζω παντού.
Το μυρίζω πάνω μου συνέχεια.
Στο δέρμα μου κατοικεί το άγγιγμά σου.
Και σε σβήνω. Προσπαθώ.
Μα έχει κι η αφή δική της μνήμη.

Πώς να θερίσω πάθη μ’ άλλον;
Με σένα μόνο έσπειρα θύελλες.
Στο κρεβάτι μου αγρανάπαυση.
Μόνο ο Ήλιος, αν έρθει, θα οργώσει.

Και μην ξεχνάς,
μόνοι μας διαλέγουμε το κλουβί μας.
Αλλοι, όμως, μας ντύνουν πάντα.
Εσύ τι χρώμα θα διαλέξεις;

Το χάος δεν είναι μακριά.
Σε περιμένω.

Το Αντιδραστικό Κορδόνι

Το Αντιδραστικό Κορδόνι που λύνεται συνέχεια
είναι το μόνο αντιδραστικό στοιχείο πάνω μου.

Ντύνομαι κόκκινα.
Κόκκινο της φωτιάς, της επανάστασης, του δαίμονα.
Αλλά δεν αντιδρώ.

Το κορδόνι μου αντιδρά στ' αφεντικό του.
Σιχαίνεται τα θέλω μου.
Κάθεται και το ποδοπατάω.
Όμως, συνεχίζει ν' αντιδράει.

Ενώ εγώ πεθαίνω κάθε μέρα.
Βουλιάζω στην απειροελαχιστότητά μου.
Με ποδοπατούν και δεν καταλαβαίνω.
Ουρλιάζω από μέσα μου.
Ουρλιάζω;
Μάλλον σαρκάζω τον εαυτό μου.

Καλά που είναι και το Κορδόνι.

Ενυδρείο

Γιατί σ' αρέσουν τα δελφίνια;

Έχεις καταλάβει;

Επειδή μοιάζουν να χαμογελούν;

Κι οι κλόουν χαμογελούν με τον ίδιο φυλακισμένο τρόπο (ή τρόμο, διάλεξε εσύ).

Επειδή τους αρέσουν τα παιχνίδια;

Και στα παιδιά θα άρεζαν αν δεν τους έκλεινες το στόμα.

Η αλήθεια είναι ότι πιο πολύ σ' αρέσουνε οι καρχαρίες.

Αλλά σε τρώνε.

Γι' αυτό πάντοτε κάνεις αυτό που πρέπει,

κι όχι αυτό που θες.

Μόνο να μην σε πιάσω στα δόντια μου.