Μίνι ανθολογία ποίησης ~ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

A Girl by Ezra Pound

The tree has entered my hands,
The sap has ascended my arms,
The tree has grown in my breast-
Downward,
The branches grow out of me, like arms.

Tree you are,
Moss you are,
You are violets with wind above them.
A child - so high - you are,
And all this is folly to the world.

Το δέντρο εισέβαλλε στα χέρια μου
Ο χυμός του σκαρφάλωσε στα μπράτσα μου
Το δέντρο μεγάλωσε στο στήθος μου-
Προς τα κάτω,
τα κλαδιά μεγαλώνουν από μέσα μου
σα μπράτσα

Δέντρο είσαι
Βρύο είσαι,
είσαι οι βιολέτες που τις χαϊδεύει ο άνεμος
Ένα παιδί – τόσο ψηλό – είσαι
κι όλα αυτά ο κόσμος τα θεωρεί μια τρέλα.

Petals by Amy Lowell

Life is a stream
On which we strew
Petal by petal the flower of our heart;
The end lost in dream,
They float past our view,
We only watch their glad, early start.
Freighted with hope,
Crimsoned with joy,
We scatter the leaves of our opening rose;
Their widening scope,
Their distant employ,
We never shall know. And the stream as it flows
Sweeps them away,
Each one is gone
Ever beyond into infinite ways.
We alone stay
While years hurry on,
The flower fared forth, though its fragrance still stays.

Η ζωή είναι ένα ρυάκι
στο οποίο σκορπίζουμε
πέταλο-πέταλο το λουλούδι της καρδιάς μας
Το τέλος  τους χαμένο στ’ όνειρο,
καθώς πλέουν μακριά μας
Εμείς βλέπουμε μόνο
 την χαρούμενη,   πρώιμη αρχή.
Φορτωμένοι μ’ ελπίδα
άλικοι από χαρά,

Σκορπάμε τα φύλλα του ανοιχτού μας ρόδου.
Ποιος είναι ο σκοπός τους
ποια η μακρινή τους  ενασχόληση
ποτέ δεν θα μάθουμε.

Και καθώς το ρυάκι κυλάει
τα παρασύρει μακριά.
Το καθένα απ’αυτά  χάνεται
με άπειρους τρόπους για πάντα.
Μένουμε μόνοι
καθώς τα χρόνια βιάζονται
Το λουλούδι προχώρησε μπροστά
αν κι η μυρωδιά του ακόμα μένει.

Quiet Girl by Langston Hughes

I would liken you
To a night without stars
Were it not for your eyes.
I would liken you
To a sleep without dreams
Were it not for your songs.

Θα σε παρομοίαζα
με την νύχτα που δεν έχει αστέρια
αν δεν υπήρχανε τα μάτια σου.
Θα σε παρομοίαζα
με τον ύπνο που δεν έχει όνειρα
αν δεν ήταν τα τραγούδια σου.

Death by William Butler Yeats

Nor dread nor hope attend
A dying animal;
A man awaits his end
Dreading and hoping all;
Many times he died,
Many times rose again.
A great man in his pride
Confronting murderous men
Casts derision upon
Supersession of breath;
He knows death to the bone -
Man has created death.

Ούτε ο τρόμος ούτε η ελπίδα ακολουθούν
ένα ετοιμοθάνατο ζώο
Ο άνθρωπος περιμένει το τέλος
μες στον φόβο και στην ελπίδα
Πολλές φορές έχει πεθάνει
πολλές φορές αναστήθηκε πάλι.
Ένας σπουδαίος άνθρωπος 
στην υπερηφάνεια του
αντιμετωπίζει  δολοφόνους,
και χλευάζει  όταν κόβεται η ανάσα.
Ξέρει τον θάνατο μέχρι το μεδούλι-
Ο άνθρωπος δημιούργησε τον θάνατο.

Time and Eternity by Emily Dickinson

A train went  through a burial gate
A bird broke forth and sang
And trilled and quivered and shook his throat
Till all the churchyard rang

And then adjusted his little notes
And bowed and sang again
Doubtless he thought it meet of him
To say good-by to men

Ένα τραίνο πέρασε την πύλη του θανάτου
ένα πουλί προσπέρασε και τραγούδησε
και κελάηδησε κι έτρεμε και κλονίστηκε η φωνή του
μέχρι που ήχησε όλο το νεκροταφείο

Μετά προσάρμοσε τις μικρές του νότες
κι υποκλίθηκε κι άρχισε πάλι να τραγουδά
Αναμφίβολα, σκέφτηκε
να πει αντίο στους ανθρώπους

Επιλογή ποιημάτων - απόδοση στα Ελληνικά Μαρία Ροδοπούλου