«οι Πέρσες» του Απόστολου Θηβαίου

  Θηβαίος Απόστολος / κατηγορία: πεζός λόγος / εδημοσιεύθη στο τεύχος 4

    Υπάρχουν άνθρωποι που ανήκουν στο ξημέρωμα. Υπομένουν στωικά το ανυπολόγιστο βάρος της νύχτας. Μιλώ για ανθρώπους πιο κρυμμένους και από εκείνους τους γερασμένους οδοιπόρους των νεκρών απογευμάτων. Καμιά φορά, αποκτώ την πεποίθηση πως λίγο πάνω από το σκοτάδι, υφίσταται ένα ποτάμι από φως. Εκείνο χύνεται και οι νεαροί Πέρσες εμφανίζονται στους δρόμους της αυτοκρατορίας. Με πολύχρωμα ρούχα και μια βροχή από πεταλούδες γύρω από τα μάτια, επιλέγουν τη σιωπή ενός αρχέγονου δάσους. Με τα ρωμαϊκά μαλλιά τους, που έχουν αποκτήσει μια όψη ζωώδη, κουβαλούν στα παιδικά τους χέρια λινά φορτία. Τα χρώματα της πραμάτειάς τους είναι πράγματι ευφάνταστα. Ταπεινά αντικείμενα, υαλώδους όψεως, με σεμνά κομμάτια ενός ψευδέστατου πλούτου τοποθετούνται με ιεροτελεστία στη γνώριμη θέση. Παλαιικά αντικείμενα, αποτυπώσεις νεαρών κοριτσιών με ευρωπαϊκή περιβολή και μοντέρνα εκμαγεία, με αδιόρατες, ανεπαίσθητες ρωγμές. Τα πρόσωπα των νεαρών είναι άφταστα τεντωμένα. Η αγωνία των ημερών καθρεφτίζεται στα επιβλητικά μάτια των περήφανων προγόνων. Κατά μήκος των παρόδων, οι άνθρωποι αυτοί αποθέτουν την προσφιλή τάξη των λάμψεων. Κάποιοι από αυτούς θα αγνοήσουν την επικινδυνότητα. Με το χαμόγελο της αγοραίας ηδονής ακολουθούν τις δροσερές οδούς των ερημικών πάρκων. Στα γυμνά πόδια τους μπλέκονται τα χάλκινα φύλλα, οι ακαθαρσίες, το χώμα. Σε τούτες τις ηπείρους Αχαιοί φρουροί φυλάσσουν με πείσμα τη σπουδαία σύναξη των αιμάτων. Οι μνήμες της ιστορίας, των τάξεων οι επιταγές περιφρονούνται εντός των συνόρων.

    Και θα καταφτάσει ο σπασμένος ουρανός του μεσονυκτίου. Οι κρήνες, τα πλακόστρωτα, οι ακατάληπτες σημάνσεις των παρόδων, θα έχουν διαμελιστεί. Τα χέρια των νεαρών Περσών θα θυμίζουν τα πληγωμένα φτερά των αποδημητικών πουλιών, καθώς πεθαίνουν στις αυλές των βασιλικών οίκων. Τα σώματα ντύνονται τη στάχτη αναμνηστικών αγγιγμάτων. Ένα αγόρι εξαίσιας ομορφιάς, μετρά το χρόνο των τροπικών. Στις υπερυψωμένες φωλιές παραμένουν τεντωμένα τα σαπισμένα σχοινιά. Οι ερωτευμένοι ανταλλάσσουν τα συγκλονιστικά ψεύδη. Ο ηλικιωμένος με το παλτό και τα σφιγμένα χέρια, τα σφιγμένα δόντια σπέρνει τα αισχρά λόγια στο βραδινό αέρα. Οι απογραφείς καταμετρούν τα ρημαγμένα αντικείμενα της εμπορίας. Το παζάρι του κινδύνου λαμβάνει τέλος. Ο νεαρός, με τις αριστοκρατικές κινήσεις ανήκει στις ανθρωπότητες της παρακμής. Οι ευγενικές καταβολές του δεν θα προκαλέσουν το σεβασμό των πληβείων. Ο αχθοφόρος επιθυμεί να αγοράσει λίγο από τον έβενο που παζαρεύεται στους κόλπους των ανήσυχων περιθωρίων. Μα εκείνος που κάποτε θύμιζε άνθρωπο, τώρα φλέγεται από το εύθραυστο φύλλο του. 

  Ξημερώνει. Έξω από τα ακατοίκητα παράθυρα, τα αδέσποτα ακονίζουν τα νύχια τους στην αρχαία επιφάνεια αττικών πετρωμάτων. Το φως, μιλώ πάντα για φως, καταφτάνει θολό στα υπόγεια καταλύματα. Κάποιος τρομάζει. 

___________________________________

Ο Απόστολος Θηβαίος έχει γράψει και εκδώσει τα: 

«Νόμι­σμα στην Όχθη», «Πολύχρωμο Θάρ­ρος», «Mendizabal», «Οδός Πόλεως, Αριθμός 28».

Κείμενα και ποιήματα του φιλοξε­νούνται σε έντυπα και ηλεκτρονικά πε­ριοδικά. («Νέα Σκέψη», «Φτωχούλης», «Σοδειά», «Ποιείν», «Αιολικά Γράμματα», «Asante», «Νέα Ευθύνη», κ.α.), ενώ συμμετείχε σε ανθολογίες και περιοδικές εκδόσεις. Επίσης, παρευρέθηκε στο 30° Συμπόσιο της Ποίησης, τον Ιούνιο του 2010 στο Πανεπιστήμιο Πατρών, εκ­προσωπώντας, μαζί με άλλους, αξιό­λογους ποιητές τη νέα γενιά. Ο ίδιος, διακρίθηκε στο πρόσφατο παρελθόν σε διαγωνισμούς λογοτεχνικού περιεχομέ­νου.

Μια ταινία μικρού μήκους, σε δικά του κείμενα έχει προβληθεί στο πρό­σφατο παρελθόν στο «studio της οδού Πλαταιών», ενώ συμμετείχε στο φεστι­βάλ του «Τραίνου στο Ρουφ», τα «12 Κουπέ», με δικά του κείμενα το Μάιο του 2011.