ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ συνέντευξη του Συνθέτη - Βιολιστή, στη Μαρία Ροδοπούλου.

Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης γεννήθηκε στο Αμβούργο  και ζει στην Αθήνα. Από το 2000 συνεργάζεται με τον συνθέτη Σταμάτη Σπανουδάκη ως σολίστ και έχει λάβει μέρος σε πολλές συναυλίες και στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό όπως στο Αλμπερτ Χώλ το 2006 στην Αγγλία. Ο Αλέξανδρος ξεκίνησε σε νεαρή ηλικία να παίζει δική του μουσική είτε στο βιολί είτε στο πιάνο. Οι δημιουργίες του χρησιμοποιούν μοντέρνα τεχνολογία όπως συνθεσάιζερ και Η/Υ. Η μουσική του η οποία είναι ένα κράμα ακουστικών οργάνων, ηλεκτρικού βιολιού και ηλεκτρονικών ήχων έχει χρησιμοποιηθεί σε θέατρο, ταινίες, διαφημίσεις, μελοποίηση ποίησης κ.α.  Πέρα από την κλασική μουσική , τα τελευταία χρόνια επικεντρώνεται στην σύνθεση και στην εκτέλεση της μοντέρνας μουσικής 20ου και 21ου αιώνα. Έχει υπάρξει μέλος σε πολλά συγκροτήματα όπως το ελληνικό μέταλ συγκρότημα “Deviser”  και από το 2005 είναι μέλος του epic metal συγκροτήματος «Battleroar”. Το καλοκαίρι του 2009 ένα νέο συγκρότημα, οι «Αdrastia»  ιδρύεται στο οποίο είναι συνθέτης και εκτελεστής. Η μουσική των “Adrastia” είναι  επηρεασμένη από την ηλεκτρονική , την βιομηχανική, την μέταλ και την κινηματογραφική μουσική.

Σήμερα απαντά στις ερωτήσεις της Μαρίας Ροδοπούλου 

φέρνοντάς μας πιο κοντά στον θαυμαστό χώρο της μουσικής.

Μ.Ρ. Πόσο ετών ξεκίνησες βιολί και σε ποιά ηλικία πήρες πτυχίο; Τι ήταν αυτό που σε δυσκόλευσε πιο πολύ; H πρακτική ή θεωρία; Πόσες ώρες διάβαζες την ημέρα;

Α.Π. Ξεκίνησα βιολί σε ηλικία 8 ετών στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών με δάσκαλο το Τ.Αποστολίδη , συνέχισα τις σπουδές στην μουσική (πιάνο, αρμονία, ιστορία της μουσικής) κάτω από την διδασκαλία του Στέλιου Καφαντάρη από τον οποίο ε ηλικία 20 ετών πήρα το δίπλωμα βιολιού στο Ελληνικό Ωδείο. Δεν βρήκα δυσκολία ιδιαίτερη σε κανένα από τα δύο. Οι ώρες αυξάνονται με το πέρασμα του χρόνου. Όταν ήμουν στην ανωτέρα διάβαζα 5 ώρες καθημερινά.

Μ.Ρ. Ποιόν κλασσικό συνθέτη θεωρείς δύσκολο να παίξεις στο βιολί και γιατί; Ποιόν συνθέτη από τους κλασικούς αγαπάς;

Α.Π. O Παγκανίνι και ο Βιενιάφσκι κατά την γνώμη μου είναι οι δυσκολότεροι, έχουν τις περισσότερες τεχνικές δυσκολίες στο όργανο. Ο αγαπημένος μου είναι ο Beethoven. Η μουσική του είναι ομαλή με μια δυναμική φαντασία στην οποία αν αφεθείς σε ταξιδεύει σε κόσμους πότε αληθινούς και πότε φανταστικούς. 

Μ.Ρ. Ποια είναι τα κύρια τεχνικά χαρακτηριστικά του βιολιού;

Α.Π. Tα κύρια τεχνικά του δοξαριού αλλά και γενικά των εγχόρδων είναι το λεγκάτο, ενωμένες νότες σε μια δοξαριά, το μαρτελάτο, ξεχωριστές νότες μικρής διάρκειας και κοφτές, το στακάτο, ενωμένες νότες μικρής διάρκειας και κοφτές, το detache, χωριστές νότες.

Μ.Ρ. Πότε έκανες την πρώτη σου σύνθεση, σε ποιά ηλικία; Tι σε ενέπνευσε; Δεν έχει σημασία αν βγήκε προς τα έξω ή όχι. Απλά πες μου τι αισθάνθηκες πριν και μετά. Φοβήθηκες όταν προσπάθησες; Eνιωσες περίεργα; Eνιωσες όμορφα;

Α.Π. Σε ηλικία 12 ετών έγραψα τις πρώτες μου νότες στο χαρτί αλλά πάντα αυτοσχεδίαζα πάνω στο βιολί. Δεν ένιωσα ποτέ μου φόβο. Υπάρχει πάντα η έντονη επιθυμία η μουσική που έχω στο μυαλό μου να γίνεται και πραγματικότητα.  Και όταν αυτό υλοποιείται το συναίσθημα είναι χαρά που μπορείς να παίζεις ξανά και ξανά αυτό που δημιούργησες. Όταν μένεις μόνο στον αυτοσχεδιασμό αυτό αλλάζει γιατί δεν μπορείς να θυμάσαι ακριβώς τι είχες παίξει.

Μ.Ρ. Έχεις συνθέσει ποτέ κάτι εμπνευσμένο από έρωτα ή έστω από κάποιο πολύ δυνατό συναίσθημα (οργή, λύπη, θρήνος κλπ) ; Και αν ναι πες μου ποιο απο τα παραπάνω συναισθήματα ήταν, τι σκεφτόσουν και τι ρυθμό ακολούθησες σε αυτό που έγραψες.

Όταν συνθέτεις έχεις κάποιες εικόνες στο μυαλό σου;

Α.Π. Μα η σύνθεση ακριβώς σε αυτά τα συναισθήματα βασίζεται. Δεν μπορείς να εξηγήσεις όμως ακριβώς τι σε ωθεί όπως γίνεται σε όλες τις τέχνες. Όταν γράφεις ένα ποίημα ή όταν ζωγραφίζεις έχεις την ανάγκη να το κάνεις και έτσι αφήνεσαι στο συναίσθημα. Το ίδιο ακριβώς γίνεται και με την μουσική. Όταν συνθέτω δεν έχω συγκεκριμένες εικόνες, όταν μετά ακούσω την μουσική και μου γεννήσει κάποιες εικόνες τότε ξέρω ότι η σύνθεση έχει βγει καλή.

Μ.Ρ. Ποιο είναι το αγαπημένο σου κομμάτι κλασσικής μουσικής και γιατί; Όταν το παίζεις ή έστω όταν το ακούς τι αισθάνεσαι;

Α.Π. Oι 4 εποχές του Βιβάλντι είναι το αγαπημένο μου. Είναι ένα έργο που δεν έχει χάσει την φρεσκάδα του , μία δημιουργία που αντέχει στον χρόνο.

Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε στο website του Αλέξανδρου www.alexpapadiamantis.com

πρώτη δημοσίευση: σοδειά#3 (Απρίλιος - Ιούνιος 2010)