Barbara - Christian Petzold [2012]

[Κινηματογραφική Πρόταση της εβδομάδας]

Barbara - Christian Petzold [2012]

 _γράφει ο Γιώργος Ρούσσος

baphomet

Καλοκαίρι στη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας, το 1980. Η γιατρός Μπάρμπαρα, έχει υποβάλει αίτηση για να μεταναστεύσει προς τη Δύση. Τιμωρείται όμως με μετάθεση μακριά από την πρωτεύουσα, σε ένα νοσοκομείο μιας παραλιακής, κωμόπολης. Ο εραστής της, που βρίσκεται στη Δύση, ονόματι Γιοργκ, σχεδιάζει την απόδρασή της μέσω της Βαλτικής Θάλασσας. Για την Μπάρμπαρα είναι ένα παιχνίδι αναμονής, αλλά και επιβίωσης.

Το νέο της διαμέρισμα, οι γείτονες, το καλοκαίρι και η ύπαιθρος δεν την κάνουν ευτυχισμένη. Παρόλο που προσέχει ιδιαίτερα τους νέους ασθενείς της στο τμήμα παιδιατρικής χειρουργικής υπό το νέο αφεντικό της, Αντρέ, είναι σκόπιμα ψύχραιμη με τους συναδέλφους της. Η ζωή της, σκέφτεται, θα ξεκινήσει αργότερα. Ο Αντρέ, αρχίζει να την μπερδεύει...

Αρχικά, πιστεύει ακλόνητα στις επαγγελματικές της ικανότητες, μετά είναι ο τρόπος με τον οποίο φροντίζει τους ασθενείς κι εν τέλει, το ακατανίκητο χαμόγελό του. Τι τον κάνει άραγε, να την καλύψει, όταν βοηθά  την νεαρή Στέλλα, να το σκάσει; Μήπως την κατασκοπεύει; Είναι ερωτευμένος μαζί της; Η Μπάρμπαρα αρχίζει να χάνει την αυτοπεποίθηση, τα σχέδια και την καρδιά της. Η ημέρα όμως της προγραμματισμένης διαφυγής πλησιάζει.

Μετά το Gespenster (2005) και το Yella (2007) αυτή είναι η τρίτη ταινία του Christian Petzold που συμμετείχε στο επίσημο διαγωνιστικό πρόγραμμα του Φεστιβάλ Βερολίνου, όπου μάλιστα κέρδισε και την Αργυρή Άρκτος Σκηνοθεσίας στο 62ο Φεστιβάλ, τον Φλεβάρη που μας πέρασε.

Η νέα του ταινία "Barbara", επικεντρώνεται και πάλι σε μια γυναίκα που αφήνεται αρχικά να παρασυρθεί από τη ζωή σαν ένα φάντασμα. Στην καθημερινότητά της, κυριαρχεί ο φόβος της επιτήρησης που φαίνεται να ενσωματώνεται ολοκληρωτικά και στις διαπροσωπικές της σχέσεις.

Ας δούμε όμως, πως περιγράφει ο ίδιος ο σκηνοθέτης, Κρίστιαν Πέτζολντ, τη νέα του αυτή, δημιουργία:

"Στις ταινίες των πρόσφατων χρόνων, η ανατολική Γερμανία, πολύ συχνά εμφανίζεται χλωμή. Χωρίς χρώματα, χωρίς αέρα, μόνο το γκρίζο των συνόρων και τα κουρασμένα πρόσωπα. Δε θέλαμε να κάνουμε μια ταινία πορτρέτο ενός καταπιεσμένου έθνους και μετά να παραθέσουμε την αγάπη ως αγνή, απελευθερωτική δύναμη. Δε θέλαμε συμβολισμούς. Απλά καταλήγει κανείς να τους αποκωδικοποιεί και να ανακαλύπτει ότι ήξερε ήδη...

Θέλαμε να αποτυπώσουμε στην ταινία, αυτό το συγκεκριμένο κενό μεταξύ των ανθρώπων, με όλα όσα δημιουργήθηκαν, όλα όσα τους έχουν κάνει τόσο καχύποπτους, την απόρριψη και την αποδοχή. Κατά τη διάρκεια των προβών, μία από τις ηθοποιούς ήθελε να φύγει από την ανατολική Γερμανία, με τη δικαιολογία μιας θεατρικής περιοδείας. Θυμόταν ότι δεχόταν προσκλήσεις σε δείπνα, γνωρίζοντας ότι δε θα ήταν ποτέ εκεί για εκείνους. Θα έφευγε για πάντα και θυμόταν την τρομερή μοναξιά που ένιωθε, γιατί δε θα επέστρεφε ποτέ και η ζωή που είχε θα εξαφανιζόταν. Η διάσημη ατάκα της Άννα Σέγκερ: "Όταν χάνεις το παρελθόν σου, δε θα έχεις μέλλον." Το νοιώθει ακόμα βαθιά μέσα της, ακόμη και σήμερα."

Η Νίνα Χος, μία από τις καλύτερες θεατρικές και κινηματογραφικές ηθοποιούς της σύγχρονης Γερμανίας, είναι η πρωταγωνίστρια του έργου "Barbara", μία ταινία που σηματοδοτεί την πέμπτη της συνεργασία με τον σκηνοθέτη Κρίστιαν Πέτζολντ.

Αποφεύγοντας έξυπνα τις παγίδες και τα κλισέ του είδους, η ταινία "Barbara", αφήνει μακριά της κάθε ίχνος δογματισμού, αλλά με γλαφυρό και παράλληλα ρεαλιστικό ύφος, αποτυπώνει μια δύσκολη εποχή της Γερμανίας, κι όχι μόνο. Η Νίνα Χος, είναι απλά υπέροχη στον ρόλο της και χωρίς να αναζητά τον οίκτο μας, κερδίζει άξια τη συμπάθεια μας, στον αγώνα της για μια νέα ζωή, που τολμά να ελπίζει...

Όπως προαναφέραμε, το φιλμ, έκανε παγκόσμια πρεμιέρα τον Φλεβάρη στο 62ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου, στο Βερολίνο, ενώ στη χώρα μας, προβλήθηκε για πρώτη φορά τον Σεπτέμβριο, στο πλαίσιο του 18ου Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας, Νύχτες Πρεμιέρας Cosmote. Αξίζει τέλος να σημειώσουμε, ότι η ταινία "Barbara" είναι η επίσημη πρόταση της Γερμανίας, στη διεκδίκηση του Όσκαρ Καλύτερης Ξένης Ταινίας, στην επόμενη τελετή της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών.