[Άμλετ] του W. Shakespeare ~ ΘΕΑΤΡΟ

ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ ΣΤΗΛΗ [ΠΑΜΕ ΘΕΑΤΡΟ] Του Κορνήλιου Ρουσάκη

Ο Άμλετ, ο πρίγκιπας της Δανίας, είναι μια μορφή αινιγματική. Υπάρχει πάντα κάτι περισσότερο, κάτι κρυφό πίσω από τα λεγόμενα και τις «πράξεις» του, κάτι που οι χαρακτήρες που τον περιτριγυρίζουν δεν γνωρίζουν για αυτόν, κάτι που κι ο ίδιος δεν γνωρίζει για τον εαυτό του. Όταν μιλάει, ακούγεται σαν να υπάρχει κάτι σημαντικό που αρνείται να αποκαλύψει, κάτι που πιθανόν και ο ίδιος δεν έχει κατακτήσει στη σφαίρα της γνώσης του. Ο Άμλετ κινείται στο πεδίο της φιλοσοφίας και του στοχασμού. Είναι σταθερά προσηλωμένος σε ερωτήσεις που είναι αδύνατο να απαντηθούν ή είναι δύσκολο να απαντηθούν με σαφήνεια. Ο μακρύς κατάλογος των ερωτημάτων του περιλαμβάνει προβληματισμούς σχετικά με τη μετά θάνατον ζωή, την πράξη της αυτοκτονίας, την «πορεία» του σώματος μετά τον θάνατο.

Παρόλο που ο Άμλετ είναι εμμονικός και προσκολλημένος στα πιστεύω του είναι, ταυτόχρονα και απερίσκεπτος και παρορμητικός. Είναι ταχύτατος όταν καρφώνει τον Πολώνιο πίσω από την κουρτίνα ή όταν κατακτά με ευκολία τον ρόλο του τρελού που συμπεριφέρεται αλλοπρόσαλλα και σοκάρει τους υπόλοιπους χαρακτήρες με τον αιχμηρό του λόγο και τα υπονοούμενά του.

Τώρα στη θεατρική σκηνή

Άμλετ του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, σε σκηνοθεσία Χρήστου Θεοδωρίδη.

Η ιστορία είναι η αρχή.  Ο Άμλετ, πρίγκιπας της Δανίας, αποφασίζει να εκδικηθεί τον θείο του Κλαύδιο. Για το θάνατο του πατέρα του. Για τον γάμο του, με τη μητέρα του. Σε μια χώρα αναστατωμένη. Ένας άνθρωπος επιλέγει να αλλάξει τον κόσμο που τον περιβάλλει. Έναν κόσμο που είναι πια «ένας κήπος παρατημένος, με αγριόφυτα, με σπέρματα χυδαία που τον πνίγουν βλασταίνοντας παντού ξεδιάντροπα».

Μετά είναι η εποχή. Η πολιτική και κοινωνική συνείδηση έχει γίνει επιταγή. Η υπαρξιακή αγωνία, καθημερινή συζήτηση. Κάθε εποχή έχει τους δικούς της Άμλετ. Κάθε στιγμή κάποιος Άμλετ, σαστισμένος στη μέση του παρατημένου κήπου.
Τέλος, είναι τα λόγια. Τα λόγια του Σαίξπηρ στέκονται μάρτυρες της ανθρώπινης ιστορίας. Η ατέρμονη αγάπη και ο αναπόφευκτος θάνατος, η ζωή που ψάχνεις και το τέλος που σε προλαβαίνει. «Μια ευτυχία χτικιασμένη από πόνο». Πόσο δύσκολο είναι να είσαι. Πόσο δύσκολο να μην είσαι».

Mετάφραση: Ιζαμπέλα Κωνσταντινίδου
Eπιμέλεια κειμένου-δραματουργική επεξεργασία: Χρήστος Θεοδωρίδης, Ιζαμπέλα Κωνσταντινίδου
Μουσική επιμέλεια: Χρήστος Θεοδωρίδης
Χορογραφία: Ξένια Θεμελή
Σκηνογραφία: Τίνα Τζόκα
Κοστούμια: Βασίλης Μπαρμπαρίγος
Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας
Βοηθός σκηνοθέτη: Φωτεινή Γαλανοπούλου
Εκτέλεση παραγωγής: Κατερίνα Μακρή.
Παίζουν: Παναγιώτης Εξαρχέας, Ξένια Θεμελή, Κώστας Κορωναίος, Ντένης Μακρής, Κατερίνα Πατσιάνη, Νικόλας Παπαδομιχελάκης, Τατιάνα-Άννα Πίττα, Σαμψών Φύτρος, Σπύρος Χατζηαγγελάκης. 

Μια παραγωγή της Ορχήστρας των Μικρών Πραγμάτων.

ΣΟΔΕΙΕΣ ΘΕΑΤΡΟΥ [info]

Πού: Θέατρο Πορεία, (Τρικόρφων 3-5 & 3ης Σεπτεμβρίου 69, Πλ. Βικτωρίας, Αθήνα, τηλ. 210 8210991)

Πότε: Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:15, έως 27 Μαΐου 2014

Πόσο: 15, 10 (φοιτητικό, ανέργων), 5 (ατέλειες)