[Σύννεφο με παντελόνια] του Βλαδίμηρου Μαγιακόφσκι ~ ΠΟΙΗΣΗ

εκδόσεις Αρμός

Μετάφραση Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης

"Βλαδίμηρος Μαγιακόφσκι.

Ο νυμφίος του έρωτα, της επανάστασης και του θανάτου.

Βλαδίμηρος Μαγιακόφσκι, ο βάρδος που έζησε στην κόψη του ξυραφιού συνομιλώντας με τον άνθρωπο και την ιστορία. Γεννήθηκε ποιητής, έζησε ως ποιητής, πέθανε ως ποιητής αφού πρώτα διέσχισε τα ερείπια του παλιού κόσμου που άχνιζαν και με πλούσια θητεία στη ζωή και στην ποίηση παραδόθηκε στις ματαιωμένες προσδοκίες του.

Ο Βλαδίμηρος Μαγιακόφσκι με στεντόρεια φωνή σαν ήλιος του μεσονυχτίου, συνεχίζει άτρωτος το ταξίδι του στην ιστορία".

Την σκέψη

στο πλαδαρό μυαλό σας που ονειρεύεται,

σαν υπηρέτης λαίμαργος σε καναπέ λιγδιάρικο

με την καρδιά κουρέλι ματωμένο θα ερεθίσω

χορταστικά χλευαστικός, ξεδιάντροπος και καυστικός

Ούτε μια γκρίζα τρίχα δεν έχω στην ψυχή

μήτε των γηρατειών την στοργή!

Μέγας ο κόσμος με της φωνής την δύναμη

έρχομ' όμορφος

στα εικοσιδυό μου χρόνια

Τρυφεροί μου!

Αφήστε τον έρωτα στα βιολιά

Είναι βάρβαρο στα τύμπανα να μένει

Και δεν μπορείτε να φέρε τα πάνω κάτω όπως εγώ

ώστε να μείνουν μόνο τα χείλη

Ελάτε να μάθετε

απ' το βελούδινο σαλόνι

του τάγματος των αρχαγγέλων το πρωτόκολλο

που ήρεμα τα χείλη ξεφυλλίζει

όπως η μαγείρισσα το βιβλίο των συνταγών

Πηγαίνετε - 

Η σάρκα πάει να με τρελάνει 

- κι όπως αλλάζει χρώμα ο ουρανός - 

πηγαίνετε - 

θα είμαι άψογα τρυφερός,

δεν είμαι άντρας εγώ, είμαι ένα σύννεφο με παντελόνια!

Πώς η ολάνθιστη Νίκαια υπάρχει δεν πιστεύω!

Και πάλι θα υμνήσω

τους αραχτούς σαν νοσοκομεία άντρες

και τις παλιές σαν παροιμίες γυναίκες.

1.

Πιστεύετε πως τούτα εδώ είναι μαλάριας λόγια;

Κι όμως συνέβη, 

όλα στην Οδησσό έγιναν

"Θα έρθω στις τέσσερις" είπε η Μαρία

Οκτώ

Εννέα

Δέκα

Ήρθε το βράδυ

μες στης νυχτιάς την φρίκη

κι έφυγε από τα παράθυρα

ο σκυθρωπός Δεκέμβρης

Γελούν και χαχανίζουν 

πίσ' απ' την γερασμένη πλάτη μου

τα κηροπήγια

Να με αναγνωρίσετε τώρα δεν θα' ταν δυνατό

ετούτος ο σκληρός ο κολοσσός

στενάζει

και σφαδάζει

Τι θέλει άραγε τούτος ο σβώλος;
Είναι πολλά εκείνα που ζητά ο σβώλος!

Για μένα, βλέπετε, σημαντικό δεν είναι

ούτε να είμαι μπρούτζινος

μήτ' η καρδιά μου από ατσάλι να'ναι

Τη νύχτα θέλω μοναχά η ταραχή μου

εκεί όπου είναι μαλακά να καλυφθεί

εκεί όπου η γυναίκα είναι

Και να, 

τεράστιος

στο παραθύρι σκύβω
το τζάμι με το κούταλο ακουμπώ

Θα έρθει ο έρωτας ή όχι;

Θα' ναι τρανός

ή μήπως μισερός;

Μα σε τέτοιο κορμί μπορεί μεγάλος να' ναι:

μικρός θα πρέπει να' ναι,

ένας ερωτάκος ταπεινός
Με των αυτοκινήτων τις κόρνες να τρομάζει
μα των αλόγων τα σήμαντρα ν' αγαπά

Το πρόσωπό μου
όλο και βυθίζω
στη βλογιοκομμένη όψη της βροχής
είμαι εκεί και περιμένω
απ' τα βογκητά της πόλης σαστισμένος

Το μεσονύχτι με μαχαίρι σημαδεύει,

τον φτάνει,

τον σφάζει - 

Πάρ' τον!

Έπεσε η δωδεκάτη ώρα

σαν εκτελεσμένου φυλακή