Αφοπλιστικά τρυφερή, αθώα αλλά και έξυπνη αφήγηση της παιδικής ηλικίας μιας πιτσιρίκας που της έτυχε να μεγαλώσει στα δύσκολα 80’s της ανατολικής Ευρώπης. Η Ντομίνικα Ντέρυ, συγγραφέας και πρωταγωνίστρια του μυθιστορήματος αυτού, γεννιέται στην Πράγα του 1975 μέσα στον βαρύ, ψυχροπολεμικό χειμώνα της ανατολικής Ευρώπης. Μεγαλώνει λίγο έξω από την τσεχοσλοβακική (τότε) πρωτεύουσα, σε ένα χωριό γεμάτο κουτσομπόληδες γείτονες, πρόθυμους ψιθυριστές και κρατικούς χαφιέδες. Η Άνοιξη της Πράγας έχει ήδη συνθλιβεί από τις ερπύστριες των σοβιετικών τανκς και οι γονείς της, άνθρωποι ανεξάρτητοι και θαρραλέοι, δέχονται αφόρητες πιέσεις προκειμένου να... αγαπήσουν το καθεστώς. Όμως η επίμονη άρνησή τους συνεπάγεται κακουχίες για τη μικρή Ντομίνικα. Έτσι., η μητέρα της, γόνος μελών της κομματικής ελίτ, αποκληρώθηκε από τους δικούς της, ενώ ο πατέρας της, οικονομολόγος στο επάγγελμα, αναγκάζεται να κάνει απίθανες δουλειές για να ζήσει. Την οικογένεια συμπληρώνει η μεγαλύτερη αδελφή της Ντομινίκα (μια όμορφη κοπέλα με πολλούς θαυμαστές) και ο Μπάρι, το σκυλάκι τους που έχει υπάρξει μάλιστα και «σταρ» του σινεμά. Η Ντομίνικα, ατίθασο και ανήσυχο πνεύμα, συγκρούεται με τις επαρχιώτικες προκαταλήψεις και προσπαθεί να υλοποιήσει τα όνειρά της, με αξιοπρέπεια και ανεξάντλητη αισιοδοξία.
Απόσπασμα από τον πρόλογο
Άρχισα να εμφανίζομαι στα όνειρα της μητέρας μου ένα χρόνο πριν γεννηθώ. Μόλις την έπαιρνε ο ύπνος παρουσιαζόμουν μπροστά της : ένα ευτυχισμένο κοριτσάκι σε καιρούς μεγάλης δυστυχίας. Διανύαμε την δεκαετία του '70 και η Τσεχοσλοβακία βρισκόταν στο έλεος των Ρώσων. Τα σύνορα είχαν κλείσει, η Σ.Ε ήλεγχε την κυβέρνησή μας και οι ελπίδες των χρόνων του '60 είχαν συντριβεί κάτω από το βάρος του Ψυχρού Πολέμου. Τόσο άσχημα ήταν τα πράγματα που οι γονείς μου είχαν αποφασίσει να μην φέρουν άλλο παιδί στον κόσμο.
Και τότε εμφανίστηκα εγώ. Η μητέρα μου θυμάται την πρώτη φορά που μ' ονειρεύτηκε. Στεκόταν καταμεσής σ έναν ανθισμένο κήπο και ένα μικρό κορίτσι την πλησίασε τρέχοντας μες από τα δέντρα ...
Σημείωμα του Εκδότη
Τα δώδεκα μικρά κέικ είναι μία καλογραμμένη αυτοβιογραφία που διαβάζεται απνευστί. Είναι το χρονικό μιας σκοτεινής εποχής που φωτίζεται από το απαράμιλλο θάρρος ενός παιδιού: μιας μικρής, ακατάβλητης ηρωίδας που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τον Τομ Σώγερ, αλλά που, ως μορφή, διατηρεί το διακριτικότερο άρωμα της ευρωπαϊκής κουλτούρας.
- Η αφήγηση της Ντομίνικα για τα παιδικά της χρόνια κάθε άλλο παρά πικρή και μελαγχολική είναι. Η τσέχικη λογοτεχνική παράδοση, αυτή που επιλέγει να απαντά με χαμόγελο και με λεπτή, ανεπαίσθητη ειρωνεία στο δράμα και τις δυσκολίες, είναι μπολιασμένη στο πνεύμα της Ντέρυ.«Ένα βιβλίο που σου ζεσταίνει την καρδιά». Γραμμένο με γλώσσα κομψή, λιτή, χωρίς ακροβασίες, καταφέρνει να συγκινεί με την αλήθεια του και τη λεπτότητα της αφήγησης.
