Sara Teasdale "Η λυρική τραγουδίστρια της ποίησης"

απόδοση στα ελληνικά Μαρία Ροδοπούλου

Η Sara Trevor Teasdale είναι αμερικανίδα, λυρική ποιήτρια. Γεννήθηκε το 1884 και απεβίωσε το 1933 από υπερβολική δόση υπνωτικών. Η ποιήτρια κατά την διάρκεια της ζωής της δέχτηκε πολύ καλές κριτικές για την αριστοτεχνική δεξιοτεχνία των ποιημάτων της. Η ποίηση της επικεντρώθηκε στην γυναίκα και πως εκείνη αλλάζει απόψεις για την ομορφιά, την αγάπη και τον θάνατο. Πολλά ποιήματά της είναι αυτοβιογραφικά σκιαγραφώντας την νεαρή ασθενική γυναίκα σε όλο το μήκος της ζωής της μέχρι την αυτοκτονία της από βαριά κατάθλιψη. Το 1918 κέρδισε  το Columbia Poetry Prize το οποίο αργότερα μετονομάστηκε σε Pulitzer Prize for Poetry. Η ποίηση της ξεχώρισε για την μελωδία που απέπνεαν οι στίχοι της.


Μια κραυγή

Ω, υπάρχουνε μάτια

που μπορεί να δει

και χέρια

που τα χέρια του θα χαρούν
αλλά εγώ μόνο φωνή

πρέπει στον εραστή μου να’ μαι

Ω, υπάρχουν στήθια

που το κεφάλι του θα δεχτούν

και χείλια που τα χείλια του θα ξαπλώσουν

Αλλά εγώ εώς ότου νεκρή γενώ

μόνο μια κραυγή γι’ αυτόν θα είμαι

A Cry

Oh, there are eyes that he can see,
And hands to make his hands rejoice,
But to my lover I must be
Only a voice.

Oh, there are breasts to bear his head,
And lips whereon his lips can lie,
But I must be till I am dead
Only a cry.

 Τα όνειρα της καρδιάς μου

Τα όνειρα που έχω στην καρδιά
και στο μυαλό περνούν
Τίποτα δεν μένει για πολύ
Αλλά από μικρό κορίτσι
είχα ενός τραγουδιού την παρηγοριά

Εάν κι αυτή μ’ αφήσει
άσε με τον θάνατο να βρω
και εκεί να παραμείνω
με πράγματα που οι μελωδίες τους
παίχτηκαν και ξεχάστηκαν
σαν την χθεσινή βροχή

The Dreams of My Heart

The dreams of my heart and my mind pass,
Nothing stays with me long,
But I have had from a child
The deep solace of song;

If that should ever leave me,
Let me find death and stay
With things whose tunes are played out and forgotten
Like the rain of yesterday.

Δική σου δεν είμαι

Δική σου δεν είμαι

ούτε στην σκέψη σου χαμένη

αν και ποθώ πολύ

να χαθώ σαν το κεράκι

που το μεσημέρι ανάβει

σαν την μικρή νιφάδα στην θάλασσα

Με αγαπάς και σε βρίσκω

πνεύμα όμορφο και φωτεινό

Όμως είμαι εγώ που ποθώ

να χαθώ σαν φως που χάνεται στο φως

Ω, βύθισε με στην αγάπη

σβήσε όλες τις αισθήσεις μου

άσε με κουφή και τυφλή

απογειωμένη από

του έρωτά σου τον πειρασμό

μια λαμπάδα μικρή μπροστά

στον ορμητικό αγέρα.

I Am Not Yours

I am not yours, not lost in you,
Not lost, although I long to be
Lost as a candle lit at noon,
Lost as a snowflake in the sea.

You love me, and I find you still
A spirit beautiful and bright,
Yet I am I, who long to be
Lost as a light is lost in light.

Oh plunge me deep in love -- put out
My senses, leave me deaf and blind,
Swept by the tempest of your love,
A taper in a rushing wind.

Η καρδιά μου είναι βαριά

Η καρδιά μου είναι βαριά
από τα πολλά τραγούδια
σαν ώριμο φρούτο που πέφτει από το δέντρο
αλλά ποτέ δεν μπορώ να σου δώσω ένα

Τα τραγούδια μου, σε μένα δεν ανήκουν

Κι όμως σαν έρχεται η εσπέρα

Μες στο σούρουπο

Με τα έντομα να πηγαινοέρχονται

Σ’ αυτήν την γκρίζα ώρα
εάν το φρούτο πέσει
δικό σου να το κάνεις

Κανείς δεν θα το μάθει

My Heart Is Heavy

My heart is heavy with many a song
Like ripe fruit bearing down the tree,
But I can never give you one --
My songs do not belong to me.

Yet in the evening, in the dusk
When moths go to and fro,
In the gray hour if the fruit has fallen,
Take it, no one will know.

 Πηγή The Poetry Foundation