Γεώργιος Στρατήγης ~ Αφιέρωμα

Ο Γεώργιος Στρατήγης
(1860- 10 Νοεμβρίου 1938) ήταν Έλληνας δικηγόρος και σπουδαίος ποιητής και θεατρικός συγγραφέας.

Βιογραφικά στοιχεία

Γεννήθηκε στις Σπέτσες. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στη συνέχεια στο Βερολίνο και Παρίσι. Άσκησε το δικηγορικό του επάγγελμα στον Πειραιά και στην Αλεξάνδρεια. Η εμφάνισή του στο χώρο των γραμμάτων σημειώθηκε πολύ νωρίς. Σε ηλικία μόλις 18 ετών εξέδωσε μελέτη "Περί της Θείας Κωμωδίας του Δάντη", ενώ από 16 ετών άρχισε να συγγράφει ποιήματα τα οποία δημοσιεύονταν στο "Μη χάνεσαι" του Γαβριηλίδη. Τα ποιήματά του αυτά αργότερα περιελήφθησαν στη ποιητική συλλογή με τον τίτλο "Ροδοδάφναι".

Το 1886 δημοσίευσε σε μετάφραση τον "Φάουστ" του Γκαίτε. Επίσης μετέφρασε το "Όνειρο Θερινής νυκτός" του Σαίξπηρ και τον "Συρανό ντε Μπερζεράκ" του Ροστάν, στη δημοτική, όπου και ανεβάστηκαν στην ελληνική θεατρική σκηνή. Πρωτότυπα επίσης έργα του (δράματα) είναι: "Βασίλειος ο Βουλγαροκτόνος" και "Αρχίλοχος". Το 1892 το έργο του "Έρως και Ψυχή", γραμμένο στη καθαρεύουσα, έλαβε το πρώτο βραβείο στο Φιλαδέλφειο διαγωνισμό. Το 1896 δημοσίευσε "Το βιβλίο της ψυχής" που αποτελεί συλλογή πρωτότυπων διηγημάτων, και αργότερα τις ποιητικές του συλλογές "Τραγούδια του σπιτιού" και "Τι λεν τα κύματα".

“Μιχάλης Περάνθης, Μεγάλη Ανθολογία της Ποιήσεως”

Η κάμαρά μου

Στη χρυσή μου την νειότη, στον καλό τον καιρό μου
ένα πόθο διψούσα κ είχα πάντα όνειρό μου :

Τη ζωή λαχταρούσα στους αγρούς και τα δάση

στο γαλάζιο το  κύμα, στη σμαράγδινη πλάσι

και της φύσεως χωρούσαν όλα τότε τα πλάτη

στης πλατειάς της καρδιάς μου το μεγάλο παλάτι.

Αγαπούσα τον κόσμο κι είχα μόνη χαρά μου,

Να πετάξω μακρυά σου, ω στενή καμαρά μου.

Τώρα η άδεια καρδιά μου που τα όλα έχει μισήσει

μόνη εσένα λατρεύει, της ψυχής ‘ρημοκκλήσι

Συ την πλάσι όλη κλείνεις μες στους τέσσερες τοίχους

που βουβά αντιλαλούνε με θανάσιμους στίχους

και θαρρώ πως πλαταίνουν ‘μπρος τριγύρω και κάτου

όσο φεύγω τον κόσμο με λαχτάρα θανάτου.

Μου μαθαίνουν τον τάφο ν’ έχω μόνη χαρά μου

Αχ! Να στένευε ακόμα η μικρή κάμαρά μου.

 Μερικά Ἐπιγράμματα

Εἰς δραματικὸν συγγραφέα

Ὅλο τὸν κόσμο πιάνουνε στὰ κλασικά σου δράματα
Στὶς τραγῳδίες, γέλωτες, στὶς κωμῳδίες... κλάματα!

Εἰς γλωσσολόγον

Ἂν καὶ μικρός, κατόρωσες νὰ φαίνεσαι μεγάλος,
εἰς τὴν Γαλλία, Ἕλληνας, εἰς τὴν Ἑλλάδα... Γάλλος!...

Εἰς ἰατρὸν ποιητήν

Ἀπὸ ἀγρύπνιες ἔπασχα, μ᾿ ὅλες τὶς συνταγές σου,
καὶ μόνον μ᾿ ἀπεκοίμισαν εὐθύς... οἱ συλλογές σου!...

Εἰς ἠθοποιόν

Γράφεις καὶ παίζεις, ποιητὴς καὶ ἠθοποιὸς συγχρόνως,
γιατὶ τὰ δράματά σου ἐσὺ καταλαβαίνεις μόνος!...

Εἰς ποιήτριαν

Εἶσαι γυναῖκα πρὸ παντός, γι᾿ αὐτὸ θὰ προτιμοῦσα
τετάρτη χάρη νὰ σὲ εἰπῶ, κι ὄχι δεκάτη Μοῦσα!...

Εἰς πατριώτην

Μελάνης χύνεις ποταμοὺς γιὰ τὴ φτωχὴ πατρίδα,
μ᾿ ἂν σοῦ ζητήσει τὸ αἷμα σου δὲν χύνεις μία... ῥανίδα!...

Εἰς πολυγράφον ποιητήν

Ἂν δὲν πατᾷς στὸν Παρνασσό, μὲ τὰ φτερὰ Πηγάσου,
κᾶνε σκαλάκια ν᾿ ἀνεβεῖς τὰς τόσας... συλλογάς σου!